#50books is een initiatief van Petepel waarbij elke week een nieuwe boekvraag gesteld wordt zodat wij, gretige lezers, erover kunnen nadenken/praten/grijnzen/bloggen.
De veertigste vraag is:
Hoe belangrijk is de eerste zin van een boek en welke goede voorbeelden ken je?
Het lezen van een boek is voor mij als zwemmen in zee. Eerst heb ik er heel erg veel zin in, dan ren ik er naar toe en blijf stilstaan bij de kaft en de titelpagina. Ik kijk uit over wat er voor avontuur op mij ligt te wachten. Aarzelend begin ik dan aan de eerste zin, voorzichtig voel ik de sfeer, de schrijfstijl, de inhoud en gaandeweg word ik dan meer en meer meegezogen tot ik volle slagen maak en niet meer weet hoe ik daarvoor nog zo aarzelend bij de vloedlijn heb gestaan.
Eerste zinnen onthoud ik dan ook niet qua tekst. Wel weet ik later nog of het moeilijk doorkomen was of dat het met gemak ging en de temperatuur gelijk aangenaam aanvoelde.
Een eerste zin is dus voor mij op zichzelf niet belangrijk. Wel de eerste paar bladzijden. Die maken of ik echt verder wil lezen of niet.
2 opmerkingen:
Mooie metafoor, die zee!
Dank je. :-)
Een reactie posten