Wat een fijne verrassing dat dit derde deel niet zoals de voorgaande twee delen uit korte verhalen van hooguit drie bladzijden bestaat maar daarvoor in de plaats uit een groot geheel dat doet denken aan de serie Mijn Strijd.
De dochter is inmiddels geboren en de schrijver legt een hele dag uit het leven van dit kindje vast omdat de mens later nooit meer iets kan herinneren van deze babytijd. Dat hij daarmee nog veel meer vastlegt, namelijk de depressieve toestand van zijn vrouw en de gevolgen daarvan, is wat Karl Ove Knausgärd voor mij een groot schrijver maakt.
Zo werd ik zeer getroffen door zijn observatie dat depressie het verliezen van de verbinding met de omgeving is, een verbinding die wij als mens nodig hebben om te overleven. Deze beschrijving maakt heel diep invoelbaar hoe het kan zijn om depressief te zijn.
De manier waarop de schrijver dit aan ons lezer brengt is in een natuurlijke gedachtenstroom waarbij ik niet eens doorhad dat ik van het met het kindje op de achterbank in auto rijdend over de wegen waarbij de muziek wel of niet aangezet wordt, bij allerlei levensvragen terechtkwam.
De onzekerheid van de schrijver en de fouten die hij maakt, maken hem aangenaam menselijk. Wij hadden hem allemaal kunnen zijn. Zijn verlangens en twijfels zijn begrijpelijk en maken mij als lezer dat ik me iets minder eenzaam voel in mijn eigen onzekerheden over het bestaan. Dat is waarom het zo fijn is om van deze schrijver iets te lezen.
En nu maar hopen dat het vierde deel ook weer een geheel is.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Why my cat is more impressive than your baby - The Oatmeal
Wat kan ik hier nog over zeggen? Het is humor die mij enorm ligt maar die soms ook tegen het flauwe aanzit en me dan bijna stoort. Dan komt ...
-
In de serie Terloops uitgegeven door Van Oorschot is het dit maal Gerbrand Bakker die zijn verslag doet over een wandeling. Het gaat in dit ...
-
Francine Oomen heeft het weer voor elkaar gekregen: Een boek met levensinhoud gebracht in haar typische plak-knip-knutselstijl waardoor het ...
-
Tweeëntwintig jaar geleden hielp ik een vriendin met verhuizen en kreeg ik als dank dit boekje met boerenwijsheden. Ik had het wel eens op...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten