Terwijl ik meestal moeite heb met introducties in boeken omdat ik mijn aandacht er niet voldoende bij kan houden, is juist het lezen van al deze introducties los van de boeken zelf mij wel heel goed bevallen. Het laat zien waar Neil Gaiman goed in is, het uitlichten van een onderwerp over een bepaald persoon of onderwerp en daar iets wonderlijk magisch van maken zodat er een duidelijk beeld achterblijft.
De gedichten zijn veelal grappig, echte Engelse humor of misschien wel echte Neil Gaiman humor. In ieder geval gedichten die een prettig ritme hebben en een volgbare inhoud.
Dat hij ook iets te maken heeft met het schrijven van teksten voor een band, was nieuw voor mij. Ik kreeg er niet gelijk de neiging van om die muziek op te zoeken maar misschien ga ik dat nog wel eens doen. Wat mij aan Neil Gaiman aanspreekt is juist zijn veelzijdigheid. Hoe het komt dat ik juist in deze kant niet geloof (op grond van niets), is mij onduidelijk. Mijzelf doorgronden blijft een levenstaak.
De korte verhalen zijn weer fabuleus en stuk voor stuk kleine pareltjes. Het lijkt allemaal echt gebeurd en misschien is dat ook wel zo. Of toch niet? Alleen Neil Gaiman weet dat.
Tweederde van het boek beslaat de tekst van het blog dat Neil Gaiman in 2001 heeft bijgehouden op blogger. En het gaat dan om de tijd dat hij het boek American Gods geschreven heeft en ingeleverd waarna verschillende fases volgen. Zo is er eerst de editor waarbij Neil nog wel eens bedenkeningen heeft en verbeteringen terugdraait. Er is een tijd van promoten van het boek bij handelaren. Ook doet hij uit de doeken hoe het werkt met de blurps die achterop boeken verschijnen. En dan is er de enorme boekentoer die hij voor dit boek gehouden heeft in de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Canada. Uitgeput komt hij thuis en leest de recensies die uit alle hoeken en gaten komen.
Ik wist niet dat ik het interessant kon vinden om een blog te lezen dat zo lang geleden geschreven is over een destijds actueel onderwerp dat wel eens saai kon zijn (want daar was de zoveelste keer handtekeningen zetten in een boekenwinkel). Dit komt natuurlijk door het enorme talent van Neil Gaiman die van alles wel een avontuur lijkt te kunnen maken. Maar het is ook zeker zijn eerlijkheid en zijn authenticiteit die het hem doet.
Helemaal gezogen in de boekentoer had ik niet door over welke datum het ging en opeens was het daar, elf september 2001. Natuurlijk heeft hij ook daar de gevolgen van meegemaakt. Niet dat hij er veel over schrijft maar het liet mij toch wel weer heel even voelen wat voor een impact die daad wereldwijd op vele levens heeft gehad.
Een boek waar ik onverwachts heel erg van genoten heb. En dat terwijl het meeste non-fictie is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten