Clarkesworld Magazine Issue 219 December 2024

In dit laatste nummer van Clarkesworld Magazine uit 2024 zijn korte science fiction/fantasy verhalen te lezen uit Singapore, Nigeria, China, Trinidad en Tobago, Australië, Zuid Azië, Spanje en Engeland. Precies de reden waarom ik dit tijdschrift zo interessant vind. Ook zijn er nog zoals gebruikelijk vier non-fictie artikelen waaronder twee interviews en een nawoord van Clark zelf. 

Chisom Umeh heeft me verrast met het tijdreisverhaal From Across Time. Een vrouw krijgt een videoboodschap waarin een voor haar onbekende vrouw uit de toekomst vertelt over hun liefdesrelatie maar dat deze niet meer bestaat omdat deze door tijdreizen was ontstaan en dit in haar tijd verboden is. Prachtig vertelt en een idee dat het tijdreizen weer eens in een nieuw daglicht stelt.

Zeer elegant doet Sameem Siddiqui het verhaal Driver uit de doeken. Een taxichauffeur krijgt een passagier die zijn gedachten blijkt te kunnen lezen. En als dat al niet wonderlijk genoeg is, zijn ze opeens heel ergens anders dan waar ze daarvoor waren. De passagier haalt iets op en doet langzaam uit de doeken wat er aan de hand is. Die verrassing laat ik voor de lezer. Het ontroerde mij en gaf ook het gevoel van een vol leven.

Dat verhalen niet alleen vanuit mensen maar ook vanuit dingen beschreven kunnen worden laat Celia Corral-Vázquez zien in het door Sue Burke vertaalde The Coffee Machine. Deze koffieautomaat blijkt steeds meer bewustzijn te krijgen en ontdekt dat er een stukje software met de naam update_Exp.42 is geïnstalleerd. Om dit verder te onderzoeken installeert de koffieautomaat deze software in de snoepautomaat die in dezelfde hal staat. Deze geeft deze software zonder overleg in een mom van tijd door aan andere apparaten en elk apparaat gaat met de nieuw verkregen bewustzijn anders om. Er ontstaan allerlei verschillende meningen en de samenleving dreigt ontwricht te worden tot de eigenaar van de software met een druk op de knop deze deactiveert. 
Omdat het verhaal voornamelijk in computercode is geschreven duurde het wel even voordat ik erin kwam maar toen het me greep liet het me niet meer los. Knap gedaan.

Paul Starkey vertelt het verhaal Retirement Plan waarvan ik nadat ik het uit had het gevoel had dat dit al vele malen geschreven zou moeten zijn. Het voelde zo vertrouwd aan. Een ruimtereiziger komt na vele jaren werken terug op zijn planeet waar de tijd veel sneller is gegaan dan voor hem. Het blijkt 400 jaar later en hij is een legende waar hij niets vanaf wist. Een cafégevecht uit zijn jongere jaren is in de tijd omgevormd tot de legende dat het nu is.
Heel mooi om te zien hoe de tijd de geschiedenis wijzigt.

The October Man - Bn Aaronovitch

Het negende deel alweer van de serie Rivers of London. Ik weet nog goed dat ik deel een las en dacht dat het een boek op zichzelf was met een mooi begin, interessant tussenstuk en een bevredigend einde. Wat een verrassing dat er nog zoveel meer delen daarna zijn verschenen en ik moet zeggen allemaal zeer vermakelijk.

Dit boek wordt een novella genoemd omdat het niet zo dik is. Daarnaast is het ook nog verrassend in dat het niet vanuit Peter, de gebruikelijke tovernaarsleerling, is geschreven maar vanuit een leerling in Duitsland. De manier van vertellen is wel vergelijkbaar en natuurlijk heeft een rivier weer een prominente rol in de moordzaak die opgelost gaat worden. Weer een prima vermakelijk verhaal.

De Duitse verwijzingen vond ik allemaal heel vermakelijk omdat het herkenbaar was en het Duits makkelijk te lezen. Ik heb geen idee hoe dat voor Engelsen is maar ik zag dat de auteur zich had laten bijstaan door Duitse vrienden om niet te veel een flater te slaan.

Ik ben benieuwd of deze Duitse leerling, Tobias Winter, in latere delen ook nog voor gaat komen. Deel 10 ligt al voor me klaar.

Best Buds, 7 Famous Friendships - Margreet de Heer

Margreet de Heer is dit jaar ook actief op Substack (https://margreetdeheer.substack.com/), een aanrader voor iedereen die fan van haar is. Als kerstcadeau heeft zij twee van haar strips digitaal beschikbaar gesteld (https://substack.com/home/post/p-153545722): Best Buds en You're going to Die. Dit laatste boek heb ik in het Nederlands gelezen en gaat over Nina Blom haar kindertijd waarin zij door haar moeder ziek werd gemaakt, een boek met zware kost maar door Margreet haar zwierige tekenstijl zeer behapbaar gemaakt.

Best Buds komt over als een heel luchtig boekje over allerlei soorten vriendschappen die wij als mens kunnen hebben. Zoals de vriendschap tussen mens en hond, Paris Hilton en haar BFFs en tussen Lewis Caroll & Alice P. Liddell om enkele van de beschreven zeven vriendschappen te noemen.

Margreet de Heer weet weer in een notendop hele geschiedenissen te beschrijven, met grappen te strooien en toch geeft ze me altijd het gevoel dat het uiteindelijk toch ook wel echt over iets gaat. We hebben allemaal vriendschappen die uniek kunnen zijn en wisselen tussen waardeloos en waardevol. Fijn boekje weer.
 

Het Pantser van de Kreeft - Caroline Albertine Minor

Een boek dat me maar niet wilde grijpen. Ik ben na zo'n 100 bladzijden nog eens opnieuw begonnen want ik had het idee dat niets beklijfde. De tweede keer ging het beter maar als ik niet na elk hoofdstuk aantekeningen had gemaakt, vraag ik me af of ik het verhaal wel had kunnen volgen.
Steeds meer heb ik moeite om personages uit elkaar te houden en nog te weten wat er met iemand aan de hand was. Hopelijk is het tijdelijk dat mijn geheugen zo slecht functioneert. Nu behelp ik me met een opschrijfboekje. Of het voornamelijk door mijn eigen gebrek komt, kan ik niet bepalen maar toen ik dit boek uit had, vroeg ik me af waarom dit boek geschreven is, wat het me had willen vertellen. Ik heb geen antwoord.

Er zijn drie kinderen uit een gezin met een vader en moeder die niet zo heel veel met elkaar hadden. Deze drie kinderen worden volwassen en per hoofdstuk wordt vanuit hen hun huidige leven beschreven. Daarnaast zijn er een paar intermezzos vanuit het perspectief van de gestorven moeder die het aardse nog niet loslaat. En worden hoofdstukken gevuld met het leven van een medium die uiteindelijk de moeder helpt loslaten.

De levens van de drie volwassen kinderen zijn heel verschillend maar geen van deze levens konden mij boeien. Het was alsof ik de hele tijd zat te wachten op een clou die maar niet kwam, geen fijne leeservaring.

Clarkesworld Magazine Issue 218 November 2024

In het novembernummer van Clarkesworld Magazine worden we getrakteerd op acht korte science fiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen.

LuvHome™ geschreven door Resa Nelson is een superleuk verhaal over een huis die haar bewoner buitensluit zodat ze weer meer in beweging komt. Duidelijk een reactie op de vele tijd die wij met zijn allen achter schermen doorbrengen, mensen zich steeds meer van elkaar terugtrekken en velen er gedeprimeerd door raken.

E.N. Auslender laat zien in Duty of Care waar plichtsbesef toe kan leiden. De aarde is uit zijn baan geraakt en de meeste mensen hebben inmiddels de aarde verlaten. Er is alleen nog een gezin over die samen met een supercomputer wachten tot de vloot weer terugkeert. Een desolaat verhaal waarin de artificiële intelligentie door zich strak aan de regels te houden juist de ondergang van de gehele mensheid lijkt te worden.

De Canadees/Pakistaanse Raahem Alvi schept een wereld in Technicolor Bath waarin mensen bij het sterven hun bewustzijn over kunnen zetten zodat dit bewaard blijft. Afhankelijk van hoeveel geld je hebt, kan er meer worden bewaard zoals de stem en delen van het lichaam. De vraag is in hoeverre dit nog de geliefden zijn waar we zo van hebben gehouden. Mooie manier om überhaupt te onderzoeken wie we nu eigenlijk zijn.

Michael Swanwick schrijft het luchtige en grappige Unquiet Graves maar er zit een donkere ondertoon achter. Mensen mogen kiezen als ze sterven of ze in een kunstmatig lichaam willen worden overgezet en verder leven of in een graf worden begraven (waar dan wel het bewustzijn in achterblijft). Nieuwe mogelijkheden of de rust van het graf? Zeg het maar.

Monstress Vol. 5 Warchild - Marjorie Liu & Sana Takeda

Eerlijk gezegd heb ik over dit vijfde deel niet zo veel te melden.

De kwaliteit van de tekeningen zijn als voorheen. 

En het verhaal sleept zich wat voort waarbij ditmaal er wat meer achtergrond wordt gegeven over hoe het monster in Maika is gekomen maar het vooral de oorlog tussen de verschillende partijen laat zien waarbij de stad Ravenna de inzet is. 

Gevechten vind ik vaak moeilijk te volgen of het nu film, strip of in tekstvorm is. En ook nu wist ik niet helemaal wat er gebeurde en scrolde ik wat door naar het einde.

Wat mij betreft graag wat meer verhaal. En wat minder van deze actiescènes zou het geheel voor mij goed doen. Maar ik denk dat dat ook een kwestie van smaak is.
 

Verder is het een prima deel in deze epische geschiedenis.

Monstress Vol. 4 The Chosen - Marjorie Liu & Sana Takeda

Het vierde deel alweer. En dit keer met minder uitleg van Professor Tam Tam maar dat lijkt ook minder nodig omdat in het verhaal zelf de achtergronden van nieuwe personages vanzelf naar voren komen.

Ik las dat deze series behoorlijk wat prijzen heeft gewonnen waaronder Eisner en Hugo Awards. Het is dan ook wel een uitgebreid uitgedachte wereld waarin een epische geschiedenis ontrolt. Het is mij iets te veel van het goede en ik verlang wel weer eens naar wat kleinere verhalen. Dat neemt niet weg dat deze reeks gewoonweg goed is.

In dit deel valt Maika in handen van Lord Doctor die zegt haar vader te zijn en het monster Zinn voordat het zich in Maika genesteld had, in hem heeft gezeten.  Intrigerend hoe deze Lord Doctor Zinn onder controle lijkt te hebben. Hoe doet hij dat?
Over bijfiguren zoals het schattige vosje Kippa wordt ook steeds meer onthuld. Hierdoor gaat dit personage meer leven en blijkt veel meer te zijn dan alleen een schattig figuurtje. Het zoetige van Kippa dat mij een beetje stoorde, lijkt expres te zijn om te lezer op het verkeerde been te zetten.

Soms lijkt het verhaal zich wat voort te slepen maar dan komen er toch weer onthullingen waardoor het dat gesleep waard maakt.

The Martians - Kim Stanley Robinson

De Mars trilogie (Red Mars, Green Mars en Blue Mars) heb ik met veel plezier gelezen. Geen lichte kost dus het vraagt wel wat van je als lezer maar de moeite die je erin stopt is het zeker waard.

Bij het lezen van The Martians was ik in de veronderstelling dat het een boek zoals de drie voorgaande Mars-boeken zou zijn met een lang doorlopend verhaal met belichting van de verschillende ontstane facties na de kolonisatie van Mars. Ik raakte dan ook behoorlijk in de war want de hoofdstukken leken helemaal niets met elkaar te maken te hebben. Soms kwamen er bekende personages uit de andere boeken in voor en soms waren het hele nieuwe personages. Ook speelde het ene hoofdstuk in een heel ander tijdperk dan het andere.
Op een gegeven moment ging ik toch maar even op internet kijken en wat bleek het geval? Het is een korte verhalen bundel dat zich in het hetzelfde universum afspeelt als de de Mars-trilogie. Wat een idee in mijn hoofd er al niet voor kan zorgen dat ik de tekst niet kan plaatsen, zo belangrijk is context voor mij. Nadat ik wist dat het afgeronde verhalen waren, las ik rustig verder en kon ik er schaamteloos van genieten.

Voor lezers die de Mars-trologie niet kennen, lijkt me er veel zal ontgaan omdat er naar gebeurtenissen uit deze trilogie bekend wordt verondersteld. Maar aan de andere kant zijn de verhalen ook weer zo sterk dat ze op zichzelf kunnen staan en ook voor een Mars-leek boeiend kunnen zijn. Toch zou ik het lezen van de trilogie wel met klem aanraden, niet in de laatste plaats omdat het steengoeie boeken zijn.

Camping - Maartje Wortel

Een nieuwe Maartje Wortel, wat had ik daar zin in. Altijd gevaarlijk om hoge verwachtingen te hebben maar ik kon het niet laten. En wederom ben ik niet teleurgesteld.

Zoals ik van haar gewend ben, schetst ze een plaatje met allerlei verschillende mensen die zo levensecht zijn dat het je buren kunnen wezen of misschien ben je het zelf wel. In haar heerlijk duidelijke schrijfstijl is het dan ook een feestje om verder en verder te lezen.

In dit geval neemt ze ons mee naar een camping die gekocht wordt door Victorien die na de beëindiging van haar relatie wel eens een heel ander leven wil. Vervolgens worden we geïntroduceerd aan de vorige eigenaren van de camping die op camping blijven wonen en allerlei ander volk dat ieder om een eigen reden op deze camping belanden. Deze mensen hebben weinig met elkaar gemeen en komen elkaar ook nauwelijks tegen.
 

Het idee dat al deze levens samenkomen op dit stukje grond en dit grotendeels onwetend van elkaar bestaan samen kunnen leven vind ik een prachtig beeld.
Voor mij was het einde dan ook onnodig. De actie die daar beschreven wordt, is wellicht iets van deze tijd maar ik had het bevredigender gevonden als ieder weer zijn eigen weg was gegaan na de pauze die het zijn op de camping is. Het bestaan van deze mensen vind ik al plot genoeg.

Maar ja, het is Maartje Wortel, dus hoe kan ik nou niet genieten van haar schrijfsels.

Monstress Vol. 3 The Blood - Marjorie Liu & Sana Takeda

Het derde deel alweer. In een dag gelezen en dat helpt wel met het volgen van het verhaal. Ook had ik het idee dat in dit deel er geen nieuwe personages of groepen werden geïntroduceerd dus dat geeft ook wat rust.

Maika Halfwolf zoekt in dit deel naar een veilige plek en hoopt deze te vinden in de neutrale stad Pontus. Helaas komt de oorlog tussen de mensen en de Arcanics steeds dichterbij en is Maika gedwongen om samen te werken met het monster dat zij in zich draagt en inmiddels de naam Zinn heeft gekregen.

Ook al leefde ik erg mee met Maika, het was vooral de dubbelrol van de kat Ren en de naïviteit van het wolfsjong Kippa, dat mij vooral raakte. Dit zal zeker ook te maken hebben met de hoge aaibaarheidsfactor waarmee Ren en Kippa afgebeeld zijn in een monsterlijke omgeving.

Ik heb niet het idee dat ik volledig grip heb op het verhaal maar door de zes hoofdstukken in een dag te lezen, kwam ik er wel veel meer in te zitten. 

Monstress Vol. 2 The Blood - Marjorie Liu & Sana Takeda

Het eerste hoofdstuk las ik eind september, de rest afgelopen week. Ik zag er wat tegenop omdat ik het niet helemaal kan volgen. Er zijn zo veel partijen bij betrokken waarbij er ook nog personages zijn die een dubbele pet op hebben. Op een briefje heb ik enkele personages beschreven en dat briefje heb ik veelvuldig geraadpleegd. Het zou mooi zijn als ze zelf zo'n lijst in het boek zouden maken zoals ook wel vroeger in romans gebeurde. Ik ben trouwens benieuwd of het nu mijn brein is die het allemaal niet meer gelijk kan plaatsen of dat het ook werkelijk heel gecompliceerd is. Ik denk een beetje van beide.

In dit deel gaat Maika Halfwolf die een monster onder haar huid heeft wonen, op zoek naar de geheimen van haar moeder, Moriko.
Ze bezoekt de stad Thyria die onder controle staan van piraten en vaart ze over de zee naar het Eiland der Beenderen.
Op deze reis wordt ze geconfronteerd met wie ze wel en niet kan vertrouwen, inclusief zichzelf.

Dit verhaal is zeker boeiend en de donkere tekeningen vol mysterieuze en bedreigende wezens onderstrepen nog eens het gevaar waar de wereld zich in bevindt.
De uitleg door professor Tam Tam aan het eind van bijna ieder hoofdstuk zet ook de feiten, door kattenogen weliswaar, op een rijtje dat helpt om de draad van het verhaal vast te kunnen houden.

Jasper en zijn knecht - Gerbrand Bakker

Nog niet zo lang geleden las ik De 3 bestaat niet. Een wandeling. van Gerbrand Bakker. Dat vond ik zeer aangenaam geschreven dus ik was ook wel benieuwd hoe Jasper en zijn Knecht, wat ook ook zo'n beetje in die omgeving en tijd zou afspelen, zou zijn. Dit boek beslaat aanzienlijk meer woorden en daarmee is het de vraag of het ook boeiend blijft.

Gebrand Bakker beschrijft zijn bestaan in de Eifel met zijn hond Jasper en daarmee ook het terugmijmeren naar eerdere tijden in zijn leven. Het steeds weer aanhalen van zijn verkoophit Boven is het Stil ging mij op een gegeven moment irriteren. Ik dacht, nou weet ik wel hoeveel succes je hiermee hebt behaald. Grappig genoeg ging ik er later aan wennen en werd het juist veelzeggend dat hij dit nog steeds nodig had om naar voren te halen. Zelf heb ik het boek in de kast staan en weet ik dat het gelezen heb maar daar is dan ook alles mee gezegd.

Ook schrijft hij even over een ander boek van zijn hand dat Juni heet. Ik dacht, wellicht ook leuk om te lezen. Blijkt dat dit boek ook in mjin kast staat en ik er niets meer van weer.

Zal het ook zo met dit boek vergaan? Ik durf het niet te zeggen.

Het boek heeft iets weg van andere autobiografische boeken waarin de alledaagse gang van zaken gemoedelijk verder kabbelt terwijl je voelt dat er veel meer onder de oppervlakte zit aan emoties. Dat Gerbrand Bakker een stukje in het derde deel van Het Bureau van J.J. Voskuil voor de Duitse uitgave mag schrijven, komt daar heel goed mee overeen. En ook moest ik soms denken aan Karl Ove Knausgård.  Toch schrijvers waar ik fan van ben. 

Maar hoe zit het nu met Gebrand Bakker? Zijn schrijfstijl vind ik heel plezierig, het leest zo voor de vuist weg. En toch schuurt er nog wat bij mij. Misschien dat zijn depressie, zijn ongeluk me niet helder genoeg voor ogen komen. Dat het lijkt alsof hij zichzelf wat voor de gek zit te houden, het leven niet echt in de ogen wil kijken. Ik roep maar wat want kan niet goed de vinger erop leggen.

En tja, wellicht dat mijn totale ongevoeligheid of eerder afkeer van honden ook niet helpt om nu heel warm van dit boek te worden. Toch heb ik het ook met plezier gelezen en is het ook wel de worsteling met het bestaan dat ieder mens op zijn eigen manier beleefd wat mij gretig door liet lezen.

Clarkesworld Magazine Issue 217 October 2024

In het oktobernummer van Clarkesworld Magazine dit keer zeven science fiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen met dit keer ook bijdragen uit Mexico, de Filipijnen en Schotland naast de gebruikelijke Amerikaanse en Britse werken.

Het verhaal The Buried People van Nigel Brown maakte op mij een enorme indruk. De aarde is deels bedekt met sneeuw, mensen zoeken naar wat er in het verleden gebeurd is waardoor technologie en kennis is kwijtgeraakt. Door middel van papieren boeken komt er wat kennis terug. Ondertussen zijn er mensen die zich in de winter ingraven in de sneeuw om er in de lente weer uit te komen en zich vervreemd hebben van de andere mensen. Het verhaal laat zien hoe een handelaar die overal geld in ziet en een wetenschapper met deze situatie omgaan.
Vooral het onbekende over hoe deze situatie op aarde is ontstaan, prikkelt mij enorm.

Fiona Moore schets in The Children of Flame een dystopische wereld waar iedereen zijn eigen manier van leven kiest, nomadisch of in een dorpgemeenschap. Beide manieren van leven hebben elkaar nodig om te kunnen blijven bestaan maar toch is er regelmatig strijd. Dit spanningsveld wordt in dit verhaal interessant weergegeven waarbij ook een elegante verklaring wordt gegeven waarom mensen elkaar geheimen toestaan.

De Mexicaanse Damián Neri schreef The Face of God: A Documentary, een verhaal in de vorm van een documentaire waarbij experts over de situatie aan het woord komen en mensen op straat geïnterviewd worden. God komt als een komeet langs de aarde scheren en verliest hierbij een vinger en een teen die op aarde ploffen met alle gevolgen van dien. Dit idee alleen al voelde heel verfrissend. Hierin denk ik werkelijk een andere cultuur dan de Angelsaksische te lezen, precies waar ik in dit tijdschrift naar op zoek ben.

Harder praten helpt niet - Job Boersma & Sarah Gagestein

Via mijn werk kreeg ik de mogelijkheid om de seminar De kunst van het vragen stellen te volgen op 1 juni 2018 in 't Spant. Zoals gebruikelijk bij bijeenkomsten als deze kregen de deelnemers een goodiebag mee. En ja, je raadt het al daar zat dit boek in. Een boek dat ik zelf anders nooit zou kopen of lenen. Nu zo zes jaar later was ik opeens benieuwd wat daarin staat vooral nu elke discussie in de maatschappij er eentje van alleen het eigen gelijk roepen is en verder niet luisteren. Ik hoopte dan ook op wat handvatten om de ander wel te laten luisteren.

Gelijk in het begin werd ik al geconfronteerd dat mensen geneigd zijn zich kosten wat het kost aan hun overtuigingen vast te blijven houden en dat rationele argumenten, hoe goed ook, weinig uithalen als je wil dat iemand naar jouw kant van het verhaal gaat luisteren. Hier zakte me de moed al in de schoenen.

De rest van het boek laat zien hoe je dan toch door je in de ander in te leven, gebruik te maken van de overtuigingen van de ander en slim gebruik te maken van kleine wenken in je eigen gewenste richting je wel degelijk de ander kunt manipuleren zodat deze meer jouw overtuiging gaat krijgen waarvan ie dan denkt dat het de eigen overtuiging is. Ik word er al moe van als ik dit type. Wellicht dat dit bruikbaar is in bepaalde type banen maar voor mij is het niet werkelijk relevant. Het enige wat ik ervan heb overgehouden is dat wij mensen nog minder rationele wezens zijn dan ik altijd al dacht.

Wat me verbaasde is hoe slecht het boek geredigeerd is. Meerdere malen kwam ik een vertyping tegen zoals 'alleen' in plaats van 'allen' en ook 'en' in plaats van 'in' tegen. Daarnaast waren er zinnen die soms niet lekker liepen alsof men nogal haast had om het boek nog even af te schrijven. Het maakt het wat amateuristisch wat denk ik niet de bedoeling van de schrijvers zal zijn.

Polder Peil, Michael Beutler - edit: Katrhin Ginsberg en Theo Tegelaers

Vorig jaar februari ontdekte ik een van de op mij indrukwekkendste landschapskunstwerken in Nederland: Like suns setting three meters above true level gemaakt door Michael Beutler in de Wilhelminapolder, Zeeland. Enorme betonnen bollen in de polder, tussen de dijken, op de akkers op netaan kijkafstand van elkaar. Het vinden van al deze bollen was een avontuur op zichzelf en vervolgens het ervaren van deze gevaartes in dit typische Zeeuwse landschap gaf mij een enorm blij gevoel dat ik wel kon springen.

Afgelopen augustus was ik weer in de buurt en vond ik in Goes dit boekje over dit kunstwerk. Dat kon ik niet laten liggen alhoewel ik vaak gebabbel over een kunstwerk maar zelden boeiend vind omdat het vaak leeg aandoet en weinig werkelijk met het kunstwerk te maken heeft.

In dit boekje wordt op een heldere manier uiteen gezet hoe de Koninklijke Maatschap de Wilhelminapolder dat 200 jaar bestond, de vraag uitzette naar een kunstwerk. De inzending van Michael Beutler won. En zoals het vaak met dit soort projecten gaat, waren er wat drempels te overwinnen maar uiteindelijk kwam het er en wat een succes!
Daarnaast staat er een relevant interview met Michael Beutler in en twee interessante stukken over landschapskunst. Verder bevat het boekje veel scherpe foto's van de bollen zelf en de werktekeningen in verschillende fases. Niet dat ik deze nou secuur heb bekeken maar het gaf wel een leuk idee hoe de bollen van verschillende vormen en hoogtes tot stand zijn gekomen.

Een fijn boekje om vanuit mijn Amsterdamse stoel nog eens terug te mijmeren naar het Zeelandse landschap.

Eureka Wetenschapsweetjes in Stripvorm - Margreet de Heer

Margreet de Heer tekende van 2016 tot en met 2023 maandelijks een stripje over ontdekkingen, uitvindingen en bijzondere natuurfenomenen in het blad Wetenschap in Beeld. Al deze strips zijn verzameld in dit met crowdfunding gefinancierde boek.  En ja, het was de crowdfunding die mij op deze strips van Margreet de Heer merkzaam maakte. Ik heb haar leren kennen als Stripmaker des Vaderlands en heb vervolgens haar werk langzaam leren kennen maar deze tak kende ik nog niet.

Heel knap vind ik hoe Margreet de Heer in slechts enkele plaatjes die bij elkaar niet meer dan 19 bij 8 centimeter beslaan een hele geschiedenis vertelt. Zoals bijvoorbeeld over het leven van Marie Curie, het ontstaan van het periodiek systeem, de eerste publicatie over klinische depressie in 1621 en de crash van de spaceshuttle Colombia in 2003 om zo maar een willekeurige greep uit de 89 onderwerpen te doen. De compactheid heeft natuurlijk wel het gevaar dat het soms meer vragen oproept dan het beantwoordt. Maar wellicht dat het ook juist de bedoeling is om te prikkelen en bij opgewekte belangstelling er verder zelf op door te zoeken. In ieder geval heb ik er van alles door opgestoken wat mij anders ontgaan zou zijn. Heel leuk.

Bij het crowdfunden riep Margreet de Heer op om uitvindingen en ontdekkingen naar haar op te sturen waar zij dan een tekening bij zou maken. Al deze tekeningen zijn in een apart boekje samen gebracht en kreeg ik als deelnemer aan de crowdfunding ook toegestuurd. Plus een van de originele tekeningen van dit boekje. Wat een verwennerij allemaal. En wat een plezier.
Want ja, dat is wat Margreet de Heer voor mij altijd uit blijft stralen, plezier in wat ze maakt.

Lightspeed People of Colo(u)r destroy science fiction!

In deze speciale uitgave van het tijdschrift Lightspeed staan maar liefst tien originele korte verhalen, tien originele flitsverhalen, vijf opnieuw geprinte verhalen, een fragment uit een voor toen binnenkort uit te komen boek, dertien korte interviews met auteurs, vier non-fictie artikelen, een wat langer interview met een auteur, verscheidene illustraties, boekbesprekingen en achtentwintig persoonlijke essays.   Alles bij elkaar goed voor 550 bladzijden zeer lezenswaardige teksten geschreven door voornamelijk Amerikanen maar ook door auteurs met een Afrikaanse of Aziatische achtergrond.

Op een of andere manier waren alle verhalen voor mij makkelijk leesbaar, iets wat ik bij de verhalen in Clarkesworld Magazine wel eens veel minder heb. Het zal mijn eigen witte achtergrond zijn dat ik niet altijd doorhad dat het om mensen van kleur ging en vulde ik mijn eigen standaard beelden in. Interessant om daar ook eens bewust van te worden.
Verrast werd ik door de kwaliteit van heruitgaves die ik bijzonder hoog vond. Alsof ik me bijna niet in kon denken dat langer geleden men ook goede science fiction schreef. Op een of andere manier associeer ik oudere science fiction, zeg van voor de jaren tachtig, als pulp wat natuurlijk onzin is.

Het thema mensen van kleur vernietigen science fiction vond ik moeilijk te plaatsen. Waarom zouden ze dit willen vernietigen. Door het lezen van de persoonlijke essays begreep ik pas dat het hoog tijd is dat de standaard van de over het algemeen witte Amerikaan is waar verhalen vanuit gaan, vernietigd moet worden. En daar ben ik het al heel lang mee eens. Het is precies waarom ik jaren geleden voor het tijdschrift Clarkesworld Magazine ben gevallen waarin geprobeerd wordt om ook verhalen uit niet-westerse landen te publiceren.

Ik weet niet meer zeker hoe ik aan dit specifieke nummer van dit e-tijdschrift ben gekomen maar het zal denk ik met een HumbleBundle te maken hebben gehad. Ik heb er nog meer klaar staan en nu ik weer wat meer kan lezen, jeuken mijn ogen om daar ook aan te gaan beginnen.

Clarkesworld Magazine Issue 216 September 2024

Clarkesworld Magazine heeft deze september acht korte science fiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen.

Tiffany Xue schreef het merkwaardig dystopisch verhaal Fish Fear Me, You Need Me. De aarde wordt steeds meer water dan land en steeds meer mensen veranderen in vissen. In dit verhaal zijn het twee mannen die elkaar ontmoeten en samen proberen te overleven zonder dat ze echt een band met elkaar hebben. Alles voelt unheimisch in deze geschiedenis. En wellicht dat het werkelijk stijgen van de zeespiegel daar bij helpt.

Eric Schwitzgebel schreef geen origineel verhaal met How to Remember Perfectly maar het onderwerp van de hersenen blijvend beïnvloeden zodat we de werkelijkheid anders waarnemen blijft een boeiend thema.

En dan is daar nog de twee reacties op het vinden van een buitenaardse beschaving, de wetenschappelijke en de religieuze. In A Theory of Missing Affections weet Renan Bernardo dit mooi verhalend weer te geven waarbij er ook ruimte is voor ontwikkeling in respect voor elkaar standpunten.

 

Monstress Vol. 1 Awakening - Marjorie Liu & Sana Takeda

Een voor mij geheel nieuwe strip en dat betekent dat ik eerst ga ontdekken wat de bedoeling is. Dat viel mij met deze strip niet mee en eigenlijk denk ik dat door de complexiteit van dit universum het wellicht in een romanvorm het beter tot zijn recht zou komen. Mijn zeer gewaardeerde Neil Gaiman heeft wel veel lovende woorden voor dit verhaal dus het kan ook goed dat het aan mij ligt en ik al die complexiteit niet (meer) aan kan.

Het verhaal wordt verteld vanuit Maika Halfwolf, een bijzonder meisje die haar afkomst niet kent en in wie een ander kwaadaardig wezen huist, een wezen dat zij niet altijd onder controle heeft. Er zijn allerlei verschillende partijen waaronder mensen, de Ouden en de halfbloedjes die Arcanics genoemd worden. Deze zijn natuurlijk met elkaar in oorlog waarbij macht de grote drijfveer is. Wat dit betreft allemaal nog niet bijster origineel.

Maar dan moet ik toch aantekenen dat gaandeweg de verschillende partijen onder mijn huid gaan zitten. Er is zoveel geheimzinnig, er is zoveel nog niet ontrafeld dat ik daarom wel door wil lezen.
Maika vertelt regelmatig in haar hoofd haar avonturen aan Turya, haar vriendin die ze een tijd geleden door de oorlogsomstandigheden uit het oog verloren is en waar ze naar op zoek is. Door wat ze vertelt, vallen er wat puzzelstukjes op zijn plaats.

Meer nog zijn het de onderbrekingen door de kat professor Tam Tam die een lezing geeft waarin nog veel meer achtergronden van de gebeurtenissen worden weergegeven. Slim bedacht om op de manier deze informatie aan de lezer over te brengen. Noodzakelijke informatie want zonder dit snapte ik er bijzonder weinig van. 

De tekeningen zijn over het algemeen in grauwe kleuren en ingevuld met veel textuur. Alles om de donkerte en de gruwelen van de machtshongerenden en de slachtoffers te onderstrepen wat mij betref heel effectief werkt.

Ik heb nog vijf delen voor de boeg en ik ben benieuwd of het boeiend blijft. Soms als het moeilijk inkomen is, loont dat later bij doorlezen. Ik hoop dat dit nu ook het geval is.

Een Gedicht is ook maar een Ding - Lidewijde Paris

Wat een heerlijk boek over gedichten. De ondertitel Een eigenzinnige speurtocht door de Nederlandse poëzie beschrijft wat mij betreft precies wat dit boek is. Bij het lezen voelt het alsof Lidewijde Paris tegenover me aan de theetafel zit en zij ongedwongen zit te kletsen over het onderwerp wat haar aan het hart gaat, de poëzie.

Al vele malen heb ik in mijn leven geprobeerd om gedichten te lezen maar dan zette zich dat nooit zo door. Boeken over gedichten zoals deze en die van Ellen Deckwitz Olijven moet je leren lezen, prikkelen mij wel heel erg om toch weer een dichtbundel open te gaan slaan. Het grootste obstakel is dat ik bij gedichten bijna altijd het idee heb dat ik mis waar het nu echt over gaat. Lidewijde Paris erkent in dit boek ook dat dit is waar mensen op afhaken. Vervolgens komt ze met het ontleden van een gedicht wat mij al bijna boven de pet gaat en was ik bijna afgehaakt. Ze roept gelijk dat dit het moeilijkste is van dit hele boek. Gelukkig ben ik door gaan lezen want het was waar.

Erg leuk van dit boek vind ik dat de hoofdstukken beginnen en eindigen met een gedicht en er tussendoor ook nog gedichten worden aangehaald of fragmenten daaruit. Vervolgens wordt daar dan heel gezellig over gebabbeld. Voor mij precies de juiste toon om het bijna altijd te kunnen volgen en meer in de gedichten te kunnen worden gezogen. Ik heb het idee nu meer de ervaring te hebben wat een gedicht met je kan doen, hoe het op je in kan werken en hoe het verandert als je er op verschillende manieren naar kijkt.

Toch vrees ik dat ik nooit een grote gedichtenlezer zal worden. Ik wil graag iets ervaren zonder het met mijn hoofd te hoeven te analyseren, precies zoals met muziek en abstracte kunst. Ik hoef daar geen teksten met uitleg bij, liever niet zelfs. Maar soms vind ik het wel leuk om net even wat meer te weten. En zo is het met dit boek, het heeft me net even iets mee gegeven.

Clarkesworld Magazine Issue 215 Augustus 2024

Het augustusnummer van Clarkeworlds magazine bevat acht korte science fiction en fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen.

Thomas Ha lijkt me een veelbelovend jong talent van wie ik nu vaker werk van in Clarkesworld Magazine vindt. In The Sort schetst hij een wereld waarin gemodificeerde mensen verboden zijn. Vader en gemodificeerde zoon gaan toch op pad omdat vader de zoon de wereld in zijn geheel wil laten zien. Een heel sterk beeld van hoe mensen oordelen en hoe uitsluiting werkt.

Timothy Mudie gooit het over een hele andere boeg. In Something Crossing Over, Something Coming Back is het de tijd van wapenstilstand in een langdurige oorlog. Spionage geschiet door het bewustzijn te wisselen met een vijand. Maar in plaats van 2 weken, verblijft de spion per ongeluk 1 jaar in het vijandige lichaam. Dit roept keuzevragen op zoals waar gaat hij zich aan hechten, wat gaat hij voor relaties opbouwen of helemaal niet? Interessant gegeven is ook dat er steeds meer herinneringen van het oorspronkelijke lichaam tot de spion gaat doordringen. 

En weer een heel ander verhaal heeft Rajeev Prasad geschreven met de titel Canyon Dance. Een alcoholist gaat ruimtereizen maken en werken op een van de kolonieplaneten waar hij God vindt om sober te blijven. Hij vindt ook een vrouw, krijgt een zoon maar valt zo nu en dan toch terug in zijn oude verslaving. Opmerkelijk is dat hij niet kiest om zich biologisch aan te laten passen zodat hij geen verslavingsgevoeligheid meer heeft. Als verslavingsgevoelige spreekt mij dit zeer aan. Het is de verslaving die juist maakt wie jij bent.

 

Clarkesworld Magazine Issue 214 July 2024

Het zevende nummer van 2024 van Clarkesworld Magazine bevat zeven korte science fiction en fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen. 

Het juni-nummer stond vol met sterke verhalen, in dit juli-nummer vind ik dat wat minder. Bij Stellar Evolutions in Pop Idol Artistry geschreven door Em X. Liu vraag ik mij af wat er nu precies SF aan is behalve dat het ook in de ruimte afspeelt maar dat draagt verder niet bij aan het onderwerp de maakbaarheid van idolen.
Polenth Blake schreef Born Outside wat mij een veel te vaag verhaal is en ik geen idee heb waar hen nou heen wil.

Gelukkig staan er ook verhalen in die mij wel heel erg aanspreken zoals Every Hopeless Thing geschreven door Tia Tashiro. Hierin landt een ruimtevaarder op een door radioactieve straling onbewoonbaar geworden planeet. Dan ontmoet zij mensen die onder de grond zijn gaan wonen om te overleven en biedt zij aan om ze mee te nemen naar een plek waar ze wel boven de grond kunnen wonen. Maar dan kiezen zij ervoor om te blijven want zij willen liever hun eigen planeet bewoonbaar maken. Heel mooi weergegeven hoe iedereen zijn eigen pad kiest en zo zijn eigen levensdoelen heeft.

Amal Singh verraste mij met I Will Meet You When the Artifacts End. De hoofdpersoon krijgt via een datingapp contact met ene Jai maar zal deze persoon uiteindelijk nooit ontmoeten. De auteur wist mij heel makkelijk mee te nemen in de bekende gevoelens van de hoofdpersoon. Een verhaal over verlangen, verliefdheid en onbereikbaarheid. 

In The Best Version of Yourself geschreven door Grant Collier biedt een groot bedrijf nanobots aan om je hersenen zo te wijzigen dat je de beste versie van jezelf wordt. De hoofdpersoon wil dit niet maar ziet haar moeder langzamerhand hierin verdwijnen. Het bedrijf beweert blij te zijn met mensen die niet mee willen doen voor het geval er toch iets niet in orde is met deze procedure. De vraag is natuurlijk wat de beste versie van jezelf nu precies is. Interessant om over na te denken.

 

Clarkesworld Magazine Issue 213 June 2024

Het juninummer van Clarkesworld magazine bevat zeven korte science fiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen.

Our Chatbots Said "I Love You," Shall We Meet? geschreven door Caroline M. Yoachim gaat over een datingsapp dat de match baseert op alles wat er op internet te vinden is en de mensen zelf niets meer hoeven te doen. Bij een match kun je door KI gegenereerde chats lezen met je nieuwe liefde.
Interessant te bedenken hoe onze manier van een liefdespartner vinden veranderd is door de komst van internet en hoe dit in de toekomst door KI wellicht nog verder ontwikkelt.

Een wonderlijk verhaal wordt verteld in Artistic Encounters of a Monumental Nature geschreven door S.B. Divya.
Een provocatieve kunstenaarsgroep komt voor een raadsel te staan wanneer hun kunst mysterieuze reacties uitlokt zoals enorme replica's van bekende objecten op de meest vreemde locaties zoals het Vrijheidsbeeld en de Eiffeltoren. Een zeer vermakelijk verhaal waarbij kunst als allerhoogste van een beschaving wordt gesteld, een thema naar mijn hart.

Carrie Vaughn schrijft in Himalia over een vrouw die na 15 jaar terugkeert naar de kolonieplaneet waar ze is opgegroeid en die nu ontruimd gaat worden omdat het niet meer voldoet. Zij gaat op zoek naar haar hartsvriendin van destijds. Deze verhouding wordt steeds meer uit de doeken gedaan door heen-en-weer te springen tussen toen en nu. Een manier die voor mij heel goed werkte waardoor ik heel goed de gebeurtenissen kon invoelen.

Nog meer interessante ideeën zijn te vinden in Bodies geschreven door Cat McMahan waarin mensen gekloond worden om als het origineel een orgaan of een ander deel van het lichaam nodig heeft dit van de kloon kan krijgen. Dit roept de vraag op wat een mens eigenlijk is.
En Luc Diamants Off Track waarin een kind gaat staken door het op haar continu het te laten regenen omdat een ander kind met een biotechbeen niet mee mag doen met de sportdag. Heel sterk hoe het thema sport in onze tijd op deze manier wordt belicht.

Een zeer sterk nummer.

Clarkesworld Magazine Issue 212 May 2024

In het meinummer van Clarkesworld Magazine dit keer acht korte science fiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen.

Het eerste verhaal opent met Fishy geschreven door Alice Towey. Dit lieve verhaaltje wordt verteld vanuit het perspectief van de KI Fishy, gemaakt om ideale visstekken op te sporen en vervolgens vissen te lokken. Fishy is echter nooit verder gekomen dan een stoffige kastplank van een professor waar het alles waarneemt wat er in dat kantoor gebeurt. Het enthousiasme van Fishy als het uiteindelijk wel van de kastplank komt, vond ik enorm aanstekelijk. Knap verhaal ook waarin het kwaad, hebzucht en verlies van vrijheid bij elkaar komen. 

Carolyn Zhao tapt met haar In Which Caruth is Correct uit een heel ander vaatje. Voor elk trauma dat men oploopt, ontstaat er een tijdlus. Steeds meer mensen verdwijnen omdat ze denken op deze manier hun trauma te kunnen fixen. Met een therapeut is dit te voorkomen door zelf aan je trauma te werken.
Het verhaal staat in de jij-vorm wat ik meestal niet fijn lezen vind. Inhoudelijk vind ik het een interessant idee maar de uitwerking spreekt mij niet zo aan.

Een erg leuke vinding vind ik het idee dat een papieren boek gehaat wordt omdat dit iets is dat niet meer te veranderen is en daarmee de werkelijkheid niet meer aan te passen. Dit idee is te vinden in Thomas Ha zijn The Brotherhood of Montague St. Video.  In de wereld die hij beschrijft worden bijvoorbeeld ook oude VHS-banden omgezet in een digitaal formaat maar dan wel opgepoetst dus geen wallen onder de ogen of rimpels in de gezichten. Een erg mooi thema en zeker van deze tijd, hoe we het moeilijk vinden de werkelijkheid onder ogen te komen en deze steeds bewust en actief verdraaien.

Carlie St. George laat in The Weight of Your Own Ashes ook zien hoe de mens het moeilijk vindt om buiten de gebaande paden te denken en voelen. In dit verhaal is een wezen aan het woord wiens bewustzijn bij geboorte is verdeeld over zeven verschillende lichamen die ieder hun eigen leven leiden. Een daarvan is op aarde. Dit gaat prima tot dit lichaam in een busongeluk om het leven komt en een van de andere lichamen naar aarde komt. De mens kan hier moeilijk mee omgaan.
Het idee van in zeven verschillende lichamen tegelijkertijd leven vind ik fascinerend. Hoe neem je dan waar? Ik voel gelijk een enorme vrijheid bij dit idee en ook de beperking van hoe wij als mens leven. Deze beperking wordt in dit verhaal ook mooi beschreven.

 

 

Mirror: The Nest - Emma Ríos & Hwei Lim

Mirror: The Nest speelt zich af na The Mirror: The Mountain, het boek dat ik hier besproken heb.

Het verhaal begon in ieder geval een stuk coherenter dan in The Mountain en ook de aquareltekeningen vond ik een stuk duidelijker waardoor het verhaal makkelijker te volgen was. Maar gaandeweg begon ik toch de draad weer kwijt te raken, vooral op de momenten dat er onverwachtse sprongen in de tijd werden gemaakt. Precies zoals in het voorgaande boek vielen bij mij pas de puzzelstukjes op zijn plaats nadat het verhaal al was afgerond en op de laatste bladzijden alle personages beschreven worden.

Ik weet niet of dit nu aan mijn slechte concentratievermogen te danken is of dat het verhaal toch te veel weglaat om het gelijk allemaal in een keer te kunnen begrijpen. Jammer is het wel want ik vind de tekeningen op zich betoverend en daarmee intrigerend. Ook altijd interessant om een andere tekentechniek te zien dan de gebruikelijke manier met ingekleurde vlakken en zwarte lijnen eromheen. Daardoor is het wel degelijk de moeite waard.

Clarkesworld Magazine Issue 211 April 2024

Het aprilnummer van Clarkesworld Magazine bevat zeven korte science fiction/fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen.

In The Lark Ascending geschreven door de Griekse Eleanna Castroianni wordt het verhaal helder verteld vanuit het perspectief van een Kunstmatige Intelligentie. Nadat de vader door het onderdrukkende regime is opgepakt, proberen ze alles bij de KI te wissen dat met deze man te maken heeft. De KI ziet echter in de zoon de vader terug en ervaart dat niemand helemaal te wissen is. Een sterke gedachte.

Tia Tashiro schreef het lieve An Intergalactic Smuggler's Guide to Homecoming. Dit gaat over een tweeling die ieder hun eigen weg gaan. Een wordt een smokkelaar en raakt verbitterd tot er buitenaardse wezens haar hulp nodig hebben en er bij haar een snaar geraakt wordt. Dit brengt haar weer terug bij haar zus. Dit klinkt zoetsappig en toch is het dat niet. Knap.

Rich Larson uit Niger weet een slim gecomponeerd verhaal neer te zetten in The Indomitable Captain Holli. In deze novelle wordt eerst de situatie vanuit drie perspectieven weergegeven. En net op het moment dat ik dacht, hé, waar gaat dit nou eigenlijk over? kwam er een beetje meer informatie waardoor ik als lezer weer grip kreeg op het verhaal.
Er zitten allemaal bekende elementen in zoals KI en de mens die tegenover elkaar zijn komen te staan, twee menselijke facties die tegenover elkaar zijn komen te staan, een derde partij die de status quo doorbreekt en het streven naar genetische perfectie. Door de manier van vertellen blijft het spannend en interessant.

De Chinese Shen Dacheng heeft mij met The Rambler (vertaald door Cara Healey) het meest laten genieten in dit nummer. Het gaat over een voetgangersbrug die op een dag besluit te gaan wandelen. Eerst nog met voorzichtige stappen maar geleidelijk aan met ferme passen en speelse hupsjes waarbij het spelen ontdekt. Een stel vuilnismannen hebben de opdracht om deze voetgangersbrug op te ruimen.
Zo fantastisch om de ontwikkelingen van deze voetgangersbrug te volgen, ik werd er helemaal blij van. Even uit de dagelijkse gang van zaken.

Occurrence at O1339 is een klassiek raadselverhaal met als inzet uitroeiing van de gehele mensheid en alles waar het ooit mee in aanraking is geweest dus ook zelfbewuste KI's. Het is zo'n KI die door een buitenaardse entiteit voor het raadsel wordt gezet. Het krijgt tien maal de kans om een vraag te stellen. Hierbij komen allerlei filosofische overwegingen bij kijken zoals hoe definieer je zelfbewustzijn? Heel erg leuk gedaan. Het is geschreven door Kelly Jennings.

Mirror: The Mountain - Emma Rios & Hwei Lim

Deze strip ben ik drie keer opnieuw begonnen omdat ik steeds de draad kwijtraakte. De derde keer noteerde ik de namen en maakte ik kleine aantekeningen om meer grip te krijgen op het verhaal. Nu weet ik niet of het aan mijn verslechterde concentratievermogen ligt of dat het verhaal inderdaad zo onduidelijk is weergegeven. Voor mij werkte het voortdurend heen-en-weer springen in de tijd extra verwarrend. Om maar een voorbeeld te geven op een gegeven moment dacht ik dat een bepaald personage dood was terwijl deze later een eind aan zijn leven maakte.

De tekeningen, hoofdzakelijk aquarel met Oost-Indische inkt, geven een droomachtige sfeer. Alleen herkende ik de personages niet in de verschillende tijden en kwam dit pas als iemand bij de naam genoemd werd. Ook komen de tekeningen slordig over waardoor het zelfs lelijk werd in mijn ogen als ik er beter naar ging kijken.

Op het einde kwamen nog enkele korte verhaaltjes uit hetzelfde universum, best grappig. Gevolgd door uitleg over elk personage. En eerlijk gezegd was dat het moment dat bij mij eindelijk het kwartje viel waar deze strip over ging. Namelijk een magiër-wetenschapper die een deel van een asteroïde heeft geterravormd dat als bijwerking had dat dieren bewustzijn kregen en de oorlog die hieruit voortkwam.
Op zich een prima idee maar de uitwerking werkt duidelijk niet voor mij.

Eerst zien - Ellen Deckwitz

Net zoals Een prachtige dag vol nieuwe mogelijkheden van Hanna Bervoets, is deze novelle in het kader van Schrijvers zien wat wij niet zien door de OBA (openbare bibliotheek Amsterdam) voor de leesclub makkelijk te bemachtigen gemaakt via hun website https://www.oba.nl/schrijverszienwatwijnietzien.html#leesclub.
De novelle van Hanna Bervoets was mij goed bevallen en ik was benieuwd wat Ellen Deckwitz die ik alleen ken van promotie van poëzie lezen en de podcast BoekenFM, ervan zou gaan maken. En dat is zeker niet tegen gevallen.

Een man probeert zijn leven te leiden terwijl hij zwaar slaaptekort heeft door een dochter die 's nachts monsters ziet en niet doorslaapt. Bij onderzoek naar wat de systemen registreren en wat hij zelf met zijn eigen ogen ziet, ontdekt hij samen met een fanatieke medeonderzoeker dat er grote discrepanties zijn. Belangen, politiek, misbruik van vergaande digitalisering worden langzaam ontrafeld terwijl het persoonlijke leed van de hoofdpersoon er natuurlijk doorheen gewezen zit. Het liet me weer eens stilstaan bij hoe we ons overgeven aan onze gedigitaliseerde maatschappij en hoeveel verborgen motieven er achter deze systemen zitten. Interessant geschreven.

Er is een maar en dat is dat ik het einde aan het begin van het boek al voorspeld had. Dat is dan even zo'n teleurstelling. Snel weer vergeten want de rest was zeker de moeite waard.

Een prachtige dag vol nieuwe mogelijkheden - Hanna Bervoets

Het lezen wil nog niet van harte dus toen de gelegenheid zich voordeed dat ik een novelle van Hanna Bervoets zomaar gratis kon bemachtigen, liet ik die kans niet liggen. Namelijk in het kader van Schrijvers zien wat wij niet zien, heeft de OBA (openbare bibliotheek Amsterdam) voor de leesclub twee novelles makkelijk te bemachtigen gemaakt via hun website https://www.oba.nl/schrijverszienwatwijnietzien.html#leesclub.

Omdat het te warm was op mijn balkon trok ik er met een klapstoeltje op uit naar het dichts bijgelegen parkje en heb daar half in de zon, half in de schaduw met een licht verkoelend briesje de novelle gelezen.

Zonder dat het vervelend was, kostte het me even een paar bladzijden voordat ik begreep dat de ik-persoon met een kunstmatige intelligentie in gesprek was. Hanna Bervoets schrijft altijd helder en voor mijn vage brein is dat heel plezierig. Het verhaal ontrolt zich dan verder ook als vanzelf. 

En toch op het einde liet het verhaal me nog even achter met vragen over of het nu ging over de gevaren van kunstmatige intelligentie of algoritmes zoals men vaak zegt, of dat het ging over het reageren op het schuldgevoel bij de moeder over de zelfdoding van haar kind? Of...wellicht alle twee.

Heel mooi om die twee met elkaar verweven te zien in een novelle.

Clarkesworld Magazine Issue 210 March 2024

In dit maartnummer van Clarkesworld Magazine acht korte science fiction en fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen waarvan een de uitslag is van de beste verhalen en illustraties van Clarkesworld Magazine 2023. Dit keer is mijn favoriete illustratie The pirates on the beach gemaakt door Dofresh nummer 1 geworden. Het gebeurt niet vaak dat mijn favorieten gekozen worden. Bij de beste novelle zat er dan ook niets van mijn gading tussen maar bij de korte verhalen had ik ook 2 van 3 in mijn top 3 staan. Wat dit zegt, geen idee maar ik vind het leuk om uit elk nummer een favoriet te kiezen en dat te bewaren voor deze jaarlijkse wedstrijd. Zo blijven de verhalen ook wat langer bij me leven en is het minder hapsnap.

Tijdens het lezen van dit nummer waar ik idioot lang over gedaan heb, had ik veel problemen met me te kunnen concentreren op tekst. Dit zal er dan ook wel voor gezorgd hebben dat ik er veel minder van begrepen heb wat ik erg jammer vind maar het is even niet anders.

Het nummer opent met Hello! Hello! Hello! geschreven door Fiona Jones. Een schattig klein verhaaltje waarbij buitenaardse wezens de mens ontdekken. Een verhaal als dit laat zien dat het allemaal niet ingewikkeld, groots of veel moet zijn om indruk achter te laten. En dat een feel good verhaal op zijn tijd ook echt goed kan doen.

De Cubaanse Malena Salazar Maciá schreef Geminoid waarin er van elk mens een tweeling IA wordt gemaakt zodat als er lichamelijk iets mis gaat er onderdelen voor het grijpen liggen. IA's worden echter zeer gewantrouwd terwijl ze niet kunnen liegen. Het verhaal heeft een erg leuk einde en voelt heerlijk SF-erig.

In a Better Place: Virtual Reality Farming and Science Fiction van de hand van Samantha Hind schrijft zij over boeren die hun vee VR-brillen geven zodat zij zich in een sappig weiland voelen terwijl ze in een propvolle stal staan. In dit artikel wordt uit de doeken gedaan wat er mis is aan dat mensen proberen hun schuldgevoel op deze manier kwijt raken.

Bij wijze van leven - Hedda Martens

Zoiets als dit heb ik nog nooit gelezen. Miniaturen. Impressies van een tot hooguit vier bladzijden maar meestal niet meer dan twee. Impressies van het dagelijks leven vanuit het perspectief van allerlei soorten mensen.

In het begin wist ik niet hoe dit te lezen. Het was al voorbij voor ik er ook maar in had kunnen komen. Maar op een gegeven moment wist het me te pakken. De beschrijvingen van de gebeurtenis, de reflectie daarop is zo uit het leven gegrepen dat het lijkt alsof ik deze mensen ken. Dat ze in mijn vriendenkring zitten of collega's zijn.

Een meer menselijk boek dan dit ken ik niet.

Clarkesworld Magazine Issue 209 February 2024

In het februarinummer van Clarkesworld Magazine staan acht science fiction en fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen. De voorkant heeft weer een sfeervolle illustratie dit keer van de hand van Pablo Munoz Gomez en heeft als titel Harvester.

De Engelse Zohar Jacobs brengt met The Enceladus South Pole Base Named after V.I. Lenin een interessant thema naar voren. Russische kolonisten hebben zich gevestigd op een maan van Saturnus waar religie  niet is toegestaan. Maar met het verstrijken van de tijd bekeren steeds meer kosmonauten naar een of ander geloof.
Zelf geloof ik dat religie de mens afhankelijk, dommig en oorlogzuchtig maakt. Maar gezien zoveel mensen zich vastklampen aan een of ander idee is het iets dat velen nodig denken te hebben. Mooi verwoord in dit verhaal.

The Peregrine Falcon Flies West heeft mij zeer verrast. Het door Yang Wanqing geschreven en door Jay Zhang vertaald verhaalt over buitenaardse wezens die de zon van de aarde afschermen waardoor het opwarmingsprobleem wordt gestopt. Dat is vreugdevol tot het punt dat de aarde blijft afkoelen en de mensheid naarstig op zoek gaat om met de buitenaardsen te communiceren. En dan komt de geweldige ontknoping dat de buitensaardsen met de vogels praten in plaats met de mens. Briljant dat de mens nu eens niet het middelpunt is van buitenaardse aandacht.

Een gewetensvraag stelt Isabel J. Kim in haar verhaal Why Don't We Just Kill the Kid In the Omelas Hole. Door een kind in een gat te stoppen die het leed van de mensen op zich neemt, kunnen de stedelingen in paradijs wonen. Door het kind te doden komt de ellende op de loer te liggen. Wat doe je? Offer je een kind zodat de rest gelukkig kan zijn of draag je met zijn allen je eigen leed? 

En tot slot een leuk klein verhaaltje over een robot die zich alleen op een planeet bevindt. Meghan Feldman laat in Lonely Ghosts de robot zich afvragen of het alles wat het waarneemt echt is of komt door een defect. Een vraag die volgens mij ook goed is voor de mens om regelmatig te stellen.

Why my cat is more impressive than your baby - The Oatmeal

Wat kan ik hier nog over zeggen? Het is humor die mij enorm ligt maar die soms ook tegen het flauwe aanzit en me dan bijna stoort. Dan komt er toch weer iets heel grappigs en ben ik weer verkocht. Het is heel veel meer van hetzelfde en toch blijft het leuk omdat er dan net een wending wordt genomen die ik zelf nog niet had bedacht.

Het uitbeelden van babies als gillende, kotsende lelijkers en honden als verschrikkelijk sukkelige domoors, vind ik hilarisch. De superieure kat spant de kroon en wint altijd. En zo is het!

Op internet is veel van zijn strips te vinden via https://theoatmeal.com/. Een strip in de zoveel tijd, werkt voor mij wel goed. In een boek een hele verzameling van deze strips bij elkaar, vind ik moeilijker te lezen. Want wanneer stop ik dan met lezen en wanneer kan ik de volgende dan lezen. Alles achter elkaar lezen, vind ik dan weer zonde en respectloos naar de maker. Maar ja, een boek is ook wel weer fijn om vast te houden. Zo heeft het allemaal zijn voors en tegens.

Lady Mechanika Vol 6 Sangre - M.M. Chen & Joe Benitez

In dit deel begint elk hoofdstuk met een proloog waarbij terug gegaan wordt naar een gebeurtenis in Mexico dat 500 jaar geleden heeft plaatsgevonden. Het kostte mij even tijd om verband te leggen met Lady Mechanika die naar Spanje is geroepen om de zoon van een baron te beschermen tegen veronderstelde demonen. Maar op het moment dat ik het doorhad, werden deze prologen overbodig.

Waar ik ook wat moeite mee had, was de tekenstijl van Brian Ching die het voor zijn rekening heeft genomen om het hoofdverhaal weer te geven. Meerdere malen vroeg ik af naar wie ik nu eigenlijk aan het kijken was en herkende Lady Mechanika niet altijd. Niet dat de tekeningen niet oké zijn maar het verschilt toch wel behoorlijk van de stijl van Joe Benitez die voorgaande delen heeft getekend.

Mr. Lewis wil niets meer met Lady Mechanika te maken hebben na de gebeurtenissen uit het vorige deel. Dus helaas heb ik zijn originele invallen dit keer moeten missen.
Dokter Littleton wil Lady Mechanika helpen met het vinden van haar oorsprong en vraagt om een bloedsample. Dit vindt zij ongemakkelijk en dat snapte ik wel. Ik had toen nog niet door dat dit een opzet was voor wat er verder in dit avontuur ging gebeuren. Want uiteindelijk komt Lady Mechanika terug met een bloedsample van de wezens die zij ontmoet heeft en een van haarzelf om te vergelijken. Spannend!

Het zevende deel is inmiddels ook uit maar helaas heb ik daar geen e-boekversie van kunnen vinden. Ik blijf nog even verder speuren.

Lady Mechanika Vol 5 La Belle Dame sans Merci - M.M. Chen & Joe Benitez

Bij het lezen van deze serie merk ik dat ik graag in deze wereld ben. De sfeer van het mysterieuze, het ongrijpbare en daarin de zo herkenbare menselijke emoties. In dit deel een feeërieke dame die de gebroken Mr. Lewis weet te inspireren tot het ontwerpen van de meest geniale apparaten en hem zo aan haar weet te binden dat hij blind van verliefdheid zich helemaal geeft. Iets waarvan je als lezer weet dat dit niet goed gaat aflopen maar hoe dat precies gebeurt, blijft heel lang spannend.

Lady Mechanica die er niet achter komt hoe zij geworden is zoals zij nu is, blijft een rode draad door alle verhalen heen. In dit deel komt het zo goed als niet in beeld wat ik wel jammer vind want ik ben heel erg benieuwd waar dat nog eens naar toe gaat leiden.

Leuk ook om oude bekenden terug te zien komen zoals inspecteur Singh, nichtje Winfred, dokter Littleton en zijn dochter Alexandra. Altijd weer hilarisch Alexandra te zien die weigert Lady Mechanika als een werkelijk mens te erkennen.

Het tekenwerk is zoals altijd vol met details voor de ingewikkelde kledij van de personages en soms ook voor de ruimtes waarin de personages zich bevinden. Maar er wordt ook wel regelmatig gebruik gemaakt om wat meer op de personages in te zoomen zodat er geen achtergrond nodig is. Dit maakt wel dat de uitdrukkingen en houdingen van de mensen duidelijk in beeld komen en voor mij werkt dat heel goed om me nog meer in het verhaal in te leven.

Weer een prima verhaal. Op naar de volgende.

1601 - Mark Twain

Vorige week zat ik in de trein en vond op mijn e-reader dit mysterieuze stukje tekst. Ik heb geen idee hoe het op mijn e-reader terecht is gekomen en de tekst zelf laat me ook in lichte verwarring achter.

Het begint met de uitleg dat Mark Twain in dit boekje zijn minachting laat blijken voor bloemrijke taal, edele literatuur en conventionele idioterie. Vervolgens een heel stuk over dat er een tijd getwijfeld is over wie dit stuk had geschreven maar Mark Twain uiteindelijk in 1906 heeft toegegeven dat hij het was. Er volgt dan een beschrijving hoe dit stuk geschreven is (Ik zat ondertussen maar te denken 'waar gaat dit over?') en hoe lastig het was om het gepubliceerd te krijgen. En vervolgens gaat het maar door over allerlei omstandigheden rondom het stuk.

Pas op bladzijde 18 (van een tekst met 33 bladzijden) begint de tekst waar het de hele tijd over gegaan is. Dit maakt de ondertitel Conversation, as it was by the Social Fireside, in the Time of the Tudors, op een hilarische wijze waar. Er wordt een scheet gelaten in dit adellijke gezelschap en het is de vraag wie dat gedaan heeft. Daarnaast worden nog een aantal seksuele escapades aan elkaar verteld. Een conversatie die je wellicht als simpele burger niet zo maar zou bedenken in zo'n hoog beschaafd gezelschap.  Op bladzijde 24 beginnen de voetnoten oftewel alles bij elkaar is het maar een klein tekstje.

Voor mij als een 21ste eeuwer komt het bizar over dat er zoveel geschreven wordt over een lollig stukje tekst van enkele bladzijden. Hoogstwaarschijnlijk kan ik de tijd niet goed inschatten en zal het een heel ding zijn geweest, gezien Mark Twain ook niet gelijk toegaf dat hij de auteur was. Maar ik kan er toch niet helemaal over uit.

Clarkesworld Magazine Issue 208 January 2024

In het eerste nummer van dit jaar vind je acht korte science fiction en fantasy verhalen en vier non-fictie artikelen. De illustratie op de voorkant heet Secret Gardner en is gemaakt door JC Jongwon Park. Al vind ik daarvan het onderwerp robot met mensenkind aan de hand niet bijster interessant, de levendige sfeer van de tekening vooral veroorzaakt door de lichtval, maakt dat ik er toch van geniet.

Aimee Ogden beschrijft een nieuwe manier van reizen in Nothing of Value namelijk door je op de plaats van bestemming te laten 3D-printen. En daarbij kunnen de mensen ook nog kiezen wat zij meenemen aan ervaringen. Het ultieme hoe-steek-ik-mijn-kop-in-het-zand-verhaal. Interessant te bedenken hoe dit de wereld zal beïnvloeden. In het verhaal speelt dan ook het dilemma meegaan met de ontwikkelingen of toch niet. Als lezer wordt er genoeg aan mijn verbeelding overgelaten en ging ik zelf nadenken wat ik zou willen. Heel sterk.

E.N. Auslender beschrijft in Just Another Cat in a Box misschien niet zo'n bijster origineel idee namelijk een man die wakker wordt en langzaamaan ontdekt wat er de afgelopen miljoenen jaren op aarde gebeurd is. Maar de opbouw is zo sterk en de spanningsboog zo strak gespannen dat de instructies die hij gaandeweg tegenkomt mij met mijn ogen deed knipperen. Heel intrigerend. Er meer over vertellen zou te veel verklappen.

C. M. Fields heeft het in You Dream of the Hive over een andere boeg gegooid en redt een individu uit een zwerm die mij heel erg aan de Borg van Star Trek deed denken. Maar het echte menselijke leven buiten de zwerm is helemaal niet aantrekkelijk en niemand vraagt wat het individu nu zelf wil. Sterk kort verhaal over maatschappelijke normen.

 

De geestrijke ridder Don Quichot van de Mancha - Miguel de Cervantes Saavedra

Een klassieker waar ik al mijn hele leven referenties naar zie maken maar nooit werkelijk wist waar men het dan over had. Op het moment dat ik deze dikke pil voor 15 euro op de Deventer boekenmarkt in zeer goede staat zag liggen, wist ik dat het tijd was om dit boek in bezit te krijgen. De dikte, ruim 800 bladzijden, waarbij een klein lettertype in twee kolommen wordt gehanteerd, heeft mij nog een flink aantal jaren doen aarzelen om eraan te beginnen maar vorige jaar oktober was het dan zo ver en sloeg ik het boek voor het eerst open.

Wat aan deze uitgave gelijk opvalt zijn de illustraties van de 19 eeuwse Gustave Doré. Het hele boek door wordt de tekst regelmatig nog eens benadrukt met deze tekeningen waarbij de personages zeer uitgesproken lichaamshoudingen en gezichtsuitdrukkingen hebben. Het lijken bijna wel hedendaagse strips. Vooral waar meerdere personages te zien zijn, is het de moeite waard om wat meer tijd aan de illustraties te besteden omdat er zoveel op te ontdekken valt.

Het boek begint met een door de vertalers voor mij taaie Inleiding van 11 bladzijden. Ik dacht dat het goed was om iets van de achtergrond van het boek te weten voor ik eraan begon en worstelde me door deze tekst heen. Misschien had ik het beter achteraf kunnen lezen want in de tekst zelf staan ook aardig wat voetnoten die de tekst zelf verhelderen en valt de context van het boek meer in vruchtbare grond na lezing ervan.

Eindelijk kon ik aan het verhaal beginnen. Nou ja, dat dacht ik. Maar Cervantes verstaat de kunst van vooral vertellen dat hij wat gaat vertellen en wel in zulk overdreven mate dat ik er soms bijna de slappe lach van kreeg. Het maakte dat ik ook wel moeite had om door de tekst heen te komen omdat ik maar zat te wachten dat er iets ging gebeuren. Iets dat in mijn beleving vele malen sterker is in het eerste deel dan in het tweede deel. Deze twee delen zijn met een tussenpozen van 10 jaar uitgebracht, respectievelijk in 1605 en 1615 waardoor dit verschil wellicht te verklaren is. In ieder geval vond ik het tweede deel een stuk makkelijker lezen dan het eerste.

Terwijl ik mij bij het lezen van het eerste deel me nog zat af te vragen waarom dit boek zo'n enorme bekendheid heeft gekregen, kwam ik bij het lezen van het tweede deel opeens in de greep van het verhaal. De man van lage adel die zijn verstand kwijt raakte door het lezen van ridderromans en zichzelf een dolende ridder waande, de eer van zijn geliefde, die hij nooit ontmoet heeft, beschermend en het onrecht in de wereld bevechtend.  Zo trekt hij eropuit samen met zijn buurman, Sancho Panza, die hij als zijn schildknaap ziet en rijdend op zijn gammele paard Rossinant die hij als een strijdros beleefd.

In het eerste deel beleefde ik de avonturen meer vanuit Sancho Panza die het spel meespeelde en er soms toch ook wel in ging geloven wat aanvoelde als telkens een herhaling van zetten. Don Quichot denkt onrecht te zien en eindigt meestal bont en blauw of het is Sancho Panza die de sigaar is.
In het tweede deel is het het hof van hogere adel waar men Don Quichot keer op keer voor de gek aan het houden is. En dat maakte het voor mij steeds spannender omdat het de vraag was hoe ver het hof hiermee zou gaan maar ook of sommigen er toch zelf ook niet in gingen geloven. Speciaal interessant vond ik het stuk waarin Sancho Panza het gouverneurschap over een zogenaamd eiland krijgt en hij daar allerlei vraagstukken voorgelegd krijgt om over recht te spreken. Hoe deze eenvoudige boer, wat Sancho Panza is, zijn boerenverstand gebruikt, vind ik lang zo gek nog niet.
En dat is wat dit boek dan ook voor gevoel bij mij achterlaat, wie is er nou eigenlijk gek?