Vorig jaar werd er erg lelijk gedaan over het boekenweekgeschenk, toen ik dat boekje ging lezen vond ik het juist wel wat hebben. Dit jaar wordt er ook weer heel lelijk gedaan over het boekenweekgeschenk dus ik had me al voorgenomen daar niets van aan te trekken. Nu ben ik alleen bang dat ik zelf er ook niet zo van onder de indruk ben.
Tijdens het lezen dacht ik steeds terug aan het enige boek dat ik eerder van Jan Siebelink gelezen heb namelijk Knielen op een Bed Violen. Jas van belofte voelt aan als een echo van dat boek. Omdat ik van Knielen op een Bed Violen erg heb genoten, was het wel prettig om daar weer aan herinnerd te worden maar het verhaal van Jas van belofte vervloog al uit mijn geheugen bij het dichtslaan na het lezen van de laatste bladzijde.
Het boekenweekgeschenk blijft een apart fenomeen. Lezers lijken er altijd enorm naar uit te kijken, een gratis boek geschreven door een bekende en vaak geliefde auteur waarmee ook nog eens een keer een dag gratis met de trein gereisd kan worden. Alleen lijken de lezers dan ook nog eens een hoogstaand kunststukje te verwachten. Wanneer dat niet zo blijkt te zijn, wordt het neergesabeld alsof men persoonlijk beledigd wordt. Jammer.
Ik ben in ieder geval weer geïnspireerd om nog eens wat anders van Jan Siebelink te gaan lezen want schrijven kan hij.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Why my cat is more impressive than your baby - The Oatmeal
Wat kan ik hier nog over zeggen? Het is humor die mij enorm ligt maar die soms ook tegen het flauwe aanzit en me dan bijna stoort. Dan komt ...
-
In de serie Terloops uitgegeven door Van Oorschot is het dit maal Gerbrand Bakker die zijn verslag doet over een wandeling. Het gaat in dit ...
-
Tweeëntwintig jaar geleden hielp ik een vriendin met verhuizen en kreeg ik als dank dit boekje met boerenwijsheden. Ik had het wel eens op...
-
Francine Oomen heeft het weer voor elkaar gekregen: Een boek met levensinhoud gebracht in haar typische plak-knip-knutselstijl waardoor het ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten