Eerst heb ik geluisterd naar de podcast over Laura H., het Nederlandse meisje dat met haar man en kinderen naar de Islamitische Staat gaat en later weer terugkomt. Het boek lag ondertussen ook op me te wachten. Via Twitter zag ik allemaal zeer enthousiaste opmerkingen met voornamelijk mensen die het boek niet weg konden leggen en het in enkele dagen uitlazen. Zo spannend vonden ze het. Bij mij verliep dat anders.
De eerste bladzijden gingen nog wel. Het greep me niet gelijk en dat weet ik dan aan het feit dat ik net het allemaal op de podcast had gehoord. Dat klopt trouwens niet helemaal want het boek is veel uitgebreider en geeft de gebeurtenissen op een iets andere manier weer. Ik las langzaam verder.
De podcast had me al wat somber gemaakt door te horen hoe mensen in zo'n gewelddadige omgeving terecht kunnen komen. In het boek komt dat nog explicieter aan bod. En dit maakte dat ik er bijna niet verder in kon lezen.
Voor mij is het moeilijk te begrijpen dat mensen dit lezen alsof het een spannend avontuur is. Voor mij spreekt er met name vertwijfeling en wanhoop uit. En ook dat je als mens door een bepaalde keus te maken als tiener in een heel ander leven terecht kan komen dan je ooit ook maar had kunnen voorzien. Op zich geldt dat voor iedereen altijd, alleen als tiener kun je veel makkelijker nog vuriger in iets geloven en daar je leven voor willen geven omdat je niet ziet hoe het leven anders nog iets kan betekenen.
Over de gewelddadige uitleg van IS wat de islamitische wet inhoudt en de verdere uitvoering had ik wel een idee. Het lezen en invoelen dat dit daadwerkelijk nog iedere dag speelt, maakt me misselijk. Vooral het niet in gesprek kunnen gaan met mensen met zo een sterke overtuiging maakt dat ik somber word. Zolang er nog wederzijds respect is, kunnen we er een redelijke wereld van maken. Met mensen die niet van plan zijn om andersdenkende ruimte te geven, is er geen andere manier mogelijk dan oorlog. Dit boek heeft me dit nogmaals laten voelen. Een rotgevoel dat ik moeilijk weer kwijt kan raken.
Toch wil ik iedereen die geïnteresseerd is in hoe een leven ook heel anders kan verlopen dan hoe het bij de meeste Nederlanders gaat, dit boek van harte aanbevelen. Het laat je kennismaken met een bestaan waarvan je hoopt er nooit direct mee in aanraking te hoeven komen en toch weet je dat het bestaat.
2 opmerkingen:
Prachtig verwoord Niek! Ik heb het interview met de schrijver destijds gezien bij VPRO boeken en besloten het niet te lezen. Ik kan er ook niet zo goed mee omgaan. Wel heb ik twee andere boeken over het onderwerp gelezen. Bettie Elias - De lege schommel bv. Een jeugdboek over een Syrisch vluchtelingenkind. Mijn dochter (Kinder- en jeugdpsychotherapeut) heeft het aan de medewerkers van haar afdeling aangeraden, omdat zij ook te maken krijgen met deze kinderen en er heel goed in staat welke verborgen trauma's vluchtelingenkinderen hebben. Dan las ik nog: Rachid Benzine - Nour, waarom zag ik het niet aankomen. Over de correspondentie van een vader met zijn dochter die naar IRAK vertrok. Het focust op de relatie tussen vader en dochter, die wel in gesprek blijven en elkaar proberen te overtuigen. Verdrietig, maar niet gruwelijk. Ik denk dat je dat wel kunt waarderen. Op mijn blog vind je de besprekingen desgewenst.
Dank voor de tips. Ik heb er nu even genoeg van maar als ik er me weer meer in wil verdiepen, is het fijn om alvast wat tips achter de hand te hebben.
Een reactie posten