Nu ben ik sowieso iemand van de zaken direct benoemen en de realiteit nemen zoals ie is. Dus ik zit met iemand als Jeroen van Merwijk behoorlijk op dezelfde golflengte.
Wanneer hij erachter komt dat hij kanker heeft en gelijk de diagnose ongeneeslijk toegeschoven krijgt, blijft hij bijzonder nuchter en stelt dat hij eindelijk van het gezeik af zal zijn. Het is precies wat ik vaak denk wat mijn reactie zal zijn als ik die diagnose ga krijgen in de toekomst. Het mooie van Jeroen van Merwijk is dat hij dit niet zo maar even opschrijft maar er ook in een later hoofdstuk nog een keer op terugkomt en deze reactie nader bekijkt op zijn integriteit.
Een andere mooie constatering die hij doet is dat hij stelt dat je niet alleen kanker hebt maar je geliefde ook. Oftewel het is een zaak die niet alleen jou aangaat maar ook je naasten. Ontroerend vind ik hoe hij zijn vriendin voor hem laat zorgen, ook al is het op een manier die misschien niet altijd zijn eigen keuze geweest zou zijn.
En wat te denken van alle media-aandacht die hij plotseling krijgt nu hij zeker doodgaat. Zonder zijn kanker had hij absoluut niet al die grote interviews in twee landelijke kranten gekregen. Dit soort constateringen vind ik zo heerlijk ontnuchterend en je als mens op met je neus op de feiten van het leven drukken. Ik moet er tegelijkertijd om uitschreeuwen van frustratie als er luidkeels om lachen.
Heel erg jammer dat Jeroen niet meer de kans heeft gekregen om Kanker voor gevorderden te schrijven, een boekje dat ik zeker ook gelezen zou hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten