Al enkele jaren ben ik lid van De Correspondent omdat ik de artikelen prettig onderbouwd geschreven vind en het regelmatig over onderwerpen gaat die me liggen. Maar ik merk dat ik vanaf mijn monitorscherm toch niet zo diepgravend lees en daarom vond ik het bijzonder fijn om de tekst afgedrukt op papier onderuit op de bankt te kunnen lezen. Op die manier kan ik mijn aandacht er toch beter bijhouden.
De ondertitel van dit Vonkje (zoals deze uitgaveserie wordt genoemd) luidt: Vijf voorstellen voor een eerlijker Nederland. Een ondertitel die gelijk weerstand kan oproepen want wat is eerlijk, wie bepaalt wat eerlijk is? Bij het lezen van deze voorstellen werd mij duidelijk wat hiermee bedoeld werd namelijk de verschillen tussen Nederlanders verkleinen wat betreft vermogen en kansen in de maatschappij. Met die eerlijkheid kan ik wel uit de voeten.
De vijf voorstellen behelzen evenredige belastingheffing op vermogen, erfenissen en inkomen uit werk, hervorming in het onderwijs, het belasten van pensioenen, een ton geven aan iedere Nederlander die 25 wordt en invoeren van maatschappelijke diensttijd.
Ik moet toegeven dat als er dieper op belastingheffing ingegaan werd, ik het niet meer helemaal kon volgen. Maar het aantonen dat we in een groot deel van de 20ste eeuw de boel op een andere manier aanpakten en we daarmee voor iedereen in een grotere economische welvaart zijn gekomen, vond ik wel schokkend om te realiseren. En vooral dat we het nu al een paar decennia niet meer voor elkaar krijgen om het op deze manier te doen. Alles voor de vrije marktwerking en minder overheidsbemoeienis.
Nu was ik al redelijk links georiënteerd en voelde het al een lange tijd niet goed aan wat er gaande is. Dit soort teksten verwoorden wat ik al langere tijd denk maar zelf niet kan beredeneren. Het geeft me hoop dat ook dit geluid te horen is. Maar tegelijkertijd maakt het me bang dat de redelijkheid het niet gaat winnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten