The Children's Hospital - Chris Adrian

Voor ik dit boek opensloeg, wist ik er niets van behalve dat dit boek mij sterk was aangeraden door een andere science fiction liefhebber. Ik begon te lezen en had geen idee waarin ik terecht was gekomen. Toch greep het mij gelijk.

Ik werd een kinderziekenhuis ingesleept en het zou meer dan zeshonderd bladzijden duren voor ik daar weer uitkwam. Zoals de kaft al aangeeft, is het dit kinderziekenhuis dat de tweede zondvloed overleeft. Als lezer word je meegenomen met wat dit met het medisch personeel, de zieke kinderen en de bezoekers (meestal familie) doet. Ondertussen vinden er zulke ongrijpbare gebeurtenissen plaats dat ik voortdurend in een staat van verwondering verkeerde.

Af en toe wordt er met een paar bladzijden vanuit een ander standpunt naar deze gebeurtenissen gekeken en wel vanuit die van de engel die als taak heeft om alles als een archivaris vast te leggen. Dat de engel daar zelf ook nog een mening over heeft, maakte het voor mij niet duidelijker wat er nu precies aan de hand was. Maar dat stoorde mij in het geheel niet.

Nu kan ik hier het verhaal vertellen maar dat is niet interessant, dat kan iedereen zelf lezen. Het is de kunst van de verteller die de spanning zo lang vast heeft weten te houden dat mij intrigeert. Als lezer bevond ik mij in een voortdurend akelige sfeer maar was het vol te houden door het klein lampje van hoop want tja, dit moest toch zeker wel allemaal een bedoeling hebben?! En zo was ik als lezer bezig om betekenis te geven aan het onverklaarbare, dat wat wij als mens zo graag doen met het idee om daardoor houvast te hebben. Betekenis omdat het wegvagen van de mensheid behalve een vol kinderziekenhuis niet zo maar mag bestaan.

Voor mij was dit boek een waanzinnig avontuur dat het menselijk gedrag in zijn overlevingsstand laat zien, hoe mensen zich als groepen gedragen en hoe mensen altijd verklaringen vinden voor wat er om hun heen gebeurt of dat nu wel of niet klopt. Dit zijn allemaal thema's die wel vaker beschreven zijn maar voor mij nog niet eerder in zo'n fantastische omgeving.
En het mooiste vind ik nog wel dat ik maar niet kan bepalen of ik nu vind dat het uiteindelijk goed of juist slecht is afgelopen.