En de achtenveertigste vraag is:
Welk boek staat er op je verlanglijstje voor de feestdagen?
Wil je het eerlijk weten? Geen enkele.
Nou ja, er zwerft wel een briefje op mijn bureau waar ik af en toe een schrijver of boek op schrijf waarvan ik denk dat die wel eens heel interessant zouden kunnen zijn maar waar ik nog niet zodanig door gegrepen ben dat ik er direct iets van bestel. Van een aantal weet ik al niet meer waarom mij dat zou kunnen boeien. Zoals The Children's Hospital van Chris Adrian of Company Town door Madeline Ashby. Ook zie ik de naam Joe Abercrombie staan en heb ik er gisteren Lauren Beukes aan toegevoegd. Er is kans dat dit briefje op een dag zo vies is dat ik besluit het weg te gooien en er nooit meer naar te kijken. Wanneer een schrijver of boek echt voor mij bestemd is, kom ik het wel weer op een andere manier tegen, denk ik dan. En het is niet dat er nou niet voldoende te lezen zou zijn.
En dat is eigenlijk waar ik op dit moment wat meer mee zit. Mijn hoofd zit vol met gebeurtenissen uit de wereld, eigen ervaringen, donkere dagen met donkere gedachten, twijfels over alles en allerlei nieuwe leerstof door mijn eenjarige opleiding voor sportmasseur. Mij lukt het dan slecht om nog een boek ter hand te nemen en daarvan iets tot me door te laten dringen. Ik doe het nog wel omdat alles wat wel blijft hangen, mij blij maakt. Maar nieuwe boeken, nieuwe titels, nee, daar zit ik niet echt op te wachten.
2 opmerkingen:
Poehee, Niek, dat is wel heftig hoor!
Och, zo is hoe ik het leven ervaar. Dan weer te veel, dan precies goed. Het is een alsmaar bewegende golf. En nu is het even met wat meer gedoe in het hoofd.
Een reactie posten