Dit is mijn eerste kennismaking met Hanna Bervoets en het smaakt gelijk naar meer. Best knap want een boekenweekgeschenk is vaak toch niet een pareltje van een schrijver maar meer een leuk tussendoortje. Wat Wij Zagen maakte op mij heel snel, veel indruk.
De schrijfstijl maakt dat ik de tekst op een natuurlijk manier kan lezen waardoor ik het verhaal als een film aan me voorbij zie gaan en niet in de taal zelf ga zitten. Voor dit verhaal werkt dat uitstekend omdat de sfeer steeds wranger en meer om te snijden wordt en daarin genoeg te beleven is.
De ik-persoon werkt bij een bedrijf van een online platform waarbij zij de content beoordeelt die de gebruikers erop gooien. Dit betekent dat zij de hele dag bezig is met het ervaren van het laagste-van-het-laagste van de mensheid. Het idee alleen al dat er mensen zijn die dit werk doen, maakt me misselijk. Niet alleen omdat er veel mensen zijn die zoveel naars uithalen maar dat er ook mensen zijn die dit met hun frisse hoofd moeten bekijken om andere mensen weer te beschermen.
Maar daar komt ook nog bij dat er allerlei content op het randje zit. Als beoordelaar weet je niet wat de motieven van degene is die dit erop gezet heeft en wat te denken van hoe het uitgelegd kan worden door mensen die het zien, ook al is het niet zo bedoeld? Een baan die niemand die goed bij zijn hoofd is lang kan volhouden.
Mooi vind ik ook dat het gaandeweg duidelijk wordt dat de ik-persoon de gebeurtenissen vertelt zoals zij ze heeft beleefd en geïnterpreteerd maar dat er ook wel eens een andere invalshoek kan zijn. Dit maakt het nog meer levensecht en wordt daarmee aangesneden dat waar ik me al zo vaak over verbaas namelijk dat wij mensen ons leven zo verschillend beleven en dat er door de vele misverstanden niet veel meer ellende op de wereld is.
Het mag duidelijk zijn dat ik in de toekomst als ik boeken van Hanna Bervoets tegen mag komen, ik deze zeker ga lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten