Het verhaal is prikkelend en spannend. Het zou veel verpesten om te vertellen waar het over gaat dus over de inhoud zal ik het verder niet hebben.
Het is een hap-slik-weg boek in mijn belevenis. Het smaakt heerlijk tijdens het eten maar als je het op hebt, ben je wel een beetje misselijk. Wellicht iets te snel gegeten.
De schrijfstijl van Herman Koch is er eentje die het makkelijk maakt om verder te lezen. Eenvoudige en natuurlijk lopende zinnen. Doordat de inhoud de lezer steeds weer nieuwsgierig blijft houden. is het moeilijk om het boek aan de kant te leggen.
De misselijkheid zit hem dan ook in de enorme wrangheid die voortdurend aanwezig is en op sommige momenten in zijn volheid naar boven komt. De smaak die in je mond achterblijft is dan moeilijk nog weg te spoelen. Ik voel me ergens in de maling genomen. Het lijkt steeds zo spannend en de hoofdpersoon lijkt zijn moraal zo aan zijn kant te hebben. Uiteindelijk blijkt het heel anders te zitten en de sympathie die ik eerst nog voelde, heeft nu iets vies gekregen.
Ik kan er verder moeilijk een waardeoordeel aan hangen. En misschien is dat ook wel waar het boek over gaat.
3 opmerkingen:
Inderdaad een lekkerwegleesboek. Ga je nu ook naar de film? Die schijnt beter te zijn dan het boek. Dat hoor je niet vaak, maar een vriendin raadde mij de film aan. Ik weet niet of hij nog draait.
Ik ben ook wel benieuwd naar je mening over de invloed van de e-reader op het lezen. Ik heb er zelf wel een gevoel over maar kan het nog niet onder woorden brengen.
Had niet echt de neiging om naar de film te gaan. Het verhaal in boekvorm vind ik wel even voldoende. De wrangheid zit nog te veel in mijn lijf om dit nog verder te willen bevestigen.
Dat van de invloed van een e-reader op het lezen, is ook iets waar ik niet een-twee-drie woorden voor heb. Maar wat niet is, kan nog komen.
Wel over schrijven graag, op je blog "Niek read e".
Een reactie posten