vrijdag 3 augustus 2018
De Wandelaar - Adriaan van Dis
Adriaan van Dis zijn schrijfstijl is voor mij zo natuurlijk als het leven zelf dat het er op lijkt dat wat hij ook schrijft, het altijd prima is. En op zich geldt dat ook voor De Wandelaar.
Alleen dat dit boek deels over een hond gaat, is voor mij geen pre. Daar heb ik namelijk weinig tot niets mee. En ook is Parijs geen stad waar ik snel warm of koud van word. De Hollander die daar nietsdoenerig bivakkeert levend op een enorme erfenis, ligt dichter bij mijn hart.
Lezen over de ellende van de illegalen in de buitenwijken van Parijs en de daaromheen broeiende en steeds opnieuw opvlammende rellen deed me wel beseffen hoe goed ik het hier heb, alleen wist het me toch ook niet echt te raken. En misschien is het wel dat wat in dit boek beschreven wordt. De Hollander die wel goed probeert te doen maar er nooit echt deel van wordt. Hij die vol schuldgevoel zit maar dat nooit helemaal tot tevredenheid kan omvormen met goede daden. Als rijke legale inwoner is er altijd een onoverbrugbare kloof en daar hebben we het dan mee te doen.
Dat is wat dit boek even bij me oproept maar ik vrees dat over een paar maanden ik al niet meer weet waar dit verhaal nu werkelijk over ging. Een makkelijk tussendoortje over een schrijnend stedelijk probleem?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Why my cat is more impressive than your baby - The Oatmeal
Wat kan ik hier nog over zeggen? Het is humor die mij enorm ligt maar die soms ook tegen het flauwe aanzit en me dan bijna stoort. Dan komt ...
-
In de serie Terloops uitgegeven door Van Oorschot is het dit maal Gerbrand Bakker die zijn verslag doet over een wandeling. Het gaat in dit ...
-
Francine Oomen heeft het weer voor elkaar gekregen: Een boek met levensinhoud gebracht in haar typische plak-knip-knutselstijl waardoor het ...
-
Tweeëntwintig jaar geleden hielp ik een vriendin met verhuizen en kreeg ik als dank dit boekje met boerenwijsheden. Ik had het wel eens op...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten