Rat Queens Volume Three Demons - Kurtis J. Wiebe & Tes Fowler

Het is zo'n drie maanden geleden dat ik de eerste twee delen gelezen heb en tot mijn verrassing wist ik nog behoorlijk goed uit wie de Rat Queens bestaan en hoe ze in het leven staan. Dus ik hoefde niet nog een keer opnieuw te beginnen (zoals ik met deel 1 wel gedaan heb).

In dit deel worden nog wat meer achtergronden van de vier dames uit de doeken gedaan. Voor Hannah pakt dit het meest dramatisch uit omdat nu iedereen weet dat zij in het verleden van demonische krachten gebruikt heeft gemaakt en het niet schuwt het nogmaals te gebruiken. Dit leidt uiteindelijk tot een breuk met de andere drie queens waarbij de broer van Dee het niet overleefd. Ook de vader van Hannah komt aan zijn einde. Drama alom.

Maar er valt ook heel veel te lachen in dit deel. Zoals wanneer Betty en Violet op een slee een grot inglijden waar een sneeuwdraak ze op staat te wachten. Het gevecht dat dan volgt, is dolkomisch waarbij de draak het meest grappige is. Deze luchtige scènes zijn een hele verademing naast de loodzware gebeurtenissen die parallel lopen.

Op het einde van dit deel is er als extra een op zichzelf staand verhaal opgenomen over een ork die niet de opvolger van de leider van de stam wil zijn en de gevolgen daarvan. 
Zoals deze hele strip ook weer schitterend getekend en ingekleurd en dat met een verhaal dat elke seconde boeit.

Het geschenk - Gaea Schoeters

Een collega deelde bij zijn afscheid dit boekje uit aan iedereen uit de vakgroep. In eerste instantie bijzonder dat iemand die afscheid neemt iets uitdeelt en daarnaast ook nog iedereen een boek geeft. Dit had ik in mijn werkende leven nog niet eerder meegemaakt.

Van Gaea Schoeters had ik ook nog nooit gehoord dus alleen maar extra leuk om met een geheel frisse blik aan dit boekje te beginnen. Het begint dan ook gelijk goed met loslopende olifanten die worden opgemerkt in Berlijn. Wat kan hier aan de hand zijn?

Het blijkt een politieke satire te zijn waarbij onze westerse betweterigheid over hoe wij vinden dat ze de zaken moeten regelen in Afrika, pijnlijk naar voren komt. Heel scherp worden de politieke overwegingen en het westerse moraal door Gaea Schoeters in dit verhaal weergegeven. 

Daarnaast leest het ook als een trein. Behalve dat ik af en toe even werd afgeremd door een Vlaams gebruik van een voorzetsel of uitdrukking. 
De letters staan ook best dicht op elkaar en men heeft maar kleine marges wit aan de bovenkant en zijkanten gelaten. Dit voelt alsof ze het zo goedkoop gedrukt wilden hebben door zo min mogelijk pagina's nodig te hebben waar alle tekst op terecht moest komen.

Gelukkig wist het verhaal over hoe nu verder met de uiteindelijk 20.000 olifanten in Berlijn, mij voldoende te boeien om over het bovenstaande niet langer te struikelen. 

Een lekker weghapboekje met een kijkje in onze westerse politiek. 

Clarkesworld Magazine Issue 228 September 2025

In dit septembernummer van Clarkesworld Magazine kun je zeven korte fantasy en science fiction verhalen lezen die voornamelijk uit Amerika komen maar er zitten er ook uit Schotland en Bulgarije tussen. Ook zijn er weer vier non-fictie artikelen in opgenomen.

Sheri Singerling vertelt in Wireworks over een dochter die verscheurd wordt door rouw om haar overleden moeder. Haar vader stort zich in zijn werk en houdt haar kort. Zij ontmoet een auta (een AI die zelfstandig opereert) die wireworks maakt speciaal voor haar om te implementeren zodat zij de rouw aankan. Deze wireworks implementeert zij ook ongevraagd op haar vader. De vraag is of de veranderingen die dit in hun teweegbrengt de oplossing is. Mooi vind ik ook het open einde waardoor je dit zelf mag bedenken.

David McGillveray heeft ook zijn gedachten laten gaan over AI en dit beschreven in The Fury of the Glowmen. In deze wereld was er militaire AI maar men vond dit te gevaarlijk en heeft dit uitgeschakeld. Er is echter iets van in leven gebleven en dit weet de wereld over te nemen. In dit verhaal is de angst voor AI mooi beschreven met aan de andere kant de klakkeloosheid waarmee de mens zich met het internet laat verbinden.

Koji A. Dae gooit het over een andere boeg in Five Impossible Things. Een vrouw is stervend en wordt beetje bij beetje bekend gemaakt met een virtuele wereld waarin ze nog wél vele jaren zou kunnen blijven leven zonder pijn en ongemak. Zij is zich er echter steeds van bewust wat er in deze virtuele wereld niet mogelijk is. Wat mij betreft prachtig beschreven hoe iemand langzaam accepteert te sterven. 

Goudjakhals - Julien Ignacio

Dit jaar heeft Julien Ignacio de J.M.A. Biesheuvelprijs gewonnen voor zijn boek Goudjakhals. Een boek met zes verhalen van verschillende lengtes maar allen met zeer actuele onderwerpen die stuk voor stuk onder mijn huid gingen zitten.

Niet eerder had ik van Julien Ignacio gehoord dus ging ik op internet kijken wat ik over hem kon vinden. Hij is exact twee dagen jonger dan ik ben en wellicht ook dat het in dezelfde tijd opgroeien er ook voor heeft gezorgd dat zijn teksten mij zo aanspreken omdat we met dezelfde tijdgeestbril kijken. Zijn Nederlands-Arubaanse achtergrond heeft hem wellicht ook wat verder over de grenzen laten kijken en hem makkelijker in kunnen laten leven in minderheden in een samenleving.

GPS heet het eerste verhaal. Hierin wordt vanuit een kunstmatige intelligentie verteld over een gevluchte Iraanse Koerd in een vluchtelingenkamp op Lesbos. Dit vertelperspectief leek het wat meer science fiction en daarmee afstandelijker te maken maar uiteindelijk is die afstand misschien wel beter omdat de gruwelijkheden die deze man overkomt, onverdraaglijk zijn en niet in de laatste plaats omdat je als lezer weet dat dit ook in het echt gebeurt.

Het Silveren Koord wordt juist verteld vanuit de ik-persoon zelf, een zwarte sekswerker in Amsterdam in de 17de eeuw. Het onvervalste Amsterdamse accent waarmee zij spreekt, was even wennen maar maakte het zo authentiek dat de gebeurtenissen daardoor door mij als lezer nog intenser beleefd werden. Indrukwekkend vond ik ook de rauwheid van haar bestaan zonder dat zij zich daar ook maar een keer over beklaagd. Ze nam het zoals het was.

In Chatilad Road is van begin tot het einde een Palestijnse taxichauffeur in Libanon aan het woord die zijn relaas houdt tegen zijn Nederlandse passagier. Zijn verhaal is prachtig opgebouwd waardoor ik hem eerst een beetje leerde kennen en langzaam zijn leven ingetrokken werd. Het uiteindelijke doel van zijn betoog, gaf mij kippenvel. En zoals ook de andere verhalen doet mij beseffen wat een gemakkelijk en luxe leven ik leid.

De Host is een beschrijving van een getraumatiseerde Palestijnse vluchteling in Nederland die uiteindelijk de diagnose DIS krijgt. Terwijl het verhaal begint met de weergave van een podcast gaat dit vlekkeloos over in het verslag van een psychotherapeut van haar patiënt. Zoals alle verhalen hiervoor zijn de gebeurtenissen zo levensecht en zo intens beschreven dat ik het moeilijk van mij af kon schudden.

Nader tot Jou is hierop de uitzondering. Dit is een brief van de auteur aan Gerard Reve. Waarin onder andere racisme en homoseksualiteit aan bod komen. Het is een persoonlijke brief waarin ik als lezer de auteur ook beter leer kennen.

Radio Gaga is het laatste verhaal waarin tijdens een politieke strijd een Antilliaanse moeder vecht tegen de armoede terwijl haar zoon in het rijke Hullanda is gaan studeren. Ook hier komt de rauwheid van het bestaan glashard naar voren zonder dat er geklaagd wordt of dat men verontwaardigd is. Het leven is zoals het is, lijkt het te zeggen.

Ik ben diep onder de indruk van deze verhalen en in mijn beleving heeft Julien Ignacio de J.M.A. Biesheuvelprijs dubbel en dwars verdiend omdat hij de huidige politieke tijdgeest in al zijn lelijkheid weet te beschrijven zonder te moraliseren.

Clarkesworld Magazine Issue 227 Augustus 2025

Clarkesworld Magazine van augustus 2025 bevat acht korte science fiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen met bijdragen uit Amerika, Singapore, Canada, China en Nigeria. Opvallend vind ik dat de verhalen uit het Afrikaanse continent bijna altijd uit Nigeria of Niger komen. Zal dat een van weinige plaatsen in Afrika zijn waar science fiction een genre is? Ik weet het niet.

Dit keer veel verhalen waarin mensen met techniek zijn geüpgrade met daar de gevolgen van. Zoals in A Shaky Bridge geschreven door Marissa Lingen waarin neurale implantaten mensen helpen na een hartinfarct maar als bijwerking hebben dat ze wandelende reclamezuilen worden. En in Heart of Thunder van Raahem Alvi waarin arme sloebers zich moeten laten ombouwen om überhaupt werk te kunnen krijgen (anders zijn ze fysiek niet goed genoeg) maar daardoor zich levenslang in de schulden steken om de steeds betere aanpassingen te kunnen betalen. 

In Sea of Fertility van de Chinese Bella Han zijn het de mensen die ervoor kiezen om elke dag zo lang mogelijk in een virtuele wereld in te pluggen en balen dat ze acht uur per dag in de echt wereld moeten zijn. De virtuele wereld probeert de zintuigelijke ervaringen zoals geur en smaak ook aan te bieden maar het is nooit zoals het echte leven. Toch blijven mensen voor deze virtuele beleving kiezen. Boeiend verschijnsel en herkenbaar.
Door dit verhaal snap ik eindelijk waar black mirror voor staat (zoals in de serie Black Mirror) namelijk het zwarte scherm van al onze apparaten. Grappig om op deze manier daar achter te komen.

Een heel lief liefdesverhaal wordt verteld door Ryan Cole in A Dream of Twin Sunsets. In een militair gedreven samenleving wordt een man verliefd op een deserteur. Dit houdt hij verborgen voor zijn vrouw en kind tot deze deserteur opgepakt wordt. Eindelijk weer eens een verhaal waarin een positief geluid te horen is, het smolt mijn hart.

The Plated Prisoner series: Gleam - Raven Kennedy

Alweer het derde deel van deze fantasyserie waarin de geschiedenis wordt verteld van de fee Auren die als kind in het universum van de mens is terecht gekomen en daar niets anders dan misbruik en mishandeling heeft gekend, niet in de laatste plaats omdat ze als de zon op is alles wat ze aanraakt in goud verandert.

In dit derde deel komt ook meer politiek om te hoek kijken waarbij verraad en misleiding aan de orde van de dag is. Maar ook de romantiek. En dat laatste maakt dat het tegen de bouqetreeks aanzit. Ergens wel lekker om weg te happen maar de enigszins onderdanigheid van Auren naar haar geliefde vind ik niet altijd goed te pruimen. 

In het eerste delen hoopte ik op een ontwikkeling in Auren naar meer zelfstandigheid en eigeheid. Deze zie ik ook wel in dit derde deel maar het gaat allemaal wel heel erg langzaam. 

Ik ben nu op de helft van deze serie die uit zes delen bestaat en zal het zeker wel uitlezen, vooral ook omdat het zo makkelijk leest en ik nog steeds moeite heb met lezen. Maar ik vraag me wel af of mij dit in een andere tijd in mijn leven mij ook geboeid had (alhoewel dat eigenlijk geen eerlijke vraag is want deze geldt natuurlijk altijd). 

Clarkesworld Magazine Issue 226 July 2025

Het juli-nummer van Clarkesworld Magazine bevat zeven korte science-fiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen. 
Even dacht ik dat het thema was robots die bewustzijn kregen of de rechten van robots. Maar niet alle verhalen vallen hieronder dus wellicht is mijn idee dat er met thema's gewerkt wordt toch onjuist óf ik heb het juiste thema niet te pakken.

In Missing Helen beschrijft Tia Tashiro een vrouw die als tiener wegens enorm geldgebrek haar DNA heeft verkocht om te mogen klonen. Dan komt ze erachter dat haar ex-verloofde nu verloofd is met haar kloon die vele malen jonger is dan zij.
Alleen dit gegeven al liet mijn hoofd direct op hol slaan naar wat dit allemaal zou kunnen impliceren. Wanneer de kloon en het origineel elkaar ontmoeten, neemt het verhaal nog eens een heel andere wending waardoor ik nog meer stof had om over na te denken. Prachtig dit soort verhalen die van alles in mij aanzetten.

Gary Kloster voert in Welcome to Kearney een robot op die zelfbewust is geworden en daarmee tegen bepaalde dilemma's aanloopt. Een verhaal dat zich langzaam ontvouwt en de consequenties laat zien van zelfbewustzijn en de daarmee gepaard gaande verantwoordelijkheid. Een heel mooi voorbeeld hoe science fiction iets van de mensheid van alle tijden kan belichten.

Bits and Pieces on This Floor is een verhaal van Eric Del Carlo waarin een geroutineerde man met een in de leer zijnde broekie, zijn werk als leegveger doet. Dit houdt in dat als het bedrijf alle grondstoffen van een planeet heeft bemachtigd, alle maatregelen om de planeet voor mensen leefbaar te houden, te niet worden gedaan maar voor het zo ver is de inmiddels menselijke bewoners opgespoord moeten worden om te evacueren. Geen makkelijk beroep. Maar de man blijkt ook nog een eigen missie te hebben waarmee het nog boeiender wordt. Namelijk het opsporen van zijn halfbroers en -zussen want zijn vader die kon er wat van. Heel mooi hoe het persoonlijke in een science fiction situatie is gegoten.