Conquistador - Johan Klein Haneveld

Op het blog Lalagè Leest trof ik een bespreking van Conquistador aan. Dubbel verrassend omdat dit niet het genre is waar Lalagè normaliter over schrijft én het een science fiction verhalenbundel is van de hand van een Nederlandse auteur. Sinds mijn tienerjaren lees ik regelmatig science fiction waarbij opvalt dat het meeste uit de Angelsaksische wereld komt. Dus dit boek kon ik niet laten liggen.

Het was wel heel erg wennen om allerlei technische termen in het Nederlands te zien staan. Ik ben zo gewend ze in het Engels te horen (in televisieseries of films) en te lezen dat dit Nederlands me zelfs liet haperen tijdens het lezen. In het Nederlands klinkt zo'n heel gave ruimteaandrijving bijna kinderachtig. Grappig wat taal en gewenning kunnen doen.

Iets anders is de vormgeving. De letters van de titel op de voorkant en de cijfers van de bladzijdenummers hebben een typisch zeventigjaren science fiction uiterlijk. Tenminste dat is wat het bij mij oproept. Het lijkt erop dat de vormgever gedacht heeft om het met de belettering het een ouderwets science fiction uiterlijk te geven. Terwijl het plaatje op de kaft wel modern aandoet. Grappige combinatie.

De meeste verhalen van Johan Klein Haneveld spelen zich af in een tijd waarin de organische mens zich of gedeeltelijk of geheel hebben omgevormd naar intelligente wezens met kunstmatige lichamen.De omgeving is dan ook vol techniek. De grote lijn in de verhalen is overleven. De ene keer om juist te zoeken naar hoe het vroeger was en soms juist door te evolueren.
Heel eerlijk gezegd vond ik veel van de verhalen erg op elkaar lijken. In het langere verhaal met de titel van het boek Conquistador is voor mij de kern wel weergegeven en is veel van de rest een variant op hetzelfde.

Behalve dan het verhaal De Klim dat er voor mij uitsprong. Hierin wordt als eerste een maatschappij geschetst waarin men leeft op een eindeloos lang stuk land tussen twee muren die een dag lopen van elkaar verwijderd staan. De hoofdpersoon kan zich niet aanpassen aan de eeuwenlange gebruiken van haar dorp en besluit naar de muur te gaan om deze te onderzoeken. Daar begint de klim. Het voelt als een sprookje en toch is het science fiction als je verder en verder komt in het verhaal. Wat mij betreft een prachtig opgebouwd verhaal.

Alles bij elkaar heb ik me toch wel met alle verhalen vermaakt. En als ik het vergelijk met de vele verhalen die ik bijvoorbeeld elke maand in Clarkesworld Magazine lees dan denk ik dat deze verhalen daarin niet misstaan. Voor mij geen hoogvlieger maar zeker ook niet verkeerd.
Ik heb geen idee of Johan Klein Haneveld verder gaat met schrijven van deze verhalen en hoe deze zich dan gaan ontwikkelen. In ieder geval ben ik er wel benieuwd naar.