The Hunger Tower door Pan Haitian laat voortdurend de spanning oplopen. Zullen ze het overleven of toch niet? Vinden ze nog wat te eten of toch niet? Ik kon de hele weg van begin tot het eind niet voorspellen hoe het af zou lopen. Het kostte mij als lezer geen enkele moeite om mee te leven bij het vinden van weer een paar broodkruimels en de hoop die het gaf al was het van korte duur. En ook de wanhoop is makkelijk invoelbaar. Met de ontknoping die ouderwets verrassend is, bleef ik als lezer geheel bevredigd achter.
In de categorie non-fictie werd ik geraakt door het gesprek met Kim Stanley Robinson onder de titel Digging in the Dirt: A Conversation with Kim Stanley Robinson. De naam van deze auteur was ik wel vaker tegengekomen maar had ik op een of andere manier ooit door een recensie opgevat als de naam van een pulpschrijver. Er is zoveel keus en zoveel wat ik zou willen lezen dat ik het ook wel eens makkelijker vindt om een schrijver af te schrijven op onzinnige argumenten zodat ik daar niet aan hoef te beginnen. Maar door dit gesprek ben ik oprecht nieuwsgierig geworden naar zijn boeken.
Hij vertelt over hoe hij zijn schrijfstijl in de loop der tijd bewust heeft gewijzigd. Schrijvers die experimenteren hebben bij mij altijd een streepje voor, ook al pakken niet alle experimenten even goed uit. Zijn uitspraak dat mensen zich vergissen in dat ze proberen het leven te verlengen terwijl het om het leven nu gaat, is bij mij ook erg goed gevallen. Een schrijver die laat blijken zelf na te denken. Daar ga ik nog wel eens wat van lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten