Zonder enige verwachting sloeg ik de eerste bladzijde open. Al snel begonnen mijn wenkbrauwen te fronzen. Dat Japanners anders met seks en geweld omgaan de Westerse wereld is mij wel bekend maar dit leek wel ronduit pornografisch terwijl het een manga is voor alle leeftijden.
Het verhaal gaat over een 19-jarige student die geen cent te makken heeft maar wel graag een Persocon (een robot meestal in meisjesvorm dat als computer gebruikt wordt) wil hebben. Op een dag vindt hij er eentje afgedankt bij de vuilnis. Dan blijkt dit geen gewone Persocon te zijn en misschien zelfs wel iets anders. Daar start de zoektocht naar haar oorsprong.
De gevonden Persocon die al snel Chi genoemd wordt omdat dit het eerste woord is dat zij zegt, wordt voortdurend in zeer uitdagende houding getekend. Telkens krijgt ze nieuwe kleren waardoor haar vormen op een nieuwe manier te bewonderen zijn. De student, Hideki Motosuwa, zit regelmatig met rode oortjes. Niet alleen om Chi haar fratsen maar ook om die van zijn vrouwelijke collega, zijn lerares en zijn hospita.
Het was dan ook een hele verrassing om er achter te komen dat de makers van deze manga, vier vrouwen zijn die zich samen CLAMP noemen. Dat dit uit de hoofden van vrouwen komt, maakt het anders en alleen dat gegeven al is interessant.
Oorspronkelijk is dit deeltje in 2000 uitgegeven. De verwijzingen naar laptops, internet, PDA's zijn wonderlijk genoeg niet eens zo verouderd als dat ik zou denken in deze snel vernieuwende tijd. Superleuk is hoe een laptop wordt weergegeven als een klein mensje dat bijvoorbeeld een routekaart met de hand tekent en aan de gebruiker overhandigt of een dansje doet en er een pijl naar haar getekend is met de tekst screensaver. Zo zijn er meer fantasievolle weergaven te zien in plaats van steeds maar weer die schermen.
Verwarrend vind ik (nog) dat er in de tekeningen zelf veel Japanse tekens lijken te staan die ik helaas niet kan lezen. De gesproken tekst in de ballonnen is Engels in mijn uitgave. Misschien dat die andere strepen helemaal geen leestekens zijn maar meer bewegingsstreepjes. Wie weet dat ik daar nog eens achter kom in een van de volgende delen die ik nu zeker wel ga lezen.
2 opmerkingen:
Als het geen gewone persocon is wat is het dan wel? Je hebt dus nog wat deeltjes voor de boeg om daarachter te komen of is het na het eerste deeltje al duidelijk?
Ik was even nieuwsgierig en heb op google gekeken naar de images maar geen pornografische plaatjes daar, ook niet met het safesearchfilter uit :)
Opmerkelijk dat de dames van Clamp allemaal hun naam veranderd hebben.
Inderdaad is in deel 1 nog niet bekend wat Chi wel is. Dus ik heb deel 2 nu toch maar besteld.
Het pornografische zit 'm in vooral in heel veel suggestie maar ook wel doordat de hoofdpersoon roept dat hij wel erg opgewonden raakt en zijn broek te strak zit.
Die naamsveranderingen vond ik ook wel heel apart. Vooral omdat twee een reden hadden en de andere twee meededen uit solidariteit. Tenminste zo heb ik het begrepen. Voelt allemaal als een echt andere cultuur.
Een reactie posten