Geïnspireerd door Boccaccio's Decamerone heeft Marguerite de Valois, Margaretha van Navarra na haar trouwen, de Heptamerone geschreven met het idee om tien mensen tien dagen tien verhalen te laten vertellen. Door haar overlijden zijn het er slechts tweeënzeventig geworden. De verhalen zitten in een raamvertelling verweven waarin vijf vrouwen en vijf mannen zijn afgesneden van de rest van de bewoonde wereld door een overstroming en zij moeten wachten tot de brug afgebouwd is om hen weer met het vaste land te verbinden en zij om de tijd te doden elkaar verhalen gaan vertellen.
Dit boekje is het derde deel en begint bij de vijfde dag en het eenenveertigste verhaal. Ik heb de voorgaande delen niet gelezen dus had nog geen weet van de toonzetting. Terwijl het posthuum is gepubliceerd in 1558, is het voor het eerst vertaald in het Nederlands in 1950 door Josephus Adrianus Sandfort. De zinnen zijn vaak behoorlijk lang en wijdlopig met veel bijzinnen tussendoor. Ook is de taal nogal ouderwets voor 21 eeuwse ogen. Zo wordt er nog wel eens een verleden tijd vervoegd met dt zoals bijvoorbeeld het werkwoord worden als werdt.
De verhalen gaan allemaal over de zeden van mannen en vrouwen en natuurlijk met de nadruk op het onzedelijke gedrag. Tussen de verhalen door zijn er levendige gesprekken die soms uitmonden in een korte discussie tussen de verhalenvertellers. Deze zijn voornamelijk gericht op of het nu de vrouw is die ondeugdelijk is of de man. Deze epilogen zijn soms zelfs langer dan de verhalen waaruit ze zijn voortgekomen.
Omdat het voortdurend over hetzelfde thema gaat, konden de verhalen en de epilogen me na verloop van tijd niet meer zo boeien. Er was te weinig variatie en daardoor geen verrassing.
De titel van de verhalen zijn ook nog eens korte samenvattingen van de geschiedenis die verteld gaat worden zodat het verhaal het echt van de vertelstijl moet hebben. En deze is door de vele bijzinnen te langdradig om interessant te kunnen zijn.
Deel 1 en 2 zal ik dan ook niet op de kop gaan tikken. Die zou ik aan de hand van dit derde deel bijna zelf kunnen schrijven.
2 opmerkingen:
Hoi Niek, heb jij wel eens wat uit "De Decamerone" van Bocaccio gelezen? Ik heb daaruit de verhalen van de eerste 2 dagen gelezen en die vond ik behoorlijk onderhoudend en prachtig vertaald door Frans Denissen. Pier Paolo Pasolini heeft een erg leuke, ondeugende film gemaakt naar het boek. Groetjes, Erik
Hoi Erik, niet de Decamerone maar de Pentamerone heb ik gelezen en dat was wel zeer levenswaardig. Dat was ook de reden dat ik van de Heptamerone hogere verwachtingen had wat uiteindelijk wat tegen is gevallen.
Een reactie posten