En de vijfentwintigste vraag is:
Met welk boek zou je je vader echt blij maken?
Zittend op zijn zelf ontworpen en zelf geweven bank, shag, asbak, aansteker binnen handbereik en de laatste jaren met een leesbril waar hij nooit makkelijk mee om heeft leren gaan, kan ik Fred (mijn vader die ik nooit anders dan als Fred heb gekend) zo uittekenen. Vanaf die plek keek hij televisie, speelde heel vroeger gitaar, babbelde met visitie én las daar de krant en zijn boeken.
Naar mijn weten las hij van alles en nog wat. Hij lachte om Adriaan en Olivier, verdiepte zich in Oosterse religies, liet zich meenemen in toekomstige verhalen uit allerlei science fiction pockets (die liefde heb ik dus niet van een onbekende) en loste mysteries op met verschillende speurneuzen.
Wat hij perse niet wilde was boeken in de oorspronkelijke taal lezen. Al was hij het Duits en Engels voldoende machtig, in zijn vrije tijd had hij geen zin om zich met zo'n andere taal bezig te houden. Dat ik dat wel deed en nog doe, kwam mij op de classificatie snob te staan maar wellicht is dat een generatieverschil.
Terwijl ik zelf al een beetje van de pure fantasyboeken af was, heb ik hem als een van de laatste boeken die ik hem gegeven heb, de eerste drie Boeken van de Zieners gegeven, gesigneerd door de auteur Robin Hobb. Ik had van te voren geen idee wat hij daar van zou vinden. Het bleek een schot in de roos, hij had er van genoten en uit de bieb andere boekenreeksen van deze auteur geleend. Toch leuk dat je elkaar op fijne leeservaringen kan brengen.
Wanneer ik nu een boek voor hem zou kopen als hij nog geleefd had, zou dat hoogstwaarschijnlijk een van de boeken van Neil Gaiman zijn omdat ik hem kennis zou willen laten maken met een schrijver die mij heel veel doet en waarvan ik denk dat hij daar ook optimaal van zou kunnen genieten. Welk boek dat dan precies zou zijn, weet ik nog niet zeker maar grote kans dat dit American Gods zou zijn geweest en dan natuurlijk in de vertaling.
1 opmerking:
Een reactie posten