The Martians - Kim Stanley Robinson

De Mars trilogie (Red Mars, Green Mars en Blue Mars) heb ik met veel plezier gelezen. Geen lichte kost dus het vraagt wel wat van je als lezer maar de moeite die je erin stopt is het zeker waard.

Bij het lezen van The Martians was ik in de veronderstelling dat het een boek zoals de drie voorgaande Mars-boeken zou zijn met een lang doorlopend verhaal met belichting van de verschillende ontstane facties na de kolonisatie van Mars. Ik raakte dan ook behoorlijk in de war want de hoofdstukken leken helemaal niets met elkaar te maken te hebben. Soms kwamen er bekende personages uit de andere boeken in voor en soms waren het hele nieuwe personages. Ook speelde het ene hoofdstuk in een heel ander tijdperk dan het andere.
Op een gegeven moment ging ik toch maar even op internet kijken en wat bleek het geval? Het is een korte verhalen bundel dat zich in het hetzelfde universum afspeelt als de de Mars-trilogie. Wat een idee in mijn hoofd er al niet voor kan zorgen dat ik de tekst niet kan plaatsen, zo belangrijk is context voor mij. Nadat ik wist dat het afgeronde verhalen waren, las ik rustig verder en kon ik er schaamteloos van genieten.

Voor lezers die de Mars-trologie niet kennen, lijkt me er veel zal ontgaan omdat er naar gebeurtenissen uit deze trilogie bekend wordt verondersteld. Maar aan de andere kant zijn de verhalen ook weer zo sterk dat ze op zichzelf kunnen staan en ook voor een Mars-leek boeiend kunnen zijn. Toch zou ik het lezen van de trilogie wel met klem aanraden, niet in de laatste plaats omdat het steengoeie boeken zijn.

Camping - Maartje Wortel

Een nieuwe Maartje Wortel, wat had ik daar zin in. Altijd gevaarlijk om hoge verwachtingen te hebben maar ik kon het niet laten. En wederom ben ik niet teleurgesteld.

Zoals ik van haar gewend ben, schetst ze een plaatje met allerlei verschillende mensen die zo levensecht zijn dat het je buren kunnen wezen of misschien ben je het zelf wel. In haar heerlijk duidelijke schrijfstijl is het dan ook een feestje om verder en verder te lezen.

In dit geval neemt ze ons mee naar een camping die gekocht wordt door Victorien die na de beëindiging van haar relatie wel eens een heel ander leven wil. Vervolgens worden we geïntroduceerd aan de vorige eigenaren van de camping die op camping blijven wonen en allerlei ander volk dat ieder om een eigen reden op deze camping belanden. Deze mensen hebben weinig met elkaar gemeen en komen elkaar ook nauwelijks tegen.
 

Het idee dat al deze levens samenkomen op dit stukje grond en dit grotendeels onwetend van elkaar bestaan samen kunnen leven vind ik een prachtig beeld.
Voor mij was het einde dan ook onnodig. De actie die daar beschreven wordt, is wellicht iets van deze tijd maar ik had het bevredigender gevonden als ieder weer zijn eigen weg was gegaan na de pauze die het zijn op de camping is. Het bestaan van deze mensen vind ik al plot genoeg.

Maar ja, het is Maartje Wortel, dus hoe kan ik nou niet genieten van haar schrijfsels.

Monstress Vol. 3 The Blood - Marjorie Liu & Sana Takeda

Het derde deel alweer. In een dag gelezen en dat helpt wel met het volgen van het verhaal. Ook had ik het idee dat in dit deel er geen nieuwe personages of groepen werden geïntroduceerd dus dat geeft ook wat rust.

Maika Halfwolf zoekt in dit deel naar een veilige plek en hoopt deze te vinden in de neutrale stad Pontus. Helaas komt de oorlog tussen de mensen en de Arcanics steeds dichterbij en is Maika gedwongen om samen te werken met het monster dat zij in zich draagt en inmiddels de naam Zinn heeft gekregen.

Ook al leefde ik erg mee met Maika, het was vooral de dubbelrol van de kat Ren en de naïviteit van het wolfsjong Kippa, dat mij vooral raakte. Dit zal zeker ook te maken hebben met de hoge aaibaarheidsfactor waarmee Ren en Kippa afgebeeld zijn in een monsterlijke omgeving.

Ik heb niet het idee dat ik volledig grip heb op het verhaal maar door de zes hoofdstukken in een dag te lezen, kwam ik er wel veel meer in te zitten. 

Monstress Vol. 2 The Blood - Marjorie Liu & Sana Takeda

Het eerste hoofdstuk las ik eind september, de rest afgelopen week. Ik zag er wat tegenop omdat ik het niet helemaal kan volgen. Er zijn zo veel partijen bij betrokken waarbij er ook nog personages zijn die een dubbele pet op hebben. Op een briefje heb ik enkele personages beschreven en dat briefje heb ik veelvuldig geraadpleegd. Het zou mooi zijn als ze zelf zo'n lijst in het boek zouden maken zoals ook wel vroeger in romans gebeurde. Ik ben trouwens benieuwd of het nu mijn brein is die het allemaal niet meer gelijk kan plaatsen of dat het ook werkelijk heel gecompliceerd is. Ik denk een beetje van beide.

In dit deel gaat Maika Halfwolf die een monster onder haar huid heeft wonen, op zoek naar de geheimen van haar moeder, Moriko.
Ze bezoekt de stad Thyria die onder controle staan van piraten en vaart ze over de zee naar het Eiland der Beenderen.
Op deze reis wordt ze geconfronteerd met wie ze wel en niet kan vertrouwen, inclusief zichzelf.

Dit verhaal is zeker boeiend en de donkere tekeningen vol mysterieuze en bedreigende wezens onderstrepen nog eens het gevaar waar de wereld zich in bevindt.
De uitleg door professor Tam Tam aan het eind van bijna ieder hoofdstuk zet ook de feiten, door kattenogen weliswaar, op een rijtje dat helpt om de draad van het verhaal vast te kunnen houden.

Jasper en zijn knecht - Gerbrand Bakker

Nog niet zo lang geleden las ik De 3 bestaat niet. Een wandeling. van Gerbrand Bakker. Dat vond ik zeer aangenaam geschreven dus ik was ook wel benieuwd hoe Jasper en zijn Knecht, wat ook ook zo'n beetje in die omgeving en tijd zou afspelen, zou zijn. Dit boek beslaat aanzienlijk meer woorden en daarmee is het de vraag of het ook boeiend blijft.

Gebrand Bakker beschrijft zijn bestaan in de Eifel met zijn hond Jasper en daarmee ook het terugmijmeren naar eerdere tijden in zijn leven. Het steeds weer aanhalen van zijn verkoophit Boven is het Stil ging mij op een gegeven moment irriteren. Ik dacht, nou weet ik wel hoeveel succes je hiermee hebt behaald. Grappig genoeg ging ik er later aan wennen en werd het juist veelzeggend dat hij dit nog steeds nodig had om naar voren te halen. Zelf heb ik het boek in de kast staan en weet ik dat het gelezen heb maar daar is dan ook alles mee gezegd.

Ook schrijft hij even over een ander boek van zijn hand dat Juni heet. Ik dacht, wellicht ook leuk om te lezen. Blijkt dat dit boek ook in mjin kast staat en ik er niets meer van weer.

Zal het ook zo met dit boek vergaan? Ik durf het niet te zeggen.

Het boek heeft iets weg van andere autobiografische boeken waarin de alledaagse gang van zaken gemoedelijk verder kabbelt terwijl je voelt dat er veel meer onder de oppervlakte zit aan emoties. Dat Gerbrand Bakker een stukje in het derde deel van Het Bureau van J.J. Voskuil voor de Duitse uitgave mag schrijven, komt daar heel goed mee overeen. En ook moest ik soms denken aan Karl Ove Knausgård.  Toch schrijvers waar ik fan van ben. 

Maar hoe zit het nu met Gebrand Bakker? Zijn schrijfstijl vind ik heel plezierig, het leest zo voor de vuist weg. En toch schuurt er nog wat bij mij. Misschien dat zijn depressie, zijn ongeluk me niet helder genoeg voor ogen komen. Dat het lijkt alsof hij zichzelf wat voor de gek zit te houden, het leven niet echt in de ogen wil kijken. Ik roep maar wat want kan niet goed de vinger erop leggen.

En tja, wellicht dat mijn totale ongevoeligheid of eerder afkeer van honden ook niet helpt om nu heel warm van dit boek te worden. Toch heb ik het ook met plezier gelezen en is het ook wel de worsteling met het bestaan dat ieder mens op zijn eigen manier beleefd wat mij gretig door liet lezen.

Clarkesworld Magazine Issue 217 October 2024

In het oktobernummer van Clarkesworld Magazine dit keer zeven science fiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen met dit keer ook bijdragen uit Mexico, de Filipijnen en Schotland naast de gebruikelijke Amerikaanse en Britse werken.

Het verhaal The Buried People van Nigel Brown maakte op mij een enorme indruk. De aarde is deels bedekt met sneeuw, mensen zoeken naar wat er in het verleden gebeurd is waardoor technologie en kennis is kwijtgeraakt. Door middel van papieren boeken komt er wat kennis terug. Ondertussen zijn er mensen die zich in de winter ingraven in de sneeuw om er in de lente weer uit te komen en zich vervreemd hebben van de andere mensen. Het verhaal laat zien hoe een handelaar die overal geld in ziet en een wetenschapper met deze situatie omgaan.
Vooral het onbekende over hoe deze situatie op aarde is ontstaan, prikkelt mij enorm.

Fiona Moore schets in The Children of Flame een dystopische wereld waar iedereen zijn eigen manier van leven kiest, nomadisch of in een dorpgemeenschap. Beide manieren van leven hebben elkaar nodig om te kunnen blijven bestaan maar toch is er regelmatig strijd. Dit spanningsveld wordt in dit verhaal interessant weergegeven waarbij ook een elegante verklaring wordt gegeven waarom mensen elkaar geheimen toestaan.

De Mexicaanse Damián Neri schreef The Face of God: A Documentary, een verhaal in de vorm van een documentaire waarbij experts over de situatie aan het woord komen en mensen op straat geïnterviewd worden. God komt als een komeet langs de aarde scheren en verliest hierbij een vinger en een teen die op aarde ploffen met alle gevolgen van dien. Dit idee alleen al voelde heel verfrissend. Hierin denk ik werkelijk een andere cultuur dan de Angelsaksische te lezen, precies waar ik in dit tijdschrift naar op zoek ben.

Harder praten helpt niet - Job Boersma & Sarah Gagestein

Via mijn werk kreeg ik de mogelijkheid om de seminar De kunst van het vragen stellen te volgen op 1 juni 2018 in 't Spant. Zoals gebruikelijk bij bijeenkomsten als deze kregen de deelnemers een goodiebag mee. En ja, je raadt het al daar zat dit boek in. Een boek dat ik zelf anders nooit zou kopen of lenen. Nu zo zes jaar later was ik opeens benieuwd wat daarin staat vooral nu elke discussie in de maatschappij er eentje van alleen het eigen gelijk roepen is en verder niet luisteren. Ik hoopte dan ook op wat handvatten om de ander wel te laten luisteren.

Gelijk in het begin werd ik al geconfronteerd dat mensen geneigd zijn zich kosten wat het kost aan hun overtuigingen vast te blijven houden en dat rationele argumenten, hoe goed ook, weinig uithalen als je wil dat iemand naar jouw kant van het verhaal gaat luisteren. Hier zakte me de moed al in de schoenen.

De rest van het boek laat zien hoe je dan toch door je in de ander in te leven, gebruik te maken van de overtuigingen van de ander en slim gebruik te maken van kleine wenken in je eigen gewenste richting je wel degelijk de ander kunt manipuleren zodat deze meer jouw overtuiging gaat krijgen waarvan ie dan denkt dat het de eigen overtuiging is. Ik word er al moe van als ik dit type. Wellicht dat dit bruikbaar is in bepaalde type banen maar voor mij is het niet werkelijk relevant. Het enige wat ik ervan heb overgehouden is dat wij mensen nog minder rationele wezens zijn dan ik altijd al dacht.

Wat me verbaasde is hoe slecht het boek geredigeerd is. Meerdere malen kwam ik een vertyping tegen zoals 'alleen' in plaats van 'allen' en ook 'en' in plaats van 'in' tegen. Daarnaast waren er zinnen die soms niet lekker liepen alsof men nogal haast had om het boek nog even af te schrijven. Het maakt het wat amateuristisch wat denk ik niet de bedoeling van de schrijvers zal zijn.