zondag 9 november 2014

Moeder, kom thuis - Paul Hornschemeier

 
Juni vorig jaar snuffelde ik wat in een stapel stoffige tweedehands strips, iets wat ik zelden doe omdat de ervaring heeft geleerd dat er eigenlijk nooit wat van mijn smaak tussen zit. Alleen dit keer stond ik opeens met dit boek in mijn handen. Een boek over hoe een jongetje omgaat met de dood van zijn moeder. Mijn moeder leefde nog maar het was zeker dat ze het einde van het jaar niet zou halen. Ik zette het boek weer terug in de kast. Misschien was dit wat te confronterend. Ik pakte het weer uit de kast. Misschien juist wel goed om dit boek aan te schaffen omdat binnen niet al te lange tijd ik zelf ook met de dood van mijn moeder moest gaan dealen. Ik kocht het, zette het thuis op mijn plankje ongelezen boeken en wilde er daarna eigenlijk niets meer van weten. Toch te confronterend.

Nu is het ruim een jaar geleden dat mijn moeder is overleden. Gevoelens van rouw veranderen met de tijd en ik werd nieuwsgierig hoe er in deze graphic novel met dit specifieke verlies omgegaan zou worden.

En wat ben ik aangenaam verrast! Het verhaal is verteld vanuit een zevenjarige jongen. Zijn moeder sterft en zijn vader zinkt steeds dieper weg in een depressie. Hij houdt zich staande met wat hij geleerd heeft, zich in te beelden hoe het anders kan zijn.
De tekst is intelligent en past net zo goed bij de beleving van een kind, al is het absoluut geen kinderboek. De tekeningen zijn eenvoudig, zonder schaduwwerking maar met kreukelstreepjes.

Verhaal, tekst en beeld bij elkaar ontroert op een diep niveau. En bij het omslaan van de laatste bladzijde, had ik echt het idee iets wezenlijks meegekregen te hebben.

2 opmerkingen:

Ninia zei

Kreukelstreepjes? Staan die ook al op dit plaatje links?
Rouwverwerking is voor een kind vast heel anders dan voor een volwassene. Je inbeelden hoe het anders kan zijn zal jou geen troost hebben geboden. Maar wat fijn dat je dit boek toch weer gepakt hebt en er zoveel aan had.

Niek zei

Met kreukelstreepjes bedoel ik net even een kleine frons op het voorhoofd, een kuiltje in de wang.
De troost zit hem in dat de meeste mensen met dit verlies te maken krijgen, op wat voor leeftijd dan ook. Dat het simpelweg een onderdeel van het bestaan is.

Monstress Vol. 5 Warchild - Marjorie Liu & Sana Takeda

Eerlijk gezegd heb ik over dit vijfde deel niet zo veel te melden. De kwaliteit van de tekeningen zijn als voorheen.  En het verhaal sleept ...