Een luie zondagochtend en een boekenweekgeschenk, een prima combinatie. Nog op bed Broer in een aangename zucht gelezen.
De schrijfstijl is zonder flauwekul zoals ik de auteur zelf ook had zien beweren in een artikel van Onze Taal. Dat neemt niet weg dat het vol emoties zit. Emoties die de ik-persoon liever onder het oppervlak had willen houden maar die bij de een na de ander die haar nabij staan naar boven komen. Het verhaal lang worstelt ze zelf met haar eigen emoties zonder daar pathetisch over te doen. Toch voel je hoe ze op springen staat.
Ik vind het wel wat om te lezen over een broer die ogenschijnlijk ver van zijn zus af lijkt te staan toch een impact op haar kan hebben simpelweg omdat hij haar broer is. Familie blijft iets bijzonders.
Wat ik minder vind, is dat de broer die nooit succes in zijn leven gekend heeft en al helemaal niet op sociaal vlak, nu door het verliezen van een van zijn onderbenen een zo'n veranderd mens is dat hij de ene persoon na de ander voor zich weet te winnen. Dit gegeven wringt wat. Maar als je daar verder niet moeilijk over doet, net zoals de broer zelf, is het een prima verhaal.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Gezinsverpakking - De Chabotten
Voor ik dit boekenweekgeschenk ging lezen, luisterde ik naar de podcast Nooit meer Slapen waarin de familie Chabot over dit boekje geïntervi...
-
Francine Oomen heeft het weer voor elkaar gekregen: Een boek met levensinhoud gebracht in haar typische plak-knip-knutselstijl waardoor het ...
-
Tweeëntwintig jaar geleden hielp ik een vriendin met verhuizen en kreeg ik als dank dit boekje met boerenwijsheden. Ik had het wel eens op...
-
Met The Gift in de zeer herkenbare stijl van Matt Dixon op de voorkant bevat het decembernummer van Clarkesworld Magazine acht science fic...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten