#50books - 22 Spelen voor het Volk

#50books is een initiatief van Petepel waarbij elke week een nieuwe boekvraag gesteld wordt zodat wij, gretige lezers, erover kunnen nadenken/praten/grijnzen/bloggen.

De tweeëntwintigste vraag is: In hoeverre heb je moeite met boeken waarin iemand vertelt over zijn eerder gepleegde overtredingen?

Wanneer mensen een boek willen schrijven (en ik heb wel eens gelezen dat één op de vier mensen dit ambiëert), lijkt me dat in eerste instantie iets om aan te moedigen. Schrijven is een creatief proces waarmee ook nog eens allerlei andere processen bevorderd kunnen worden zoals bijvoorbeeld trauma's verwerken of zelfinzicht krijgen.

Naast het schrijven op zich is er de inhoud die geschreven wordt. Zolang de schrijver alleen voor zichzelf schrijft, lijkt me dat de inhoud weinig tot geen kwaad kan.
Bij het verspreiden van teksten komt er meer bij kijken. Haatopwekkende geschriften kunnen wel degelijk schade aanrichten en worden niet voor niets op grote schaal verafschuwd en verboden.

Maar wat als iemand schrijft over schade die hij andere mensen heeft aangedaan? Wanneer deze delinquent dat voor zichzelf doet kan dit nooit verkeerd. Wanneer deze tekst gepubliceerd wordt, lijkt me dit een probleem worden als daar anderen (nogmaals) mee geschaad worden. Nu denk ik dat ons rechtssysteem zo in elkaar zit dat dit boek dan ook verboden zal worden.

Uitgevers nemen dit soort verhalen graag aan en deze boeken gaan als broodjes over de toonbank dus blijkbaar wil het volk dit ook graag lezen. Zelf kunnen mij dit soort boeken mij niet boeien omdat ik bang ben dat het sensationele sausje mij snel zal vervelen en dat wat ik zou willen weten er niet in staat.