Door een minivakantie in Middelburg belandde ik natuurlijk aldaar in de boekwinkel de Drukkerij en ging op zoek naar een typisch Zeeuws boek. Een van de boekbloggers, Jannie Trouwborst, die ik volg had nog niet zo lang geleden enthousiast over Rinus Spruit geschreven waardoor die naam al wat meer in mijn hoofd was gaan zitten en daardoor was het niet zo moeilijk om een boek van hem uit te kiezen. Omdat de titels me verder allemaal niet zo veel zei heb ik er zo maar een gekozen en is het De Rietdekker geworden.
Gelijk op de eerste bladzijde was ik al gecharmeerd van de schrijfstijl. Simpele zinnen met hier en daar een zinnetje Zeeuws waardoor ik me gelijk in een ander deel van Nederland voelde zitten dan de mij zo bekende Randstad. En niet alleen de zinnen zijn relatief kort, ook de hoofdstukken zijn aan de korte kant waardoor het bijna aanvoelt als poëzie. In plaats van alles in een keer weg te lezen wat makkelijk had gekund, heb ik er juist zuinig mee aangedaan en steeds een paar bladzijden gelezen om het dan weer weg te leggen en van na te genieten.
In De Rietdekker wordt het leven van de vader van Rinus Spuit beschreven vanuit de verhalen die zijn vader hem verteld en zijn eigen interpretatie en beleving daarvan. Wonderschoon vind ik het moment dat de zorg van de vader over of Rinus wel goed terecht komt door gaat schemeren. Hierdoor wordt ongemerkt ook een deel van levensgeschiedenis van de zoon beschreven zonder dat dit expliciet benoemd wordt.
Onverwachts diep ontroerde het sterven van de vader. Ik vind het altijd moeilijk te bepalen wat het geschrevene doet en wat mijn eigen ervaring is wat op zo'n moment geraakt wordt. En misschien doet dat er ook niet toe. Dit was wel een moment om het boekje nog even iets langer weg te leggen om deze gebeurtenis te verwerken.
Ik ben zeer aangenaam verrast door deze schrijver en zal zeker nog wel eens vaker een boek van hem kopen.
1 opmerking:
En weet je dat je mij weer ontroert met je beschrijving van hoe je het boek beleefde? Als je er nog een gaat lezen, dan vind in persoonlijk Een dag om aan de balk te spijkeren mooier nog dan zijn laatste. En mocht je op zoek zijn naar nog zo'n mooie Zeeuwse auteur? Andreas Oosthoek mag er ook zijn, zeker met zijn Vuurland. Overeenkomst is ook dat beiden pas op latere leeftijd debuteerden. Kwaliteit moet rijpen zeker...
Een reactie posten