#50books - 2017.09 Ongeloof

In dit vijfde jaargang van #50books is het stokje van de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel overgenomen door Martha Pelkman die dit jaar de vragen stelt.

En de negende vraag van 2017 is:  
Heb jij wel eens gevoelens van rouw gehad, omdat een personage uit je boek overleed?

Het is alweer heel wat jaren geleden dat ik begon in het eerste deel van de wat later bleek de nog niet afgeschreven serie A Song of Ice and Fire (en dat terwijl ik met mijzelf had afgesproken geen boekenseries meer te beginnen waarvan nog niet alle delen verschenen waren). Het eerste deel had als titel A Game of Thrones. Precies, de titel waar weer vele jaren later de televisieserie naar vernoemd is.

Ik was gelijk diep onder de indruk van deze schrijver en van dit boek en las en las en las. En toen gebeurde het. Een van de belangrijkste hoofdpersonen stierf. Geen alledaagse dood waar wellicht nog omheen geschreven kon worden zodat hij terug zou kunnen keren, nee, hij werd onthoofd!

De haren op lichaam gingen van afgrijzen overeind staan. En tegelijkertijd kon ik het niet geloven. Sterker nog, ik geloofde niet wat ik had gelezen. Ik weet het aan de Engelse taal, dat ik deze niet voldoende machtig zou zijn en het vast niet goed begrepen had. Ook alle gebeurtenissen daarna die er op wezen dat het werkelijk waar was, probeerde ik nog tot het einde van het boek als door mij niet goed begrepen af te schuiven.

Maar toen kwam het tweede deel en werd het me langzaam duidelijk dat het echt waar was. Dit personage zou nooit meer levend terugkeren. Wat een briljante schrijver, was mijn conclusie! Zoiets extreems was nog niet eerder vertoond.

Bij de televisieserie heb ik reikhalzend uitgekeken naar de aflevering waarin deze onthoofding zou plaatsvinden. De reactie van het publiek waren op zijn minst zo heftig al dan niet heftiger dan mijn reactie bij het lezen van het boek. Nog altijd is dit voor mij een van de hoogtepunten in fantasygeschiedenis.