En de drieënveertigste vraag is:
Klieder jij in je boeken?
Het simpele antwoord is nee. Mijn boeken blijven lelieblank.
Tenminste dat was tot nog niet zo heel lang geleden mijn streven. Een boek was iets waar zeer voorzichtig mee om gegaan diende te worden en ezelsoren vouwen, shagresten in laten vallen, chocoladevingerafdrukken maken, waren allen zaken die uit den boze waren. Ook het schrijven in boeken vond ik verfoeilijk, zoiets deed je niet.
Maar daar ben ik allemaal wel van teruggekomen. Een boek beschouw ik steeds meer als een voorwerp waarin letters staan die iets te vertellen hebben. Die letters spreken mij aan of niet, die doen iets met me of niet. Het gaat om de inhoud en als daar wat omheen gevlekt is door een vorige gebruiker of door mijzelf dan maakt dat eigenlijk niet zo uit.
Nou ja, dat is wat ik er van wil vinden.
Want als ik dan bedenk om in boeken te gaan schrijven dan gaat er toch nog wel een luikje bij mij dicht. Dat gaat me te ver. Moedwillig iets in een boek toevoegen, vind ik te veel afleiden. Niet alleen voor later wanneer ik die sporen dan weer aan zou treffen maar ook op het moment zelf wanneer die krabbels geplaatst worden. Laat mij maar lekker lezen en verder niets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten