Met het in de bus vallen van de nieuwste uitgave van Ype Driessen zijn fotostrips (Ype '23) bedacht ik mij dat ik nog dit boekje ook nog ongelezen in de kast had staan. Dus daar ben ik vandaag eens lekker voor in de bank gaan liggen.
Zoals altijd heb ik me weer kostelijk vermaakt met Ype zijn kijk op zijn leven waarbij dit keer centraal staat het vinden van een huis om in te gaan samenwonen. En dat valt niet mee in Amsterdam.
Meerdere malen hoorde ik mijzelf hardop lachen. En ook herkende ik zijn vrienden uit vorige boeken maar ook bijvoorbeeld Gijs Groenteman en Pauline Cornelissen. Grappig wel omdat ik hen ook van verschillende podcasts ken. Dat voelt dan vertrouwd.
Het meest opmerkelijke in deze leeservaring was wel dat dit allemaal zich in 2018 heeft afgespeeld en ik steeds maar zat te denken dat ze er geen idee van hadden wat er de komende jaren hen te wachten staat. En dan nu ook te bedenken dat die tijd van de pandemie voorbij is. Het voelt nu echt als een voor en een na.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten