Normaliter zou ik een boek als deze in de oorspronkelijk taal, namelijk het Engels, lezen. Maar omdat ik de uitgeverij Das Mag graag steun heb ik dit boek in de vertaling gekocht. En of het de oorspronkelijke tekst is of de verdiensten van de twee vertalers, is iets waar moeilijk achter te komen is, maar het taalgebruik voelt zeer natuurlijk aan terwijl de auteur nog wel eens met de taal wil spelen. Zoals in een zin waarin een orgel orgelt, daar kan ik enorm van genieten. Op zo'n orgel wordt niet zomaar wat gespeeld, nee daar wordt mee georgeld.
Het verhaal is zo opgebouwd dat je als lezer als vanzelf meegaat in de reis die de ik-persoon maakt terwijl je steeds kleine brokjes van de voorgeschiedenis krijgt toegeworpen. Op zich niet bijzonder origineel maar in dit verhaal weer bijzonder effectief. Het gaat namelijk om een vrouw die opeens besluit bij haar man weg te gaan en als Amerikaanse in Nieuw Zeeland belandt. Ze kan zelf moeilijk onder woorden brengen wat het nu precies geweest is dat ze daar terecht is gekomen en op een gegeven moment dacht ik dat ze de realiteit helemaal uit het oog ging verliezen. Als lezer wilde ik mij proberen vast te grijpen aan dat wat er dan nog wel de werkelijkheid lijkt te zijn en daarmee voel je de ik-persoon haar worsteling. Knap geschreven en een hele belevenis om met mee te maken.
Toch heb ik ergens nog het gevoel dat ik iets mis, alleen weet ik niet wat dat is. En misschien hoort dat nou ook juist bij dit boek. Het gevoel dat je nooit de vinger op de zere plek kunt leggen want er is altijd weer een andere plek die je daarvan afleidt en die het dan ook weer net niet is.
2 opmerkingen:
Nobody is ever missing. Is toch weer wat anders.
Jeutje, met de klemtoon net ergens anders is het weer iets heel anders. Maar er zit er eentje tussen waarbij de vertaling wel juist is.
Een reactie posten