Born to Run heeft als ondertitel: A Hidden Tribe, Superathletes, and the Greatest Race the World Has Never Seen. Daarnaast wordt dit boek verkocht met de tekst dat het een bijbel is voor de blotevoetenhardlopers. Deze titel en aanprijzende tekst creëerde bij mij bepaalde verwachtingen. En omdat ik zelf net met blotevoetenhardlopen begonnen ben, leek me dit wel een inspirerend boek om te lezen tijdens mijn eerste stapjes.
Waar ik even niet aan gedacht had was dat het een op en top Amerikaans boek is. Dat betekent dat de superlatieven niet van de lucht zijn. Ook wordt er voortdurend vooruit verwezen naar dat er iets verschrikkelijks staat te gebeuren. Alleen mijn nuchtere Hollandse hoofd heeft nergens het verschrikkelijke kunnen ontdekken en alleen maar over successen gelezen.
Ook raakte ik in de war met de volgorde waarin het verhaal verteld wordt. De schrijver gaat van de hak op de tak in de tijd en pas de laatste honderd bladzijden blijft het chronologisch redelijk te volgen maar dan gooit hij er opeens weer allerlei interviews met wetenschappers doorheen die de theorie onderbouwt voor de mens is een blotevoetenrenner van nature.
Mijn verwachting was dat er allerlei tips in zouden staan voor de blotevoetenrenner. Daarmee kwam ik bedrogen uit want zo'n boek is het niet. Het gaat precies over wat de titel al aangeeft. De schrijver vertelt over een verborgen stam in Mexico die hard, ver en op nagenoeg blote voeten rennen, over allerlei ultramarathons met atleten en hun achtergronden en over zo'n ultramarathon waar hij zelf aan deel heeft genomen met die verborgen stam.
Ondanks de ongemakken die ik ondervond bij het lezen van dit boek, greep het me toch ook wel. Ik had nooit gedacht dat het beschrijven van een ultramarathon zo spannend kon zijn. Het was alsof ik de wedstrijd zelf kon zien. En de onderbouwing voor de mens is geboren om te rennen, vond ik ook best redelijk, al blijf ik bij dat soort theorieën altijd een slag om de arm houden. Wat mij betreft gaat het meer om wat we nu als mens kunnen doen dan hoe we oorspronkelijk bedoeld zouden zijn (wat dat ook mogen betekenen).
Wat dit boek in ieder geval zeker met mij heeft gedaan, is inspireren. Niet dat mijn ambities ooit zullen zijn een marathon en al zeker geen ultramarathon te lopen maar de wil om hard te lopen en te volharden in de oefeningen, ook al lijkt het nog nergens op, is er zeker enorm door aangewakkerd.
2 opmerkingen:
Ik heb de argumentatie niet gelezen maar ik kan niet geloven dat het menselijk lichaam bestemd is om te rennen. Zie je een roofdier rennen, dan zie je aan de bouw en de beweging al dat hij bestemd is om te rennen; bij de mens niet. Een marathon lopen is zelfs ronduit ongezond, dat zeggen de sportmensen zelf ook.
Het zit hem vooral in dat de mens de beste van alle diersoorten is in lange tijd iets doen. Volgens de theorie dan. Verder zal ik je er niet me vermoeien. ;-)
Een reactie posten