Het is oorspronkelijk Engelstalig maar de sfeer is duidelijk anders dan de Angelsaksische fantasy die ik gewend ben te lezen. De fantasie is losser en makkelijker verweven met een godenwereld waar ik niet bekend mee ben. Er komen ook opvallend veel dieren voor in deze verhalen.
Elk verhaal wordt voorafgegaan door een korte introductie van de auteur zodat het verhaal een context krijgt. Neil Gaiman doet dat ook wel in zijn verhalenbundels en ik vind dat altijd wat toevoegen aan het leesgenot. Net wat meer houvast.
Opvallend voor een witte Westerling die ik ben, is dat er regelmatig van zwarte hoofdpersonages wordt gesproken. Als dit niet was gebeurd, had ik inderdaad witte Westerlingen voor me gezien.
In het begin was ik heel erg verrast door het anderszijn van deze verhalen. Maar na verloop van tijd konden de verhalen me toch niet meer zo heel erg boeien. Het nieuwe was eraf en wat er overbleef prikkelde mij onvoldoende. Wel jammer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten