Zo sprookjesachtig als dit verhaal begint, zo een duister einde heeft het. Je wordt eerst de idylle van een overvolle groene tuin vol avonturen getrokken om uiteindelijk in een wereld met zwarte roet uitstotende fabrieken te belanden. Is dit volwassen worden? Wie weet. Het liet mij achter met een zeer zwaar gemoed.
Wat mij intrigeert is dat dit boekje voor het eerst uitgebracht is in 1887 en er een wereldbeeld wordt geschetst waarvan ik geen idee had dat men in deze tijd al zo over religie dacht. Zo zegt Johannes op een gegeven moment: "Ik heb geen eerbied voor God. God is een grote petroleumlamp, waardoor duizenden verdwalen en verongelukken." Dat is me nogal een uitspraak in een zwaar gelovige omgeving.
Het verhaal lijkt luchtig geschreven maar de beelden die het bij mij opriep, hadden een enorme impact. Misschien juist ook wel omdat het sprookjesachtig lijkt maar op die manier de werkelijkheid keihard beschrijft.
Wat mij betreft een terechte klassieker die nog lang onder de aandacht mag blijven.
4 opmerkingen:
Hoi Niek, wist je dat de kleine Johannes oorspronkelijk uit drie delen bestond. Meestal wordt alleen het eerste (en toegegeven veruit meest interessante)deel uitgegeven. Ik heb ooit een editie met alle drie de delen gelezen, maar ik vond delen 2 en 3 lang niet zo interessant als deel 1. Groetjes, Erik
Op de achterkant van mijn exemplaar staat iets geschreven over dit tweede en derde deel. Daaruit kon ik opmaken dat die twee delen niets meer hadden van de kwaliteit van het eerste deel en jij bevestigt dit ook nog eens dus ik ga daar ook niet aan beginnen.
Leuk is dat . . herlezen.
Het laat je vaak weten dat niet het boek is veranderd als wel jijzelf of de tijd waarin je leeft. Ik herlas laatst De Oogst van Stijn Streuvels, mooi. Nogmaals terug gezet in de boekenkast in de verwachting het ooit nogmaals te herlezen.
Helemaal raak wat je zegt. Zo is het precies zoals ik het ervaar.
Een reactie posten