Clarkesworld Magazine Issue 226 July 2025

Het juli-nummer van Clarkesworld Magazine bevat zeven korte science-fiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen. 
Even dacht ik dat het thema was robots die bewustzijn kregen of de rechten van robots. Maar niet alle verhalen vallen hieronder dus wellicht is mijn idee dat er met thema's gewerkt wordt toch onjuist óf ik heb het juiste thema niet te pakken.

In Missing Helen beschrijft Tia Tashiro een vrouw die als tiener wegens enorm geldgebrek haar DNA heeft verkocht om te mogen klonen. Dan komt ze erachter dat haar ex-verloofde nu verloofd is met haar kloon die vele malen jonger is dan zij.
Alleen dit gegeven al liet mijn hoofd direct op hol slaan naar wat dit allemaal zou kunnen impliceren. Wanneer de kloon en het origineel elkaar ontmoeten, neemt het verhaal nog eens een heel andere wending waardoor ik nog meer stof had om over na te denken. Prachtig dit soort verhalen die van alles in mij aanzetten.

Gary Kloster voert in Welcome to Kearney een robot op die zelfbewust is geworden en daarmee tegen bepaalde dilemma's aanloopt. Een verhaal dat zich langzaam ontvouwt en de consequenties laat zien van zelfbewustzijn en de daarmee gepaard gaande verantwoordelijkheid. Een heel mooi voorbeeld hoe science fiction iets van de mensheid van alle tijden kan belichten.

Bits and Pieces on This Floor is een verhaal van Eric Del Carlo waarin een geroutineerde man met een in de leer zijnde broekie, zijn werk als leegveger doet. Dit houdt in dat als het bedrijf alle grondstoffen van een planeet heeft bemachtigd, alle maatregelen om de planeet voor mensen leefbaar te houden, te niet worden gedaan maar voor het zo ver is de inmiddels menselijke bewoners opgespoord moeten worden om te evacueren. Geen makkelijk beroep. Maar de man blijkt ook nog een eigen missie te hebben waarmee het nog boeiender wordt. Namelijk het opsporen van zijn halfbroers en -zussen want zijn vader die kon er wat van. Heel mooi hoe het persoonlijke in een science fiction situatie is gegoten.  

Clarkesworld Magazine Issue 226 June 2025

Clarkesworld Magazine van juni 2025 bevat acht korte science fiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen. 

Al meerdere maanden heb ik last van niet goed kunnen lezen. Of mijn ogen vallen binnen een paar zinnen dicht of ik snap niet wat er staat. Nu heb ik wel vaker bij de verhalen in Clarkesworld Magazine dat ik niet altijd begrijp wat er nu eigenlijk verteld wordt maar in deze periode is dat nog wat erger. 

De Singaporese  Ng Yi-Sheng vertelt in Emily of Emerald Starship over een relatie tussen een oudere man en een zoon van een zeer rijke moeder die een ruimteschip is geworden. De jongen maakt zich los uit de greep van zijn familie. Geen onbekend thema. Maar op het einde lijkt hij de relatie met de oude man te verbreken want liefde staat gelijk aan dood. En dat laatste begrijp ik dan weer helemaal niet. Hoezo dat dan?

De Amerikaanse Claire Jia-Wen schreef If an Algorithm Can Cast a Shadow wat ik juist heel goed kon volgen en naar onze digitale tijd refereert. Een moeder die haar zoon door zelfmoord verliest, probeert hem terug te halen door al zijn online gegevens samen te voegen tot een geheel maar hierdoor komt alleen zijn enorme haat voor haar naar voren. Heel mooi hoe een vertekend beeld onze digitale ID ons geeft en hoe gevaarlijk dit kan zijn.

Steeds vaker heb ik het idee dat Clarksworld Magazine verhalen per thema publiceert. Zo gaat Faces of the Antipode geschreven door de Amerikaanse Matthew Marcus ook over de invloed van waarnemen. Hier zijn het de kolonisten van een planeet die niet begrijpen waarom de oorspronkelijke bewoners hun eigen leefomgeving vernietigen terwijl deze bewoners juist de kolonisten daarvan beschuldigen. Best indringend hoe in dit verhaal vooringenomenheid, cultuurverschillen en onbegrip een rol spelen.

En ook in The Last to Survive van de Amerikaanse Rita Chang-Eppig gaat het over waarnemen. Dit keer door de eerste mens die zich heeft laten cybernaliseren en na een hele lange tijd terugkeert naar haar oorspronkelijke thuis. De mensen die inmiddels verder ontwikkeld zijn, zijn zeer benieuwd naar haar maar zij houdt het af. Want wat blijkt, haar herinneringen zijn in de loop der tijd aan de ene generatie naar de andere generatie doorgegeven maar zijzelf is heel veel vergeten. 
Een verhaal met een prachtige sfeer door de mysterie, het gedrag van fans en de agressie van bange mensen. Helaas wordt er op het einde te veel uitgelegd wat het een beetje verpest. 

Rat Queens Volume Two The far reaching tentacles of N'rygoth - Kurtis J. Wiebe, Roc Upchurch & Stjepan Sejic

Het tweede deel van de Rat Queens, waarvoor ik deel een nog eens herlezen heb want dat was alweer zo'n drie maanden geleden en de finesses was ik allang weer kwijt. Jammer toch ook dat ik namen niet meer goed kan onthouden. Het leest leuker als ik die wel op een rijtje heb. 
 
De Rat Queens zijn in het eerste deel geïntroduceerd als een bende bestaand uit een elf, een dwerg, een mens en een smidgen (weet daar geen Nederlands woord voor) die gezamenlijk monsters verslaan maar daarnaast de kroegen onveilig maken met hun overmatig drugs- en drankgebruik.

In dit tweede deel worden we getrakteerd op meer achtergrond van deze dames. En wel op een heel slimme manier namelijk door een wraakzuchtige man krachten te laten vrijkomen waardoor de realiteit verschuift en de personages tijdelijk in hun eigen verleden terechtkomen. Ik vond het heel leuk om op deze manier meer verdieping te krijgen.

Ook komen we op deze manier erachter dat Hannah, de elf, bang is dat haar geliefde erachter komt dat zij hoorns heeft. Door haar kapselkeuze zijn deze normaliter niet te zien maar in de verschoven realiteit wel. 

Fijn aan de tekeningen vind ik ook dat de gevechten met de verschillende monsters heel goed te volgen zijn. Er is lekkere grove humor en het verhaal van de wraakzuchtige man die dit deel beheerst, is boeiend.

Als lezer blijf je op het einde net zoals bij deel een achter met een fikse cliffhanger. Dit keer Hannah die, via een wat een magische steen lijkt maar ook veel weg heeft van onze mobiele telefoon, te horen krijgt dat er iets met een van haar ouders is. 

Gelukkig heb ik deel drie ook dus snel door.

De wolven van de eeuwigheid - Karl Ove Knausgård

Nog steeds ben ik er niet overheen dat Karl Ove Knausgård in zijn serie Mijn Strijd schreef hierna nooit meer wat te schrijven en nu toch steeds met het ene na het andere boek komt. Ik aarzelde dan ook om aan dit boek te beginnen.

Het is ook de tijd dat ik in mijn grootste leesstop aller tijde ben gekomen. Ik heb meer dan twee maanden over dit boek gedaan en verder niets anders gelezen. Mijn oude vertrouwde e-reader werd weigerachtig, het bestand op mijn pc wilde op een gegeven moment ook niet verder. Ik moest echt moeite doen, wilde ik dit boek toch lezen. En toen kwam het wonder van een nieuwe e-reader. Lezen werd weer leuk want ik kon het nu veel beter zien.

Het boek bleef wel moeizaam gaan. Weer een jongen eind tienerleeftijd in de tachtiger jaren die issues met zijn vader heeft. Ik vroeg me af of de schrijver werkelijk niets anders nog in zijn leven heeft. Voor een amper twintig jarige vond ik de hoofdpersoon ook bijzonder behulpzaam wat huishoudelijke taken voor zijn moeder betrof. Dat voelde nogal onnatuurlijk aan. Of is dat in Noorwegen anders dan hier in Nederland. 

En toen kwam toch wel de verrassing waarin het verhaal verder wordt verteld vanuit een vrouwelijk personage in Rusland. En nog een ander vrouwelijk personage. Het duurde een tijd voor ik begreep wie deze twee vrouwen waren. Maar dat stoorde me niet want ik was meer verbouwereerd dat het verhaal deze wending had genomen. 
Wel stoorde het me dat de vrouwen ieder vertelde vanuit het ik-perspectief maar wel alle twee net zoals de jongen Noorse hoofdpersoon, precies dezelfde manier van de wereld beschrijven hebben. Dat maakte het minder geloofwaardig en haalde me uit het verhaal.

Er is ook nog een gedeelte dat handelt over De wolven van de Eeuwigheid. Een verwijzing naar wetenschappers die bezig zijn met onsterfelijkheid en Rilke die hier poëtisch over geschreven heeft. Dit raakte me allemaal ook niet zo. 

Hoe kan het dan dat ik het toch een goed boek vond? 
Door het einde. 

Daar viel opeens van alles op zijn plek. Al mijn ergernissen waren verdwenen en verzwolg de laatste veertig bladzijden. Daar was het allemaal om te doen geweest. Karl Ove Knausgård blijft een schrijver van formaat.

Clarkesworld Magazine Issue 224 May 2025

Het meinummer van Clarkesworld Magazine bevat zeven korte science fiction en fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen.

Een erg leuke verrassing vond ik het interview met Jane Espenson. Zij heeft veel scripts geschreven voor series waar ik met plezier naar gekeken heb zoals Buffy the Vampireslayer, Warehouse 13 en Torchwood om er maar enkele te noemen. Jarenlang heb ik haar gevolgd op Twitter waar ze schrijfsprints hield waarbij je met zijn allen tegelijkertijd een uur onafgebroken zonder afleiding kon gaan schrijven. Met het verlaten van Twitter was ik haar uit het oog verloren en daarom extra leuk dat ik haar nu weer even heb teruggevonden dankzij dit interview.

Het tweede interview verraste mij ook. Hierin komt Barr Kirtley (had ik nog nooit eerder van gehoord) aan het woord over zijn podcast Geek’s Guide to the Galaxy. Mijn eerste reactie was o, nee niet weer een podcast. Maar gaandeweg het interview werd mijn belangstelling toch steeds meer gewekt door de ontwikkeling die hij heeft doorgemaakt bij het maken van deze podcast en zijn kijk op interviewen.

In Yarn Theory van Marie Vibbert gaat het om een wiskundige die een boodschap van buitenaardsen weet te ontrafelen door het te breien. Een verhaal van slechts vier bladzijden waarbij het te veel blijft bij het idee en het te weinig een verhaal wordt. Jammer.

Alex T. Singer werkt zijn idee mooi uit in We, the Fleet. De mensheid is verspreid over het universum. Op een dag stort iemand neer op een onbekende planeet en treft mensen die op een heel andere richting op ontwikkeld zijn dan zijn eigen mensen. Interessant om te lezen over de interactie tussen deze verschillend ontwikkelde mensen en hoe er verbinding komt waarbij ze van elkaar leren.

 

Krekel - Annet Schaap

Weer een juweeltje van de hand van Annet Schaap. Na het succes van Lampje hield ik wel een beetje mijn hart vast hoe daar een volgend boek nog aan zou kunnen tippen. Toch was ik ook heel hongerig naar dit nieuwe boek in de vurige hoop dat het weer zoveel plezier zou gaan brengen als zijn voorganger. En dat deed het.

Maar wat is het nu precies dat mij zo raakt in deze boeken?

Sowieso is het de wereld die Annet Schaap schept. Een wereld die schuurt tegen een sprookjeswereld maar die ook deels ook nog wel herkenbaar is met onze wereld. Zoals auto's en schepen om je je te vervoeren, een schooljuffrouw die les geeft aan kinderen, hmmmm, als ik dit probeer op te noemen dan voel ik pas hoe sprookjesachtig het verder toch wel is met het grote huis waarin de kinderen wonen, de kwaadaardige stiefmoeder met magische krachten, het veranderen van mensen in vogels en de tuinman die meer is dan een ordinaire arbeidskracht ingehuurd door de rijke pa.

Daarnaast is het allemaal niet zo zwart-wit als dat het op het eerste gezicht lijkt. De strenge schooljuffrouw en de akelige stiefmoeder hebben een reden waarom ze zijn zoals ze zijn al maakt het niet al hun daden goed.

Prachtig vind ik ook aan het verhaal dat het meerdere malen een wending neemt die ik niet aan had zien komen en het zeker niet zomaar eind goed, al goed is.

De personages stelen niet zomaar mijn hart, daar moet in geïnvesteerd worden, een investering die meer dan de moeite waard is. En dan alles bij elkaar, de wereld, de gebeurtenissen, de personages, het einde en de heldere wijze van vertellen maakt het voor mij een gevarieerde taart met verfijnde smaken.

Heling en harmonie door de adem - Jacquelien en Marco de Jager

Aan het eind van vorig jaar ben ik begonnen met een kennismakingssessie breatfulness waarop dit jaar nog twee sessies volgden. Ik vroeg me af hoe ik nu aan anderen kon uitleggen wat deze ademsessies nu eigenlijk waren want ik had daar de woorden niet voor. Mijn ademcoach gaf mij hierop dit boekje mee.

In de eerste bladzijden werd erg veel verwezen naar andere boeken die deze twee auteurs hebben geschreven die ook allemaal over breathfulness gaan. Het voelde alsof ik een reclamefolder aan het lezen was en dat deed mij twijfelen of ik wel door wilde lezen.

Gelukkig heb ik dat wel gedaan want het inspireerde mij zeker om bewust met harmoniserend ademen bezig te zijn. De taalkeuze is niet altijd de mijne en het neigt naar de zweverige kant waardoor ik ook bijna afhaak. Het uiteindelijk dan weer hebben over trillingfrequenties in de hersenen die meer een wetenschappelijk kantje lijkt te hebben, spreekt mij dan ook weer niet aan. Ik denk dat er in mij iets zit dat ik geen flauwekul wil en bang ben om belazerd te worden met verzonnen verhalen.

Maar wat bij mij dan wel weer heel sterk resoneert is de helende werking van ademen. Daar sla ik keer op keer op aan en dit komt zeker een paar keer aan bod in dit boekje.
Het is niet dat ik nu aan iemand anders kan uitleggen wat breatfulness is of hoe het werkt maar voor mijzelf lijken er wel wat meer kwartjes gevallen te zijn. Een boekje om af en toe nog eens ter hand te nemen.