Kindertijd - Tove Ditlevsen

Dit is het eerste deel van de autobiografische Kopenhagen trilogie waarin Tove Ditlevsen haar jaren tussen vijf en vijftien beschrijft. Wanneer ik naar het boek kijk, krijg ik het gelijk koud. Ergens is het heel afstandelijk geschreven maar tegelijkertijd is dat ook begrijpelijk als je meebeleeft hoe Tove als klein kind in angst leeft voor haar ouders. Haar moeder is onvoorspelbaar in haar gedrag en haar vader drinkt. Kleine kinderen passen zich op alle mogelijke manieren aan om te overleven.

Het is echter niet alleen de thuissituatie waarin ze niet helemaal veilig is. Ook op school valt ze buiten de boot omdat ze andere interesses heeft dan de andere kinderen van haar leeftijd. Akelig vind ik het dan ook om te lezen dat ze bevriend raakt met een twee jaar jonger meisje waarvan later blijkt dat ze ook bij haar niet helemaal zichzelf kan zijn omdat ze zo verschillen.

Dit eerste deel beslaat nog geen honderdvijftig bladzijden en ik vroeg me af waarom dit in een trilogie is uitgegeven. Want alleen dit eerste deel zegt mij nog niet heel veel. Het voelt als een schets, als een opmaat naar iets dat later staat te gebeuren. Iets dat niet op zichzelf kan staan en daarom onaf aanvoelt. Het is dan ook dat ik weet dat er nog twee delen zijn dat ik dit boekje wel oké vind. Maar zonder die delen zou ik dit boek veel te mager hebben gevonden.

Dus nu snel door naar deel twee met de titel Jeugd.