En de zesde vraag is:
Zou je sneller willen lezen?
Als dat inhoudt dat ik meer kan lezen in een kortere tijd en daar net zoveel van begrijp en mee in kan voelen, dan ja graag. Ik heb zoveel boeken op mijn leesverlanglijstje staan dat ik wel vaker gehoopt heb dat ik sneller zou kunnen lezen.
Op mijn werk heb ik zelfs enkele jaren geleden een snelleescursus gedaan om minder tijd kwijt te zijn aan het doornemen van vergaderstukken. Daarvan heb ik opgestoken dat het niet eens zo moeilijk is het leestempo op te schroeven maar dat het wel een andere leeservaring wordt.
En dat is een ervaring die ik voor fictie over het algemeen niet aanraad. Het voelt alsof ik langs de bladzijden zweef en er net dat uit kan halen wat nodig is om de tekst te kunnen volgen. Het is niet mogelijk om op die manier volledig in de tekst te kunnen worden opgenomen of van de taal zelf te kunnen genieten en dat is wat ik bij een fictieboek juist wél wil.
Een maal heb ik boek grotendeels met snellezen doorgenomen waarbij ik het gevoel had het nog steeds genoeg te kunnen volgen. Het was een boek* waar ik na enkele hoofdstukken wist dat ik het niet al te best vond maar was wel nieuwsgierig hoe de hele situatie in elkaar zou steken. Op deze manier voelde het niet als tijdsverspilling.
Maar verder is het liever minder lezen en meer ervaren .
* Dit was voor wie nieuwsgierig mocht zijn 1q84 door Haruki Murakami.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten