In het hoofdverhaal The Twist pikt de Doctor een nieuwe companion op, Hattie, een basist van een hardrockband waar de Doctor fan van is. Dat ze samen af en toe jammen is dan ook heel leuk gevonden. Hun dialogen zijn sprankelend en hebben me meerdere malen doen glimlachen zo gevat als het was.
Inhoudelijk vond ik het verhaal van The Twist heel goed gevonden met bekende Doctor Who-elementen maar ook wel verfrissende ideeën.
De tekeningen zijn om te smullen, zo geweldig gedetailleerd dat er een hoop te beleven valt. Ik voel me dan ook schuldig dat ik door de bladzijden heenzoefde omdat het verhaal zo spannend was en ik wilde weten hoe het verder ging. Daarmee heb ik de tekenaar echt tekort gedaan.
Het bijverhaal was ook van een opmerkelijk hoge kwaliteit. Dit keer is het een stervende TARDIS die voor moeilijkheden zorgt. Hattie is ook hier de Doctor zijn companion en dat werkt prima. Dat zij op het einde niet meer verder meereist, verbaasde me dan ook wel een beetje. Zij had makkelijk nog wat langer meegekund. De tekeningen van dit verhaal zijn van een heel andere stijl maar ook weer met aardig wat details.
Een DoctorWho-uitgave die makkelijk nog eens herlezen kan worden en zeker nieuwe ontdekkingen zal opleveren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten