Dit oktobernummer van Clarkesworld Magazine bevat acht science fiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen.
Abaddon is een duivel die heerst over het dodenrijk en in de Bijbel wordt hij de engel des afgronds genoemd. Hiermee zet de titel van dit derde deel van de boekenreeks The Expanse, De Poort van Abaddon, gelijk de toon. In het hele boek wordt er dan ook voortdurend op het randje van de afgrond gebalanceerd. Een afgrond die je alleen echt goed kunt begrijpen als je voorgaande boeken ook hebt gelezen. En wat mij betreft hadden de eerste drie delen ook in een deel uitgegeven kunnen worden, gezien het doorlopen van het verhaal. Dit zou alleen erg onpraktisch zijn want alle delen bestaan uit ruim vijfhonderd bladzijden.
In dit deel komt het personage Melba naar voren, de vermomming van Clarissa Mao, dochter van de voorheen zo machtige handelaar Mao die door Holden is ontmaskerd en voor altijd achter de tralies is gezet. Melba zint op wraak op Holden waarbij ze steeds meer grenzen overgaat. Haar ontwikkeling in deze en dan in het bijzonder in combinatie met predikante Anna vind ik adembenemend interessant beschreven.
Holden, toch ergens wel dé hoofdpersoon, maakt zo zijn eigen avontuur mee waarbij hij steeds een beetje meer over het mysterieuze protomolucuul te weten komt, niet in de laatste plaats door de oppoppende beeltenis van de veel eerder overleden Miller.
Dan zijn er nog enkele andere personages waar ik iets minder grip op krijg omdat ik eerst de televisieserie gezien heb en deze personages daarin op een andere manier gerepresenteerd zijn. Dit geldt met name voor een aantal belangrijke Belters. Ondanks de voor mij soms wat verwarring blijven ook hun acties en beweegredenen mij van begin tot eind boeien.
Zoals in voorgaande delen zijn alle mensen werkelijk mensen van vlees en bloed met hun nukken en verlangens wat deze serie dan ook zo machtig mooi maakt.
Op naar deel 4.
Ook komt een aparte categorie ongehoorzame vrouwen aan bod, namelijk de transvrouwen. Deze vrouwen worden prachtig realistisch in beeld gebracht zonder enige sensatie.
Dit geldt trouwens voor alle vrouwen die regelmatig ook naakt afgebeeld worden, elk lichaamstype komt wel een keer voor. Zo zijn allerlei huidskleuren te zien, jonge lijven en oude, uitgezakte lichamen, van heel dun tot gemiddeld naar heel dik, alles zit er tussen. En dat maakt het ondanks dat het duidelijk striptekeningen zijn, heel echt en daarmee nog meer invoelbaar.
De titel President Bitch geeft al aan dat er iets te gebeuren staat. De gevangenen vinden de vrouwelijke president die al die tijd in eenzame opsluiting had doorgebracht en komen massaal in opstand. Dit gaat niet zonder geweld en er vallen hier en daar dan ook dodelijke slachtoffers.
Toch is het heerlijk om te voelen hoe deze vrouwen met enorme krachten zichzelf bevrijden.
Triple Feature is gemaakt door vele verschillende stripmakers die ieder acht bladzijden voor hun rekening hebben genomen en een op zichzelf staand verhaaltje hebben gecreëerd. Nu ben ik bang dat als je niet eerder iets van Bitch Planet hebt gelezen, het moeilijk is om deze ultra korte verhaaltjes naar waarde te kunnen schatten. Het is in ieder geval van groot belang om te weten dat in deze realiteit het draait om het gehoorzamen door de vrouw aan de man en dat in het extreme doorgeslagen.
Daarnaast vond ik er nogal wat zwakkere en voorspelbare verhaaltjes tussen zitten en sprak niet elke tekenstijl mij aan. Toch waren er ook een paar zeer interessante vondsten waardoor het uiteindelijk toch wel de moeite waard was om dit deel te lezen.
Het juist zo enorm uitvergroten van de rechtsongelijkheid tussen man en vrouw, maakt het haarscherp duidelijk hoe onzinnig deze ongelijkheid is.
Al heel wat maanden heb ik moeite met lezen en daarom loop ik ook enorm achter met het lezen van de tijdschriften waar ik een abonnement op heb. Wel heel erg jammer maar het is even niet anders. Door het moeite hebben met lezen, dringen verhalen soms ook helemaal niet tot mij door. En daarnaast is het lezen van een stuk tekst altijd al een momentopname waardoor een bespreking nog subjectiever wordt.
De meeste verhalen in dit nummer vond ik nog wel een aardig idee hebben maar was ik niet wild van de uitwerking van dat idee.
Sub-son. De perfecte zoon die overleden is, heeft een kloon van zichzelf gemaakt, een sub-zoon, die vooral door de moeder geheel omarmd wordt. De andere zonen hebben het hier maar moeilijk mee. Als moeder overlijdt dan blijkt de sub-zoon een sub-moeder te hebben gemaakt.
In dit verhaal voelde ik voortdurend de dreiging in het gezin en het gevecht om de liefde van de moeder. Ook deed het me nadenken over hoeveel wij als mensen in ons leven proberen vast te houden. Grote thema's die sterk zijn neergezet in dit verhaal.
Bij het beginnen te lezen van het laatste boek van een serie heb ik gelijk de verwachting en hoop dat het een bevredigend einde gaat krijgen...
