Je bent jong en je rouwt wat - Lisanne van Sadelhoff

Rouwen na verlies van een ouder is heel persoonlijk en ik heb inmiddels ervaren dat ieder dat op een heel eigen wijze doet. Ook de heftigheid van rouwen staat helemaal los van leeftijd van de rouwende. Zo was ik in de dertig dat ik mijn vader verloor en in de veertig toen mijn moeder overleed. Bij mijn vader had ik meer vrede dat hij er niet meer was omdat het voelde als dat het bij hem paste terwijl bij mijn moeder dat heel anders lag. Die hoorde nog minstens tien jaar verder te leven.

Bij vrienden om mij heen heb ik gezien hoe kapot ze konden zijn na het overlijden van een ouder, iets dat ik zelf niet ervaren heb. Daarom vond ik het ook wel extra interessant om te lezen hoe deze Lisanne van Sadelhoff als twintiger haar moeder aan kanker verloor en wat dat met haar deed.

Nu staat zij wel heel anders in het leven dan ik, met haar volle sociale agenda en vele ambities. Dat voelde voor mij dan ook behoorlijk wezensvreemd. En ook het zo volledig instorten na het verlies van haar moeder was voor mij totaal onbekend wat eigen ervaring betreft. Het heeft mij weer eens laten inzien hoe verschillend wij mensen kunnen zijn terwijl we ook zo ongelooflijk hetzelfde zijn. Waarbij er geen goed of betere versie is. Dit is wat wij mensen zijn, ieder op zijn eigen manier worstelend door het bestaan.