Styx of: de zesplankenkoorts waarin in 14 acten de dood van uw & mijn vlees bezongen wordt door Peter Pontiac. Op de voorkant van het boek staat de bedoelde inhoud geschreven maar helaas was het Peter Pontiac niet gegeven om aan al deze 14 acten zijn volledige aandacht en tekentalent te geven. En dat maakt dit boek wellicht nog meer bijzonder omdat het precies beschrijft wat de maker op dat moment meemaakt en uiteindelijk door de dood is ingehaald waardoor hij juist het verhaal niet volledig heeft kunnen vertellen maar er zeker behoorlijke aanzetten toe heeft kunnen geven. En man o man, wat heeft de doodzieke tekenaar dit schitterend weergegeven.
Het eerste gedeelte van deze uitgave laat Peter Pontiac zijn ervaringen en ontmoetingen met de dood zien door middel van zijn zeer eigen tekenstijl begeleid door zijn eigen gevatte teksten. Met immens plezier en bewondering heb ik de tekeningen bekeken en genoten van creativiteit in de geschreven woorden. Ook al wist ik dat de tekenaar het uiteindelijk ging verliezen van magere Hein, toch bleef ik hopen tegen beter weten in dat hij de strijd ging winnen.
In het tweede gedeelte is een selectie weergegeven van de correspondentie van Peter Pontiac met vrienden, familie en uitgever. Hieruit komt zijn omgang met zijn ziekte naar voren maar vooral ook hoe zijn geest werkte. Zoveel kwinkslagen met woorden, zoveel humor en ook het enorme lijden dat tussen de regels doorklinkt. De correspondentie van een man die nog niet wist wanneer hij dood zou gaan terwijl wij dat als lezer wel weten. Het heeft iets voyaristisch om zulke intieme teksten te lezen maar het laat ook zien hoe ieder mens weer op zijn eigen manier met zijn sterfelijkheid omgaat.
Ik ben diep, diep, diep onder de indruk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten