Ik vond het allemaal wat moeilijk te verteren omdat het voor mij aanvoelt als een onderonsje van twee mensen die herinneringen van vroeger ophalen die voor anderen helemaal niet boeiend zijn en voor wie het ook niet bedoeld lijkt te zijn. Het gaf mij het gevoel van op de tramhalte staan te wachten met naast me een groepje mensen die helemaal op elkaar gericht zijn, luidruchtig van zich laten horen maar de rest van de mensen uitsluit.
Er wordt ook regelmatig aan elkaar gevraagd of ze het wel goed herinnerd hebben of dat het in de loop der tijd verzonnen is. Aan je eigen geheugen twijfelen is een gezonde zaak, wat mij betreft, maar dit leek er meer mee te koketteren dan het werkelijk ook zo te voelen.
Aardig vond ik wel het tijdsbeeld dat dit boek schetst. En ik werd er zelf ook wel wat nostalgisch van ook al ben ik van een heel andere generatie. Alhoewel ik Wanda Reisel verder wel oké vond, heeft het me niet nieuwsgierig gemaakt naar wat ze nog meer schrijft. Dit boek laat me dan ook teleurgesteld achter omdat het me met de vraag achterlaat of de auteurs wellicht geld nodig hadden of een egoboost.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten