Sage Volume Seven - Brian K. Vaughan & Fiona Staples

Dit deel speelt zich bijna in zijn geheel af op de komeet Phang waar de vluchtende familie wacht tot hun ruimteschip in de vorm van een boom weer genoeg heeft getankt om verder te kunnen. Een nieuwe leefomgeving betekent weer nieuwe wezens en nieuwe personages. Terwijl het verhaal over een familie die voor alle twee hun rassen vluchten omdat die twee rassen in oorlog zijn, niet bijster origineel is, blijkt de fantasie van de makers duidelijk nog lang niet opgedroogd te zijn waardoor ze de lezers telkens opnieuw weten te verrassen in de beelden die we voorgeschoteld krijgen en de nieuwe levensvormen met hun typisch eigen manier van zijn.

Zoals alle voorgaande delen worden de gebeurtenissen verteld door Hazel, het kind van het gemengde huwelijk. Omdat zij op de eerste bladzijden suggereert dat wat er op deze komeet is voorgevallen, het ergste is wat hun als familie is overkomen, stond ik de hele tijd schrap om het ergste te verwachten zoals bijvoorbeeld het sterven van een van de ouders. Dit gebeurde echter niet en dan ben ik toch wat teleurgesteld. Ik weet dat Amerikanen vaak in superlatieven spreken en dat ik geneigd ben letterlijk te nemen wat mensen zeggen waardoor er aan mijn kant de verwachtingen nogal eens niet kloppen. Zo vaak als ik dat nu heb meegemaakt, vrees ik dat ik dit niet meer af ga leren.

Een van de opmerkelijkste tekeningen vond ik die van Mr. Robot die aan het masturberen is en op zijn televisieschermhoofd te zien is waar hij aan denkt. Ook wanneer hij ligt te slapen worden door middel van dit scherm zijn dromen weergegeven en daarmee zijn aantrekkingskracht tot de moeder van Hazel bekend gemaakt. Het opmerkelijke hieraan vond ik dat het niet aangezet erotisch is maar het juist heel natuurlijk overkomt. Ik vind het wel prettig wanneer seks als gewoon wordt gebracht.

Op naar deel 8. 

Echte pretentie - Joost de Vries

Wederom een boek van Das Mag Uitgevers dat ik door mijn boekenabonnement in de brievenbus aantrof. Dit keer een boek van Joost de Vries die ik ken van de podcast Boeken FM waarin hij samen met Ellen Deckwitz en Peter Buurman boeken bespreekt. Daar vind ik hem zeer sympathiek overkomen waardoor ik me kon voorstellen dat een tekst van zijn hand mij ook wel ging boeien.

Echte pretentie is een essay over waarom het zo irritant is en waarom we niet zonder kunnen, zoals de ondertitel van het boek luidt. Tot mijn eigen verbazing kon mij dit onderwerp helemaal niet boeien. Ik die anders altijd zo'n brede belangstelling heb. Het deed me afvragen of ik misschien in een wat al te sombere stemming aan het belanden ben. Of dat ik aan het afvlakken ben door de gebeurtenissen in de wereld die ik niet te diep in me wil laten doordringen. Of dat ik in een fase terecht ben gekomen waarin ik alles aan het kapot relativeren ben. Ik ben er niet uitgekomen.

Maar wat ik wel merkte was dat ik het heel gezellig vond om dit essay te lezen. Het verhaalt onder andere over het leven van Susan Sontag en Karel van het Reve, levens die mij wel kunnen boeien. En door de manier waarop Joost de Vries er over schrijft, lijkt het alsof hij met een kop koffie en een pak koekjes tussen ons in, enthousiast vertelt over wat hij net heeft ontdekt. Het is denk ik ook zijn enthousiaste en oprechte worsteling met het onderwerp waardoor het aangenaam is om te lezen. Eens geen betweter die weglaat wat hem niet uitkomt maar iemand die zijn onderwerp ook van die kanten belicht waar hij onzeker van wordt. Wat dat betreft hoop ik dat Joost de Vries een trend zet en dat velen hem zullen volgen.

Clarkesworld Magazine Issue 154 July 2019

Naast de gebruikelijke Amerikaanse bijdrages, dit keer ook een verhaal uit Singapore, China, Korea en Chili in het juli-nummer van Clarkesworld Magazine. En het is door deze diversiteit dat dit tijdschrift mij  blijft boeien.

Naast de zeven korte verhalen, ook weer vier non-fictie artikelen. Daarbij wordt onder andere ingegaan op de invloed van WOI op Lord of the Ring van Tolkien. Wel vaker wordt de invloed van WOII op het werk van Tolkien genoemd maar in dit artikel Tolkien and World War I legt Carrie Sessarego juist een ander verband. Interessant om deze invalshoek eens te bekijken.

In The Visible Frontier  laat Grace Seybold mensen de wil van God in de sterren lezen en laat ze geloven dat mensen na hun dood naar de sterren gaan. Zij speelt met het idee om een leergierige jongen te leren hoe het werkelijk in elkaar steekt en hoe hij daar op reageert. Het doet me denken aan The Matrix waarbij lang niet iedereen de rode pil aankan en liever in onwetendheid wil blijven. Een thema dat misschien nu nog wel actueler is dan ooit. Wij kunnen van alles te weten komen maar voor een deel blijven we onze hoofden in het zand steken. Misschien wel heel menselijk. Of het de mensheid doet overleven, zal de tijd leren.

De Chinese bijdrage is dit keer van Tang Fei met Wu Ding's Journey to the West. Een bizar verhaal over het aanleggen van een weg van Beijing naar Sint Petersburg door middel van de weg eerst zelf af te leggen en dan de wet van de entropie zijn werk te laten doen. Dit idee zette in mijn hoofd de wereld  zo op zijn kop dat het me verfriste. Heel fijn om uit mijn gewone denken gerammeld te worden.

En zo wist One in a Million geschreven door de Chileense Rodrigo Juri mij ook aan het denken te zetten over de mensheid. In dit verhaal heersen de AI's de wereld en geven de mensen de keuze om ook AI te worden of mens te blijven. Kiezen ze om mens te blijven dan worden ze naar een aparte planeet getransporteerd om daar verder te leven. De mogelijkheid om AI te worden blijft altijd open. Rodrigo Juri beschrijft hoe mensen verschillend op deze situatie reageren waarbij zelfdestructie niet geschuwd wordt. De manier waarop hij de mensheid beschrijft is zeer geloofwaardig en het maakt me maar weer extra bewust van het feit dat het een wonder is dat we al zo lang relatief vreedzaam samenleven.

 

Sweeney Todd and other stories - Neil Gaiman & Micheal Zulli

Sweeney Todd ken ik van Neil Gaiman uit zijn boek American Gods. Maar dat is toch wel een heel ander figuur dan waar het in deze strip over gaat. En om de onwetende lezer zoals ik snel op de hoogte te brengen heeft Neil Gaiman een introductie geschreven waarin wordt uitgelegd wie deze Sweeney Todd is geweest. Nou ja, als hij heeft bestaan want dat is ook niet helemaal duidelijk. In ieder geval is er wel in het verleden veel over deze moordende barbier geschreven en zijn er toneelstukken en zelfs een musical over dit personage gemaakt.
Neil Gaiman zou Neil Gaiman niet zijn als hij het heel anders aanpakt en in zijn verhaal gaat hij samen met een vriend op zoek naar de plek waar al die gewelddadigheden hebben plaats gevonden. Extra leuk vind ik om Neil Gaiman getekend door Michael Zulli te zien in de jaren tachtig met die typische haarstijl en kleding van die tijd. Het is zo herkenbaar en toch ook vervreemdend omdat het verleden wat ik zelf heb meegemaakt ergens ook weer ver van me af is gaan staan.

Babycakes is het tweede verhaal waarin de mensheid opeens in een wereld is  waarin alle dieren verdwenen zijn. Wat te doen? De titel zegt genoeg. En het deed me weer erg veel plezier om de mensheid met al zijn malligheid zo op de hak te zien worden genomen.

Het laatste verhaal is geschreven door Holly, de destijds vijfjarige dochter van Neil Gaiman. Zoals Michael Zulli de tekenaar het zo schitterend verwoordt, is het verhaal zo uit het onderbewuste van de kleine Holly gekomen. Er is dan ook niets aan geschaafd en hij heeft het getekend zoals zij het verteld heeft. Pure horror, onbegrijpelijk maar tegelijkertijd o zo waar. Heel bijzonder.

The Furthest Station - Ben Aaronovitch

Het zevende deel alweer in de serie Rivers of London met de bovennatuurlijke politieagent Peter Grant die in deze novelle op zoek gaat naar geesten. Een vermakelijk verhaal met de gebruikelijke Engelse humor van Ben Aaronovitch en voldoende fantasy in het verder herkenbare hedendaagse Londen.

Er zijn geen ontwikkelingen wat het personage Peter betreft of grote onthullingen over hoe het met de rivieren in Londen zit zoals wel in vorige delen naar voren kwam. Dat maakt dit boekje een smakelijk tussendoortje. Maar toch broeit er toch ook nog wel iets in mijn achterhoofd dat wellicht het opborrelen van de nieuwe rivier die in dit verhaal wordt geïntroduceerd nog wel eens in de toekomst een grotere rol kan gaan spelen.

Ondertussen begin ik ook wel zin te krijgen om de vorige delen te herlezen. Nu ik beter begrijp wat er allemaal achter steekt, denk ik er op een nieuwe manier van te kunnen gaan genieten. Maar ja, er staan nog zoveel andere te lezen boeken te wachten, dat herlezen er meestal bij inschiet.

De Berg van Licht - Louis Couperus

Naar aanleiding van mijn blog over Being an Account of the Life and Death of the Emperor Heliogabolus van Neil Gaiman reageerde iemand op Twitter (sorry, ik weet niet meer wie) dat ook Louis Couperus over deze keizer heeft geschreven namelijk in het boek De Berg van Licht. En daarbij kreeg ik de link naar de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren waar dit boek gratis te lezen is.

Nu was het al heel wat jaren geleden dat ik iets van Louis Couperus gelezen had en het kostte me dan ook wel wat moeite om door het in mijn beleving over-de-top bloemrijke taalgebruik, nog enig verhaal te onderscheiden. Na verloop van tijd wende ik wel wat meer aan deze schrijfstijl maar meer dan een paar bladzijden per dag lezen, ging er niet in.
Toch is het juist ook al die overdreven beschrijvingen van al die verschillende mensen, gebouwen en ornamenten wat bijdraagt aan de voortdurend hitsige stemming die in het boek heerst. Iedere handeling door zowel de keizer en zijn huishouden als door het volk lijkt wel alleen om wellust en hedonistisch genot te gaan.

In de opkomst en ondergang van deze tienerkeizer zet Louis Couperus homoseksualiteit onverbloemd centraal. Dit verbaasde mij enigszins omdat ik dacht dat aan het begin van de 20ste eeuw (dit boek is van 1905) er nog helemaal niet openlijk over homoseksualiteit gesproken werd. Dus ging ik op zoek op internet en vond op www.louiscouperus.nl de volgende tekst: "Rond 1900 veranderde de manier waarop men over homoseksualiteit dacht ingrijpend. Tal van artsen en psychiaters bestudeerden het verschijnsel en kwamen tot de conclusie dat het niet ging om een misdaad, noch om een ziektebeeld, maar veeleer om een bij de geboorte meegekregen mogelijkheid."
Daar had ik helemaal geen idee van. Blijkbaar baseerde ik mijn ideeën over het verleden voornamelijk op gebeurtenissen uit het heden. Zoals dat men nu openlijk voor acceptatie van homoseksualiteit strijdt waardoor ik de conclusie heb getrokken dat men hiervoor dit altijd heeft afgewezen.

Het verhaal geeft verder haarscherp de decadentie van die tijd weer en dan heb ik het over 218 -221 na Christus. Niet verwonderlijk dat het Romeinse Rijk uiteindelijk helemaal afgebrokkeld is. En misschien ook wel een waarschuwing voor onze tijd en cultuur.

Zelfverwoestingsboek - Marian Donner

Een boek met deze titel leek mij op mijn lijf geschreven. En dan met name de ondertitel: Waarom we meer moeten stinken, drinken, bloeden, branden & dansen. Het is een afrekening met het opdringen door de maatschappij van alle gezondheidsnormen,  schoonheidsidealen en het idee dat je gelukkig moet zijn.

Helaas heeft dit boek mij niets nieuws gebracht. Dit komt, denk ik, omdat wat Marian Donner beschrijft sowieso al de manier is waarop ik in het leven sta. Ik heb nooit wat begrepen van het schoonheidsideaal wat via de media tentoongespreid wordt omdat wat ik daar zie helemaal mijn smaak niet is. Daarnaast vind ik dat het aan ieder voor zich is om zich te kleden en gedragen zoals men dat het liefste wil zolang het anderen niet schaadt. Het meest geniet ik van mensen die creatief met hun uiterlijk omgaan maar dat is een persoonlijke voorkeur. En iemand die dat niet doet, is van evenveel waarde.

Daarnaast heb ik ook als goed Calvinist ingeprent gekregen dat het allemaal ons eigen schuld is als we niet gelukkig zijn maar heeft levenservaring inmiddels geleerd dat dit onzinnig en onhoudbaar is. Niet iedereen krijgt dezelfde ervaringen in het leven en ook niet dezelfde vermogens om met situaties om te gaan. Daarbij is het ook maar de vraag of streven naar gelukkig zijn, een vruchtbaar ideaal is. En nog een stap verder, wat is er mis met ongelukkig zijn?

Dan zijn daar nog de gezondheidsnormen. Niet roken, niet drinken, geen drugs, letten op wat je eet en veel sporten of op zijn minst veel bewegen. Wat mij betreft ook iets waar iedereen zelf voor kan kiezen en niet iets om aan een ander op te leggen. Ik ben nog altijd eerder voor een kort leuk leven dan voor een lang ellendig leven. Waarbij ook nog eens geldt dat ziektes iedereen kan treffen los van hoe men zich ook gedraagt.

Dit boek beschrijft wat ik al jaren vind en is daarom voor mij geen toevoeging of ogenopener. Maar ik kan me wel voorstellen dat mensen die gevoelig zijn voor de maatschappelijke druk, met het lezen van dit boek wel een nieuwe kijk op het bestaan kunnen krijgen. En wie weet daar een beetje bevrijd door kunnen raken.

(Of klink ik nu heel arrogant?)