Clarkesworld Magazine Issue 183 December 2021

In het decembernummer van Clarkesworld Magazine staan dit keer zeven korte science fiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen. De voorpagina is gemaakt door Douglas P. Lobo en heeft deze illustratie The Variable Man genoemd. Deze afbeelding intrigeert mij wel omdat ik er niet de vinger achter krijg van wat ik nu precies zie.

 

Het zeer indringende verhaal Just One Step, and Then the Next geschreven door de Mexicaanse E. N. Díaz kon ik in eerste instantie niet helemaal plaatsen in dit blad. Het beschrijft een land waar de machthebber vermoord wordt en het leger de boel overneemt waarbij de hele bevolking zwaar onderdrukt wordt. Erg genoeg voelt dit voor mij alsof dit de gewoonste zaak van de wereld is op behoorlijk wat plekken op onze aarde. Pas nu ik dit ging typen begrijp ik dat het een dystopie is die in dit verhaal wordt weergegeven en wel zo knap geschreven dat het als een levensecht verslag aanvoelt.

De Schotse David Goodman schrijft in zijn Vegvísir ook een zeer bekend aanvoelende gebeurtenis maar dit keer omdat het al vele malen vaker is beschreven. IJslanders vestigen zich op Mars en zitten nog in de koloniseringsfase. Daar komt een van de onderzoekers met zijn voertuig in de problemen en heeft nog maar een korte tijd voor zijn zuurstof op is. Natuurlijk wordt hij net op tijd gered. Allemaal weinig bijzonder. Wel gaf het gebruik van IJslandse woorden het een eigen sfeer. En toen was daar de ontknoping op het einde die het hele verhaal de moeite waard maakt en me onverwachts toch nog raakte.

Ik zou denken dat ik op dit moment niet echt geïnteresseerd zou zijn in een verhaal met pandemie als hoofdthema maar Rich Larson uit Niger wist mij met zijn You Are Born Exploding wel degelijk te boeien.
Het verhaal wordt beschreven vanuit de beleving van een moeder met een kind van twee jaar. Er is door buitenaardse wezens een pandemie veroorzaakt waardoor mensen muteren in wezens die terugkruipen naar zee en daarin verdwijnen. De angsten om haar kind, motivaties van handelen en haar belevingen zijn zo persoonlijk beschreven dat ik intens volgde wat zij meemaakte en daarmee ook haar kon begrijpen. En is dat niet waarom wij lezen, elkaar beter begrijpen?