In het eerste nummer in 2023 van Clarkesworld Magazine staan slechts zes science fiction/fantasy verhalen maar daarvan zijn er twee dan ook wat langer dan gewoonlijk. En natuurlijk zijn er ook weer de vier non-fictie artikelen.
Het begint gelijk sterk met Symbiosis geschreven door D.A. Xiaolin Spires. Juist iemand die er niet om staat te springen wordt uitgekozen om een Drager te zijn. Dit gegeven schept gelijk een wereld waarin overpopulatie wordt aangekaart en de maatregelen die genomen zijn zonder dat dit expliciet genoemd wordt. Tenminste dat had ik ervan gemaakt maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet. Het kan ook zijn dat op een andere manier de soort zich niet kan voortplanten. Het open laten van wat de achtergrond is, vind ik juist wel aantrekkelijk omdat het mijn hoofd zelf aan het werk zet.
In dit verhaal wordt zoals gebruikelijk in verhalen de uitzondering beschreven en daarmee wordt ook de uitkomst van de zwangerschap anders dan je zou verwachten.
Tijdens het lezen van dit verhaal was ik voortdurend benieuwd hoe het verder zou gaan. Een goed teken.
Een van de twee langere verhalen (Clarkesworld Magazine noemt het een novelette) had net zo'n effect op mij, ik wilde heel graag weten hoe Anais Gets a Turn geschreven door R.T. Ester zou gaan aflopen.
Want wat is er aan de hand? Het wereldorganisme speelt boter-kaas-en-eieren op het aardoppervlak en
maakt daarbij menselijke slachtoffers. Men probeert daarom het wereldorganisme het spel uit te laten spelen zodat het zijn zinnen op iets minder schadelijks zet. Alleen dit al vond ik zo heerlijk om mij voor te stellen.
Op het moment dat de hoofdpersoon bekend maakt dat zij een geschiedenis met schizofrenie heeft, wordt al het voorgaande opeens in een ander daglicht gezet. Toch wil ik blijven geloven dat haar beleving van het wereldorganisme waar is, iets wat zeker niet wordt uitgesloten. Een verhaal die je naar eigen inzicht kan lezen.
De redacteur Neil Clarke zet in januari altijd de verhalen van het het vorige jaar op een rij in zijn column Editor's Desk: 2022 in Review. Ik houd sinds een paar jaar ook het hele jaar bij wat ik de interessantste verhalen vind en wat de covers mij doen. Bij het teruglezen van die aantekeningen valt het me vaak op dat van een deel ik werkelijk niets meer kan herinneren maar dat er een aantal zijn die eruit springen. Dat zijn de verhalen die bij blijven en ik daarom ook als de beste bestempel.
Het is dat ik dit jaar zo achterlig met lezen van dit tijdschrift maar anders had ik zeker weer aan de stemrondes meegedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten