Echte pretentie is een essay over waarom het zo irritant is en waarom we niet zonder kunnen, zoals de ondertitel van het boek luidt. Tot mijn eigen verbazing kon mij dit onderwerp helemaal niet boeien. Ik die anders altijd zo'n brede belangstelling heb. Het deed me afvragen of ik misschien in een wat al te sombere stemming aan het belanden ben. Of dat ik aan het afvlakken ben door de gebeurtenissen in de wereld die ik niet te diep in me wil laten doordringen. Of dat ik in een fase terecht ben gekomen waarin ik alles aan het kapot relativeren ben. Ik ben er niet uitgekomen.
Maar wat ik wel merkte was dat ik het heel gezellig vond om dit essay te lezen. Het verhaalt onder andere over het leven van Susan Sontag en Karel van het Reve, levens die mij wel kunnen boeien. En door de manier waarop Joost de Vries er over schrijft, lijkt het alsof hij met een kop koffie en een pak koekjes tussen ons in, enthousiast vertelt over wat hij net heeft ontdekt. Het is denk ik ook zijn enthousiaste en oprechte worsteling met het onderwerp waardoor het aangenaam is om te lezen. Eens geen betweter die weglaat wat hem niet uitkomt maar iemand die zijn onderwerp ook van die kanten belicht waar hij onzeker van wordt. Wat dat betreft hoop ik dat Joost de Vries een trend zet en dat velen hem zullen volgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten