En de negentiende vraag is:
Hoe ga je om met voetnoten in een tekst?
Voetnoten vat ik gemakshalve op als alle verwijzingen naar directe informatie die of onderaan de pagina, achterin het hoofdstuk of achterin het boek staan.
En alle soorten vind ik bijzonder storend.
Dit komt omdat ik van een tekst eigenlijk niets wil missen. Voetnoten hebben nogal eens de neiging om midden in een zin te staan en ik ben dan direct afgeleid. Probeer te onthouden wat er net stond maar zit toch al te denken aan wat er in de voetnoot zal staan. Hoe dan ook, ik ben uit de oorspronkelijke tekst.
Voetnoten die onderaan de pagina staan, vind ik het minst storend. Deze kan ik in een oogopslag waarnemen en van daar makkelijk naar de hoofdtekst terugspringen.
Maar de voetnoten die verwijzen naar tekst op hele andere bladzijden, dwingen me om tijdens het lezen te gaan bladeren. Bij veel voetnoten steek ik dan een extra boekenlegger op de plek waar die voetnoten staan om het bladeren te vergemakkelijken. Het blijft echter behelpen.
Wanneer voetnoten alleen maar zijn opgenomen om te verwijzen naar de bronteksten dan kan ik deze wel aan me voorbij laten gaan. Van te voren neem ik dan al die verwijzingen snel door of er niet misschien nog een uitleg over iets staat en vervolgens lees ik de tekst zonder hier nog een blik op te werpen. Staat er nog wel een noot met meer uitleg dan probeer ik dat nummer te onthouden zodat ik deze erbij kan pakken als ik zo ver in de hoofdtekst ben.
Hoe dan ook, het is een gedoe.
Behalve bij de Discworldboeken van Terry Pratchett. Zijn voetnoten zijn inhoudelijk een onderdeel van de hoofdtekst en vaak ook nog eens een extra komische noot waarbij het gebruik van voetnoten op de hak genomen wordt.
2 opmerkingen:
Gut, ik mis dus echt iets als ik Pratchett niet lees? :-)
Luister dan toch eens naar Random en mij! Hahahaha.
Een reactie posten