Burn-out dagboek - Maaike Hartjes

Maaike Hartjes. Het was al een tijd geleden dat ik iets van haar gehoord had. Enkele jaren geleden had ik haar eenvoudige doch rake stripjes ontdekt en kocht alle boeken die er van haar hand te krijgen waren en was teleurgesteld dat er titels waren die niet meer verkrijgbaar waren.

Maar nu is er het burn-out dagboek. En woooow, Maaike Hartjes heeft zichzelf overstegen. De inhoud verklaart waarom ik al even niets van haar gehoord had, haar geworstel met haar burn-out. En de woooow is voor hoe ze hier vorm aan gegeven heeft. Ik denk dat er maar weinigen zijn die tijdens hun burn-out zo productief zijn want wat zij heeft gedaan is tijdens haar burn-out een dagboek bijhouden dat nu gepubliceerd is.

De vormgeving is prachtig. Elke bladzijde vind ik weer oogstrelend. Er straalt zoveel gevoel voor compositie, kleur, smaak vanaf. En dan weet ze ook nog eens haarfijn te treffen wat ze wil zeggen. In plaats van alleen papier en inkt te gebruiken, heeft ze nu ook allerlei fragmenten van agenda's, enveloppen, stickertjes, kaartjes en weet ik niet wat gebruikt. Ook maakt ze veel gebruik van Japanse Washi tape, plakband met een opdruk. Elke bladzijde opnieuw is een collage waar ik minutenlang naar kan kijken.

Maar tegelijkertijd is daar het verhaal van de bergen en dalen die Maaike Hartjes op- en afgaat en die zo nieuwsgierig maken dat het moeilijk is om niet snel door te willen lezen. Ze laat haar burn-out op zo'n begrijpelijke manier zien dat ik al lezend bijna hardop roepend haar aanmoedigde om haar eigen weg te vinden. Iets dat haar uiteindelijk zeker gelukt is.

Ondertussen heb ik weer eens gekeken naar de titels die niet meer uitgegeven worden en tot mijn blijdschap heb ik bij boekwinkeltjes.nl de nog door mij missende titels gevonden. Dat wordt dit jaar voor mij nog veel meer genieten van Maaike Hartjes.

Ype 5: UIT!

Geen idee hoe ik voor het eerst op de website https://fotostrips.nl/ ben gekomen. Maar wat ik nog wel weet dat het in de periode was dat de stripjes uit dit deel van Ype werden gepubliceerd. En heel eerlijk gezegd snapte ik de impact op dat moment nog niet zo goed van dat het uit was tussen Willem en Ype. Maar nu ik de voorgaande delen heb gelezen en het jarenlange lief en leed heb meebeleefd, komt het moment van dat het na zes jaar uit is tussen deze twee geliefden wel aan. En hoe. Daarom wil ik ook iedereen die nog niets van Ype + Willem heeft gelezen aanraden om met oudere deeltjes te beginnen. Dan komt dit deel meer tot zijn recht.

De fotostrips an sich zijn weer even briljant als altijd. Wat is daar nog meer over te zeggen? Ze spreken allen voor zich.

Nu ik er weer zo van genoten heb, besloot ik ook gelijk maar de volgende deeltjes allemaal tegelijkertijd te bestellen in plaats van een voor een. Alleen wel jammer dat het laatste deeltje Nader tot Y uitverkocht is. Hopelijk dat dit gaat veranderen in de toekomst. Eenmaal een serie aan het sparen, kan er natuurlijk geen deel ontbreken.

Na Mattias - Peter Zantingh

Na Mattias. Na Mattias. Die titel wilde bij mij maar geen houvast krijgen totdat ik het boek ging lezen en het snel duidelijk werd waar deze titel naar verwijst. Het is de perfecte titel voor dit boek want het is precies waar het over gaat. Namelijk over de tijd van leven nadat een bepaald persoon, in dit geval Mattias, overleden is. Hoe verder ik in het boek kwam, hoe meer het me greep. Het maakt niet uit wie je bent of wat je doet in je leven, iedereen laat een indruk achter bij geliefden maar beïnvloedt ook mensen die wat verder van iemand afstaan en zelfs mensen die je nooit gekend hebben. Vooral dat laatste vond ik magisch om mee te maken in dit boek.

Het mooiste leesmoment was op het punt dat het mij helemaal niet meer interesseerde waar Mattias door overleden was. Het was het moment dat ik gegrepen was in het nu van de mensen die nog wel leven en dat het daar nu om draait. Voor mij was het daarom een teleurstelling dat er uiteindelijk toch duidelijk gemaakt werd wat er gebeurd was. Ergens voelde het goedkoop. Alsof door dit te vertellen de schrijver rekenschap wil geven over het verhaal wat hij vertelt. Het lijkt daarmee opeens bijna een whodunnit geworden.

Ik was ook diep getroffen door hoe de moeder van Mattias omgaat met zijn dood en zij nieuwe mensen leert kennen doordat ze nu in haar leven andere keuzes maakt dan wanneer hij nog had geleefd. Teleurstellend vond ik dan weer de ontmoeting tussen Mattias zijn moeder en een voor haar onbekende vrouw die te maken blijkt te hebben met Mattias zijn dood. Voor mij te veel uitgekauwd. Ik had het boeiender gevonden om het verhaal van deze vrouw te lezen waarbij het niets met het hele gebeuren te maken had en dat zij dan Mattias zijn moeder ontmoet. Juist met je eigen geschiedenis iemand leren kennen die rouwt, vond ik juist een geweldig vondst om te laten zien hoe ver de invloed gaat van het sterven van een persoon.

De heldere schrijfstijl waarbij regelmatig dagelijkse observaties worden verweven in wat iemand wil vertellen, maakt dat ik het een zeer aangenaam en interessant boek vond om te lezen. We kunnen allemaal iemand tegenkomen die aangeraakt is door de dood van Mattias. En hoe zal ons dat dan weer beïnvloeden?

The Hanging Tree - Ben Aaronovitch

Een online boekverkoper liet weten dat dit boek er aan zat te komen en omdat ik de vorige delen ook gekocht had, was de vraag of ik het alvast wilde reserveren. Maar natuurlijk. De serie Rivers of London heeft de Engelse humor die ik goed kan waarderen en gaat over een Londense politieagent die ook een voet in de magische wereld heeft. De combinatie van de wetten van de huidige wereld zoals we die kennen met die van de magische wereld, maakt het telkens weer een verrassing. Dus laat dat zesde deel maar komen, dacht ik. 
Het werd lang wachten want telkens weer kreeg ik een mail dat het boek toch later uitkwam dan in eerste instantie gedacht was en stond er een nieuwe datum. Uiteindelijk kreeg ik een mail dat het boek niet geleverd kon worden. Dit was zeker twee jaar later.  Zoiets had ik nog nooit meegemaakt. Ik ging verder op zoek en toen bleek dat het boek wel degelijk was uitgekomen en ik het kon bestellen.

Zoals in de vorige delen komen allerlei verschillende personages met elkaar in aanraking en is het een wirwar van gebeurtenissen die iets weg hebben van slapstick. Het zijn dan ook geen boeken met veel diepgang maar wel met veel lichtvoetige humor. Dus fijne weghapboeken voor tussendoor. En dan een van de betere weghapboeken.

In dit deel eindelijk de onthulling van wie al delen lang een raadselachtig figuur was. Alleen de slechteriken hebben weer kunnen ontkomen dus daar moet nog wel een volgend deel gaan komen.

En internet liet me zien dat deze er al is. Alleen speelt deze zich dan af tussen dit en het vorige boek. De schrijver is duidelijk nog van alles van plan.
Ook zag ik dat er graphic novels van deze serie zijn verschenen met weer hun eigen verhalen. Daar heb ik deel 1 nu van besteld om eens te kijken of dat ook wat voor me zal zijn. Oftewel net zoals de Rivers of London: wordt vervolgd.

Conquistador - Johan Klein Haneveld

Op het blog Lalagè Leest trof ik een bespreking van Conquistador aan. Dubbel verrassend omdat dit niet het genre is waar Lalagè normaliter over schrijft én het een science fiction verhalenbundel is van de hand van een Nederlandse auteur. Sinds mijn tienerjaren lees ik regelmatig science fiction waarbij opvalt dat het meeste uit de Angelsaksische wereld komt. Dus dit boek kon ik niet laten liggen.

Het was wel heel erg wennen om allerlei technische termen in het Nederlands te zien staan. Ik ben zo gewend ze in het Engels te horen (in televisieseries of films) en te lezen dat dit Nederlands me zelfs liet haperen tijdens het lezen. In het Nederlands klinkt zo'n heel gave ruimteaandrijving bijna kinderachtig. Grappig wat taal en gewenning kunnen doen.

Iets anders is de vormgeving. De letters van de titel op de voorkant en de cijfers van de bladzijdenummers hebben een typisch zeventigjaren science fiction uiterlijk. Tenminste dat is wat het bij mij oproept. Het lijkt erop dat de vormgever gedacht heeft om het met de belettering het een ouderwets science fiction uiterlijk te geven. Terwijl het plaatje op de kaft wel modern aandoet. Grappige combinatie.

De meeste verhalen van Johan Klein Haneveld spelen zich af in een tijd waarin de organische mens zich of gedeeltelijk of geheel hebben omgevormd naar intelligente wezens met kunstmatige lichamen.De omgeving is dan ook vol techniek. De grote lijn in de verhalen is overleven. De ene keer om juist te zoeken naar hoe het vroeger was en soms juist door te evolueren.
Heel eerlijk gezegd vond ik veel van de verhalen erg op elkaar lijken. In het langere verhaal met de titel van het boek Conquistador is voor mij de kern wel weergegeven en is veel van de rest een variant op hetzelfde.

Behalve dan het verhaal De Klim dat er voor mij uitsprong. Hierin wordt als eerste een maatschappij geschetst waarin men leeft op een eindeloos lang stuk land tussen twee muren die een dag lopen van elkaar verwijderd staan. De hoofdpersoon kan zich niet aanpassen aan de eeuwenlange gebruiken van haar dorp en besluit naar de muur te gaan om deze te onderzoeken. Daar begint de klim. Het voelt als een sprookje en toch is het science fiction als je verder en verder komt in het verhaal. Wat mij betreft een prachtig opgebouwd verhaal.

Alles bij elkaar heb ik me toch wel met alle verhalen vermaakt. En als ik het vergelijk met de vele verhalen die ik bijvoorbeeld elke maand in Clarkesworld Magazine lees dan denk ik dat deze verhalen daarin niet misstaan. Voor mij geen hoogvlieger maar zeker ook niet verkeerd.
Ik heb geen idee of Johan Klein Haneveld verder gaat met schrijven van deze verhalen en hoe deze zich dan gaan ontwikkelen. In ieder geval ben ik er wel benieuwd naar.

Gezien de feiten - Griet op de Beeck

De ophef over dit boekenweekgeschenk maakte me er wel extra nieuwsgierig naar en wellicht was dat ook wel de bedoeling van het mediacircus. Omdat ik nog nooit eerder iets van Griet op de Beeck heb gelezen en weet dat ze bijzonder populair is, was het ook extra lastig om zonder bepaalde verwachtingen het boekje open te slaan. Maar al deze zorgen waren voor niets. Na nog geen twee alinea zat ik in het verhaal en vergat alles wat ik er over gedacht had.

Mijn conclusie is dan ook dat ik dit als een van de beste boekenweekgeschenken ooit uit wil roepen. In nog geen honderd bladzijden werd ik als lezer het leven van een 71-jarige vrouw ingetrokken waarbij de benauwdheid van haar huwelijk, de bevrijding na het overlijden van haar man, het conflict tussen de loyaliteit voor haar veeleisende dochter en haar eigen behoefte, de sympathie voor de bemiddelende schoonzoon en het geluk in een nieuwe liefde, indringend invoelbaar waren. Niet de puber maar de senior maakt zich los uit de vroegere banden. Interessant onderwerp.

Het enige minpuntje vond ik het einde omdat ik dat al zo voelde aankomen. Misschien had het niet anders gekund en is het noodzakelijk geweest om het geen soap te laten lijken. Maar ik had het gewaagder gevonden om dan niet voor deze makkelijke weg te kiezen en de tekst die daarvoor staat voor zichzelf te laten spreken.

Wills kracht - Willem Ritstier

Een stripboek waarin de tekeningen spreken en de tekst een bijzaak is. Willem Ritstier heeft in trefzekere lijnen de geschiedenis weergegeven van de kankergeschiedenis van zijn vrouw, Will, hoe het gezin daarmee om is gegaan en hoe zij uiteindelijk is gestorven.

De herkenning van het verloop van de ziekte kanker met het uiteindelijke sterven is enorm. En voor mij komt daar dan bij dat mijn moeder ook Will heette en aan deze ziekte overleden is. Ook al is het leeftijdsverschil tussen mijn moeder en de vrouw van de auteur meer dan twintig jaar wanneer zij overlijden, de ziekte doet hetzelfde. Vooral het langzaam uitteren is schokkend sterk getroffen.

Verder heb ik er geen woorden voor. Zo stil als het boek zelf is, zo diep gaan de gevoelens die het uitstraalt en oproept.