Voor het eerst kwam ik in aanraking met de titel van dit boek door de muziek van Alexandre Desplat die de soundtrack voor de gelijknamige film heeft gemaakt. Deze muziek sprak mij gelijk aan zonder dat ik ook nog maar enig vermoeden had waar de bijbehorende film over ging.
Toen ik het boek in de tweedehandsrekken tegenkwam en er een beetje suf in zat te bladeren, viel me op dat er in dat exemplaar flink met rode pen was geschreven. Het was de herinnering aan de muziek die mij tot kopen deed overgaan. Nog steeds wist ik niet waar het over ging of wat het ook maar voor boek was.
Bij het lezen kwam ik er snel achter dat de rode stiftstrepen niet van een schrijfgrage vorige eigenaar was maar dat dit bij het boek hoort. De tekst wordt regelmatig onderbroken door foto's en verrassende layout afwijkingen die de tekst nog eens op een intelligente manier onderstrepen.
Aan intelligentie schiet het sowieso niet te kort in dit boek. De nog geen tienjarige hoofdpersoon, Oskar, is een zeer begaafd denker zonder een betweter of een wijsneus te zijn. Hij is het die op zoek gaat naar wat een geheim van zijn vader lijkt te zijn. De vader die omgekomen is in het WTC op 11 september.
Tegelijkertijd wordt in het boek het verhaal van zijn oma en opa uit beider perspectieven verteld. Zij hebben het bombardement uit Dresden meegemaakt.
Alledrie schrijven ze op een heel eigen manier waardoor je ze ook als echte personen leert kennen en met ze meeleeft, zelfs aan gehecht raakt. Het enige spijtige aan dit boek is dat het eindig is.
2 opmerkingen:
Er is ook nog een film naar dit boek gemaakt. Ik hoorde er niet zulke goede verhalen over, dus heb hem nog steeds niet gezien. Van het boek herinner ik me dat ik het in het begin nogal verwarrend vond wie nou wanneer wat schreef. Ook vond ik het nogal kort op de feitelijke tragedie geschreven, daar had ik wat moeite mee. De muziek is natuurlijk prachtig!
De soundtrack voor mij de trigger om dit boek te kopen en te lezen. Soundtrack zonder films, ken ik nog niet. ;-)
Vier jaar na dato vind jij kort op de feitelijke tragedie? Zelf lees ik het natuurlijk pas 13 jaar na dato.
De verwarring van personages heb ik helemaal niet gehad. De stijlen zijn zo verschillend dat het onmiskenbaar voor mij was. Heb jij een vertaling gelezen? Wellicht dat daar het onderscheid wat minder duidelijk in was.
Een reactie posten