En de achtendertigste vraag is:
Lees jij wel eens boek opnieuw, en zo ja, waarom doe je dat? En zo nee, waarom niet?
O ja, en niet een keer maar het liefst nog een keer en nog een keer. Net zoals dat ik graag televisieseries en films herkijk.
Wellicht dat het met mijn slechte geheugen te maken heeft dat bij het herlezen het verhaal op zich weer net zo interessant is als bij de eerste keer dat ik tekst voor ogen kwam. Hoe een verhaal gaat en wat het einde is, zijn elementen uit een verhaal dat ik meestal al weer heel snel vergeten ben.
Maar wat ik wel onthoud dat zijn de sferen, bepaalde ervaringen die het bij mij op heeft geroepen en wat het met me deed. Met boeken die een bijna levensveranderende impact op me hebben gehad, is herlezen gevaarlijk. Dat kan bijna alleen maar op een teleurstelling uitdraaien omdat het nooit meer exact die impact kan hebben.
Het zijn dan ook meer de boeken die werelden beschrijven waar ik graag nog eens keer wil zijn, die ik herlees. Zo is de multiverse van Micheal Moorcock er eentje waar ik wel zou willen wonen, evenals die van The Sandman geschapen door Neil Gaiman. Een heel af en toe ga ik terug naar mijn jeugd en stap in de wereld van Arendsoog. Daarbij is het wel even door de verschrikkelijke schrijfstijl en christelijke moraal heenbijten maar die weet ik dan wel weer met mijn jeugdig verlangen weg te poetsen.
Herlezen is dus eigenlijk herbeleven en hopen dat het weer die vonk geeft die het voorheen ook gegeven heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten