Onlangs zag ik een boekenblogger over dit boek schrijven en dat rakelde bij mij de herinnering op aan mijn korte Japanliefde. En ook dat ik het boek destijds wel heb gelezen maar er geen chocola van kon maken. Ik was dan ook benieuwd hoe dat zou zijn wanneer ik het nu, meer dan dertig jaar later, nog eens zou lezen. En tot mijn genoegen stond het boek nog altijd in mijn boekenkast dus kon ik er zo in beginnen.
Bij het lezen van het eerste hoofdstuk was ik gelijk geraakt over hoeveel ik er nog van herkende. Niet van de exacte woorden maar wel van de sfeer, van de omgeving en van bepaalde gebeurtenissen. Wanneer ik nu iets nieuws lees, ben ik vaak binnen enkele maanden al het hoe en wat kwijt. Het lijkt erop dat wat ik vroeger heb gelezen beter in mijn hoofd bewaard is gebleven.
Ik denk dat ik nu ook begrijp waarom ik destijds dit boek niet kon volgen. De hoofdpersoon reageert dikwijls anders op een gebeurtenis dan dat ik zou doen. Als tiener had ik daar nog minder ervaring mee. Daar komt ook nog bij kijken dat naast dat deze hoofdpersoon een emotionele psychische storing heeft, ook nog eens uit een heel andere misschien wel onbegrijpelijke cultuur komt. Nu vind ik het juist wel intrigerend om aan te voelen welke van deze twee het is wat hem in verschillende situaties voor mij afwijkend doet reageren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten