#50books - 34 Einde doet er niet toe

#50books is een initiatief van Petepel waarbij elke week een nieuwe boekvraag gesteld wordt zodat wij, gretige lezers, erover kunnen nadenken/praten/grijnzen/bloggen.

De vierendertigste vraag is: Wat spreekt jullie meer aan, het afgeronde verhaal of het open einde?

Hoe vaak heb ik niet een boek verzwolgen waarbij ik de nog te lezen bladzijden aftelden reikhalsend uitkijkend naar de ontknoping om er dan na de allerlaatste regel achter te komen dat er helemaal geen einde is? Dit soort boeken laten mij achter midden op de rails. Ik kan zien waar we vandaan gekomen zijn maar hoe het verder gaat met de inmiddels geliefde hoofdpersonen, zal ik nooit te weten te komen. Zij gaan verder met hun eigen ontwikkeling zonder mij verder nog mee te nemen. En daar zit ik dan hulpeloos en verlaten.
Het hangt dan af of de reis tot dusver boeiend genoeg is geweest om er uiteindelijk toch nog een bevredigend gevoel aan over te kunnen houden en de teleurstelling op het einde te vergeten.

Maar dan de andere mogelijkheid. Het verhaal heeft wel degelijk een pasklaar einde. Zo is het en niet anders. De ontknoping heeft zich voltrokken en de trein is bij het eindstation gekomen waar het niet meer verder kan.
Het moment van onthulling of ontknoping kan een geweldige euforie geven. Alleen is deze vaak slechts van korte duur. Als deze waarheid is ingedaald, wordt het een vanzelfsprekendheid en moet het wel heel ingenieus in elkaar zitten, wil het een blijvende blijheid oproepen.

Een afgerond verhaal of een open einde? Het is de reis er naar toe die het lezen de moeite waard maakt.