zondag 9 september 2018

De Literaire Kring - Marjolijn Februari

Nog niet eerder had ik van deze auteur gehoord en in mijn koopgraagte op de Deventer boekenmarkt van vorig jaar leek me dit wel wat om uit te proberen. Helaas is het heel vies tegengevallen en er waren zelfs momenten dat ik me verveelde waarbij ik stukken tekst ging scannen in plaats van lezen. Dat is wel een heel slecht teken.

Al heel snel vond ik het allemaal nogal cerebraal geschreven oftewel recht uit het hoofd waarbij het hart is vergeten. Het verhaal is vanuit verschillende personages geschreven maar er is er geen een die echt voor mij is gaan leven. Allen bleven instrumenten om tot een bepaald punt te komen.
En even lijkt het bijna op een te ontrafelen geheim te komen maar ook dat loopt met een sisser af omdat er niet werkelijk een geheim is.

Op de achterflap staat geschreven dat dit de grote Nederlandse roman over de weldenkende klasse is. Misschien doet mij dit te veel denken aan de sfeer in 't Gooi waar ik ben opgegroeid. Misschien is die kou die van alle personages afkomt wel expres zo geschreven. Mij kon het helaas niets doen. Zelfs de walgelijke mensen riepen niet werkelijk walging op. Zoals ik in het begin al schreef was de enige emotie die het boek bij me opriep verveling. Dus voor mij niet voor herhaling vatbaar.

5 opmerkingen:

JannieTR zei

Geweldige recensie! Zonder meer duidelijk hoe jij het boek heb ervaren. Ik heb het ooit ook gelezen voor een leesclub waar ik toen bij zat. Ik kan de recensie niet meer vinden en ik kan me er niets meer van herinneren. Ik ben er weggegaan, ik voelde me er niet thuis vanwege de "Gooise mentaliteit" die jij aanhaalt. Ook in Zeeuws-Vlaanderen komt die voor hoor! Waarschijnlijk paste het boek daar toen goed bij.

Niekchen zei

Wat een leuke reactie. Dat had ik nou helemaal niet verwacht. Ik vind het namelijk altijd heel vervelend wanneer een boek me niet aanspreekt. Een schrijver heeft toch zijn best gedaan dus wie ben ik dan om dat af te kraken. Daarom houd ik de leeservaring ook zo dicht mogelijk bij mijzelf. Jouw reactie doet me daarbij glunderen. Ben ik niet helemaal alleen.

Ninia zei

Ik heb nog wel eens een lezing van haar bijgewoond over dit boek. Ik geloof niet dat ik het boek toen ook gelezen heb. Ze woonde in Doorn dacht ik, bij mij in de buurt. Tegenwoordig is Marjolijn een hij met de naam Maxim Februari. Altijd een beetje verwarrend en om die reden vergeet je zo iemand dan juist niet.

Lalagè zei

Ik zie in mijn Excelsheet dat ik dit boek heb gelezen in 2010, maar ik kan mij er niets van herinneren *oeps* Ben er blijkbaar wel doorheen gekomen.

Niekchen zei

Goh, ook al niet zo'n buitenzinnige ervaring dus. Ik ben nog geen enkele enthousiasteling tegengekomen en dat had ik niet verwacht omdat het boek ook genomineerd is geweest voor de Librisprijs.

Monstress Vol. 5 Warchild - Marjorie Liu & Sana Takeda

Eerlijk gezegd heb ik over dit vijfde deel niet zo veel te melden. De kwaliteit van de tekeningen zijn als voorheen.  En het verhaal sleept ...