Polder Peil, Michael Beutler - edit: Katrhin Ginsberg en Theo Tegelaers

Vorig jaar februari ontdekte ik een van de op mij indrukwekkendste landschapskunstwerken in Nederland: Like suns setting three meters above true level gemaakt door Michael Beutler in de Wilhelminapolder, Zeeland. Enorme betonnen bollen in de polder, tussen de dijken, op de akkers op netaan kijkafstand van elkaar. Het vinden van al deze bollen was een avontuur op zichzelf en vervolgens het ervaren van deze gevaartes in dit typische Zeeuwse landschap gaf mij een enorm blij gevoel dat ik wel kon springen.

Afgelopen augustus was ik weer in de buurt en vond ik in Goes dit boekje over dit kunstwerk. Dat kon ik niet laten liggen alhoewel ik vaak gebabbel over een kunstwerk maar zelden boeiend vind omdat het vaak leeg aandoet en weinig werkelijk met het kunstwerk te maken heeft.

In dit boekje wordt op een heldere manier uiteen gezet hoe de Koninklijke Maatschap de Wilhelminapolder dat 200 jaar bestond, de vraag uitzette naar een kunstwerk. De inzending van Michael Beutler won. En zoals het vaak met dit soort projecten gaat, waren er wat drempels te overwinnen maar uiteindelijk kwam het er en wat een succes!
Daarnaast staat er een relevant interview met Michael Beutler in en twee interessante stukken over landschapskunst. Verder bevat het boekje veel scherpe foto's van de bollen zelf en de werktekeningen in verschillende fases. Niet dat ik deze nou secuur heb bekeken maar het gaf wel een leuk idee hoe de bollen van verschillende vormen en hoogtes tot stand zijn gekomen.

Een fijn boekje om vanuit mijn Amsterdamse stoel nog eens terug te mijmeren naar het Zeelandse landschap.

Eureka Wetenschapsweetjes in Stripvorm - Margreet de Heer

Margreet de Heer tekende van 2016 tot en met 2023 maandelijks een stripje over ontdekkingen, uitvindingen en bijzondere natuurfenomenen in het blad Wetenschap in Beeld. Al deze strips zijn verzameld in dit met crowdfunding gefinancierde boek.  En ja, het was de crowdfunding die mij op deze strips van Margreet de Heer merkzaam maakte. Ik heb haar leren kennen als Stripmaker des Vaderlands en heb vervolgens haar werk langzaam leren kennen maar deze tak kende ik nog niet.

Heel knap vind ik hoe Margreet de Heer in slechts enkele plaatjes die bij elkaar niet meer dan 19 bij 8 centimeter beslaan een hele geschiedenis vertelt. Zoals bijvoorbeeld over het leven van Marie Curie, het ontstaan van het periodiek systeem, de eerste publicatie over klinische depressie in 1621 en de crash van de spaceshuttle Colombia in 2003 om zo maar een willekeurige greep uit de 89 onderwerpen te doen. De compactheid heeft natuurlijk wel het gevaar dat het soms meer vragen oproept dan het beantwoordt. Maar wellicht dat het ook juist de bedoeling is om te prikkelen en bij opgewekte belangstelling er verder zelf op door te zoeken. In ieder geval heb ik er van alles door opgestoken wat mij anders ontgaan zou zijn. Heel leuk.

Bij het crowdfunden riep Margreet de Heer op om uitvindingen en ontdekkingen naar haar op te sturen waar zij dan een tekening bij zou maken. Al deze tekeningen zijn in een apart boekje samen gebracht en kreeg ik als deelnemer aan de crowdfunding ook toegestuurd. Plus een van de originele tekeningen van dit boekje. Wat een verwennerij allemaal. En wat een plezier.
Want ja, dat is wat Margreet de Heer voor mij altijd uit blijft stralen, plezier in wat ze maakt.

Lightspeed People of Colo(u)r destroy science fiction!

In deze speciale uitgave van het tijdschrift Lightspeed staan maar liefst tien originele korte verhalen, tien originele flitsverhalen, vijf opnieuw geprinte verhalen, een fragment uit een voor toen binnenkort uit te komen boek, dertien korte interviews met auteurs, vier non-fictie artikelen, een wat langer interview met een auteur, verscheidene illustraties, boekbesprekingen en achtentwintig persoonlijke essays.   Alles bij elkaar goed voor 550 bladzijden zeer lezenswaardige teksten geschreven door voornamelijk Amerikanen maar ook door auteurs met een Afrikaanse of Aziatische achtergrond.

Op een of andere manier waren alle verhalen voor mij makkelijk leesbaar, iets wat ik bij de verhalen in Clarkesworld Magazine wel eens veel minder heb. Het zal mijn eigen witte achtergrond zijn dat ik niet altijd doorhad dat het om mensen van kleur ging en vulde ik mijn eigen standaard beelden in. Interessant om daar ook eens bewust van te worden.
Verrast werd ik door de kwaliteit van heruitgaves die ik bijzonder hoog vond. Alsof ik me bijna niet in kon denken dat langer geleden men ook goede science fiction schreef. Op een of andere manier associeer ik oudere science fiction, zeg van voor de jaren tachtig, als pulp wat natuurlijk onzin is.

Het thema mensen van kleur vernietigen science fiction vond ik moeilijk te plaatsen. Waarom zouden ze dit willen vernietigen. Door het lezen van de persoonlijke essays begreep ik pas dat het hoog tijd is dat de standaard van de over het algemeen witte Amerikaan is waar verhalen vanuit gaan, vernietigd moet worden. En daar ben ik het al heel lang mee eens. Het is precies waarom ik jaren geleden voor het tijdschrift Clarkesworld Magazine ben gevallen waarin geprobeerd wordt om ook verhalen uit niet-westerse landen te publiceren.

Ik weet niet meer zeker hoe ik aan dit specifieke nummer van dit e-tijdschrift ben gekomen maar het zal denk ik met een HumbleBundle te maken hebben gehad. Ik heb er nog meer klaar staan en nu ik weer wat meer kan lezen, jeuken mijn ogen om daar ook aan te gaan beginnen.

Clarkesworld Magazine Issue 216 September 2024

Clarkesworld Magazine heeft deze september acht korte science fiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen.

Tiffany Xue schreef het merkwaardig dystopisch verhaal Fish Fear Me, You Need Me. De aarde wordt steeds meer water dan land en steeds meer mensen veranderen in vissen. In dit verhaal zijn het twee mannen die elkaar ontmoeten en samen proberen te overleven zonder dat ze echt een band met elkaar hebben. Alles voelt unheimisch in deze geschiedenis. En wellicht dat het werkelijk stijgen van de zeespiegel daar bij helpt.

Eric Schwitzgebel schreef geen origineel verhaal met How to Remember Perfectly maar het onderwerp van de hersenen blijvend beïnvloeden zodat we de werkelijkheid anders waarnemen blijft een boeiend thema.

En dan is daar nog de twee reacties op het vinden van een buitenaardse beschaving, de wetenschappelijke en de religieuze. In A Theory of Missing Affections weet Renan Bernardo dit mooi verhalend weer te geven waarbij er ook ruimte is voor ontwikkeling in respect voor elkaar standpunten.